Nie ukrywam, Eric Pasztet podwyższa tu dla mnie notę :)

Nie ukrywam, Eric Pasztet podwyższa tu dla mnie notę :)

Zbiory opowiadań nie należą do moich ulubionych pozycji czytelniczych . Problem polega na tym , że zawsze trafi się w nich perła, a większość jest albo słaba , albo przeciętna . Dla mnie tą perłą jest opowiadanie o grze w kości w chińskim wydaniu . Gra o czas naszego życia ze smutnym i okrutnym finale . Pozostałe od słabych do przeciętnych . Taki to urok zbiorów opowiadań .

Zbiory opowiadań nie należą do moich ulubionych pozycji czytelniczych . Problem polega na tym , że zawsze trafi się w nich perła, a większość jest albo słaba , albo przeciętna . Dla mnie tą perłą jest opowiadanie o grze w kości w chińskim wydaniu . Gra o czas naszego życia ze smutnym i okrutnym finale . Pozostałe od słabych do przeciętnych . Taki to urok zbiorów opowiadań .

Ciekawy zbiór mrocznych opowiadań. Moje ulubione to Kobieta w ścianie, opowiadające o poszukiwaniu sprawiedliwości, zemście i śmierci

Ciekawy zbiór mrocznych opowiadań. Moje ulubione to Kobieta w ścianie, opowiadające o poszukiwaniu sprawiedliwości, zemście i śmierci

Autora znam z kilku książek, które czytałam już jako nastolatka i zawsze był jakiś moment grozy i dreszcze strachu. Tego samego oczekiwałam od tego zbioru opowiadań, ale niestety się zawiodłam. 14 opowiadań różnej długości. Niektóre miały po 20 stron inne troszkę więcej. Były opowiadania obrzydliwe z rozlewem krwi, ale były też takie paranormalne. Jedno jest pewne - żadne opowiadanie mnie nie przestraszyło, ani nawet nie poczułam lęku. Czytając je i to jeszcze w nocy czułam się jak na obozie, gdzie opowiadane są legendy. Tajemnicze zniknięcia, duchy i różne bliżej niewyjaśnione zjawiska. Nie było strachu, nie tergo się spodziewałam po Mastertonie ;)

Autora znam z kilku książek, które czytałam już jako nastolatka i zawsze był jakiś moment grozy i dreszcze strachu. Tego samego oczekiwałam od tego zbioru opowiadań, ale niestety się zawiodłam. 14 opowiadań różnej długości. Niektóre miały po 20 stron inne troszkę więcej. Były opowiadania obrzydliwe z rozlewem krwi, ale były też takie paranormalne. Jedno jest pewne - żadne...

Masterton pisze moim zdaniem najlepsze opowiadania grozy. Trafiają idealnie w mój gust - są chore, z erotycznym pazurem, obrzydliwe, ale przede wszystkim bardzo, bardzo pomysłowe. Mam wszystkie jego antologie i wszystkie oceniam 10/10 mimo mniejszych ocen opowiadań.

A poszczególne opowiadania?

1. Bestia pośpiechu - trochę za krótkie ale fajny twist na końcu, pewien element podróży w czasie. 6/10
2. Odmieniec - mocno erotyczna historia, o jednym ciele kobiety w które wcielają się mężczyźni z którym się "ona" prześpi. 8/10
3. Dziedzic z Dunain - porter tytułowego dziedzica i portret szaleństwa, krew zamiast farby. Dziwne, krótkie, śmieszne zakończenie. 3/10
4. Zawsze, zawsze później - świetne opowiadanie, o zaklęciu które nie pozwala umrzeć. 10/10
5. Danie dla świń - dośc obrzydliwe, czy ból może być rozkoszą? 5/10
6. Serce z kamienia - o kamieniach które wracają, opowiadanie mało zapada w pamięć. 4/10
7. Kobieta w ścianie - bardzo fajne, klasyczne opowiadanie. Kobieta krzycząca zza ściany, tylko że nie ma żadnego "zza ściany", jej dusza krzyczy z cegieł, a bohater czuje się zobowiązany znaleźć morderce. 8/10
8. Stworzenie Belindy - tworzenie żywych rzeczy z martwego piasku. Krab ożył, piesek ożył, ale Belinda zanim ożyła została zdeptana. 8/10
9. Eric Pasztet - straszne dla osób które kochają zwierzęta, potworne wręcz. 5/10
10. Rokoko - świetne, zapadające w pamięć. Extra zakończenie. 10.10
11. Bedford Row 5a - romans z samotną matką, najpierw szczęśliwy, potem dramatyczny. Co kryje się w jej szafie? 7/10
12. Święta Joanna - pomysł zniknięcia żony ciekawy, ale wyjaśnienie że ma to związek z Joanną D'Arc trochę nie pasował. 5/10
13. Szósty człowiek - bardzo klimatyczna, arktyczna opowieść. 7/10
14. Gra bi-dżing - czy, zamiast żetonów, postawiłbyś w grze lata swojego życia? 7/10

Masterton pisze moim zdaniem najlepsze opowiadania grozy. Trafiają idealnie w mój gust - są chore, z erotycznym pazurem, obrzydliwe, ale przede wszystkim bardzo, bardzo pomysłowe. Mam wszystkie jego antologie i wszystkie oceniam 10/10 mimo mniejszych ocen opowiadań.

A poszczególne opowiadania?

1. Bestia pośpiechu - trochę za krótkie ale fajny twist na końcu, pewien...

14 klasycznych opowiadań mistrza horroru i grozy. Każdy znajdzie coś dla siebie. Tym razem ocenię je indywidualnie.
Większość to opowiadania dobre, interesujące, zmuszające do myślenia, ale jest też kilka słabych bez akcji, puenty i zakończenia.
1. Bestia pośpiechu - 4 - (Dziwne, zbyt krótkie).
2. Odmieniec - 8 - (Przejmujące, nie zdradzaj żony bo…).
3. Dziedzic z Dunain - 5 - (Nietypowe malowanie).
4. Zawsze, zawsze później - 7 - (Niesamowity ożenek z wdową po bracie).
5. Danie dla świń - 8 - (Krwawe, przekroczona granica dobrego smaku, ale mocne).
6. Serce z kamienia - 7 - (Zemsta zatacza koło).
7. Kobieta w ścianie - 8 - (Może schematyczne, ale genialne).
8. Stworzenie Belindy - 3 - (Zaczęło się i koniec bez puenty).
9. Eric Pasztet - 7 - (Obrzydliwe, ale realne, a ja tak kocham zwierzęta).
10. Rokoko - 4 - (Żenujące, specyficzny wibrator).
11. Bedford Row 5a - 9 - (Nie szukaj kochanków po szafach).
12. Święta Joanna - 6 - (Szkodliwy ser pleśniowy, trochę zbyt krótkie).
13. Szósty człowiek - 4 - (Niemiła niespodzianka).
14. Gra bi-dżing - 9 - (Nietypowa rosyjska ruletka, wciągające).
Ogółem dobry zbiór opowiadań.

14 klasycznych opowiadań mistrza horroru i grozy. Każdy znajdzie coś dla siebie. Tym razem ocenię je indywidualnie.
Większość to opowiadania dobre, interesujące, zmuszające do myślenia, ale jest też kilka słabych bez akcji, puenty i zakończenia.
1. Bestia pośpiechu - 4 - (Dziwne, zbyt krótkie).
2. Odmieniec - 8 - (Przejmujące, nie zdradzaj żony bo…).
3. Dziedzic z Dunain -...

Kolejny zbiór opowiadań od mistrza horroru.

Tym razem otrzymujemy między innymi opowieści o specyficznej karmie dla świń, o duchu Joanny D'Arc uprowadzającym Anglików oraz o cudownych (a czasem makabrycznych) rzeczach, które potrafią ożyć, gdy są zrobione z pewnego specjalnego piasku.

Przyjemnie czyta się opowiada Mastertona. Szybkie, czasem straszne, czasem obrzydliwe, a na pewno szokujące. Nie polecam czytać podczas jedzenia, ale tak to ogólnie polecam :)

Kolejny zbiór opowiadań od mistrza horroru.

Tym razem otrzymujemy między innymi opowieści o specyficznej karmie dla świń, o duchu Joanny D'Arc uprowadzającym Anglików oraz o cudownych (a czasem makabrycznych) rzeczach, które potrafią ożyć, gdy są zrobione z pewnego specjalnego piasku.

Przyjemnie czyta się opowiada Mastertona. Szybkie, czasem straszne, czasem obrzydliwe, a...

Eric Pasztet i Rokoko to moje dwa ulubione opowiadania, chociaż absolutnie nienormalne. Bardzo przyjemny zbiór w typowym stylu Mastertona.

Eric Pasztet i Rokoko to moje dwa ulubione opowiadania, chociaż absolutnie nienormalne. Bardzo przyjemny zbiór w typowym stylu Mastertona.

Graham Mastertona to jeden z bardziej lubianych przeze mnie autorów, po którego książki sięgam bardzo chętnie już od jakichś dziesięciu lat. Sympatyczny i wesoły Brytyjczyk, który znany jest przede wszystkim z opowieści grozy, napisał w swoim życiu już pełno pozycji w tym rodzaju, chociaż w swoim repertuarze ma też wiele książek innych gatunków. Sprawdziłem niemal każdy z nich, ale nigdy jeszcze nie przeczytałem żadnego z opowiadań. Niniejszy zbiór przeleżał mi na półce z 2-3 lata i sięgałem po niego co najmniej kilka razy, zawsze bezskutecznie. Ale tym razem zebrałem się w sobie i postanowiłem w końcu go sprawdzić.

"Dwa tygodnie strachu" to książka, w której autor zabiera nas w dwutygodniową podróż mającą w swoim zamiarze spędzać sen z powiek. Dlaczego dwutygodniową? Bo zbiór składa się z 14 opowiadań, które autor proponuje czytać po jednym dziennie. Każde poprzedza krótka przedmowa Mastertona, w której opisuje on krótko gdzie, kiedy i w jakich okolicznościach powstało dane opowiadanie. Niemal każde miejsce było odwiedzone, a nawet i zamieszkiwane przez autora, więc wiąże się z wieloma wspomnieniami i czuć nieco momentami powiem dawnych lat.

Opowiadania nie mają jednego zakresu tematycznego. Wszystkie są różne i mają na celu po prostu postraszyć, wywołać gęsią skórkę i zapewnić odpowiednią rozrywkę. Nie powiem, żeby zrobiłby na mnie większe wrażenie, bo raczej jest to dość przeciętny zbiór. Ale też nie uważam, że straciłem na nim czas, ponieważ nie miałem większych wymagań, a poza tym jest kilka niezłych historyjek, które mogą się podobać, i ja je z pewnością zapamiętam.

Najbardziej spodobały mi się dwa z nich. "Danie dla świń", które jest najlepszym z całego zbioru i wg samego autora jest jego najbardziej odrażającym, jakie napisał. Opowiada o dwóch braciach, którzy mieli hodowle świń i jeden z nich popełnił samobójstwo na oczach tego drugiego wchodząc w rozdrabniarkę do robienia karmy. Chyba nie muszę mówić jak został potem ten 'przemielony' brat wykorzystany? W każdym razie świnka, która otrzymała tę możliwość 'obcowania' z nową karmą potem jakoś tak dziwnie się zachowywała...

Drugie to "Eric Pasztet", które z kolei ja uważam za najbardziej odrażające, chociaż nieco słabsze od poprzedniego, bo mogło być lepiej rozwinięte. Opowiada o chłopaku, który od dziecka był uczony przez mamę, i potem już sam tak uważał, że jest się tym, co się je, więc zaczął jeść żywe zwierzęta (zaczynając od najmniejszych, czyli robale, pająki, a potem gołębie, koty itp.),bo myślał, że przejmuje ich siłę i umiejętności, np. święcie wierzył, że jedząc gołębie powoli nabiera umiejętności latania. Opisy konsumpcji mogą być zbyt drastyczne i nie do wytrzymania dla osób o słabym sercu lub z mocno ustawioną wrażliwością na krzywdę zwierząt (pamiętajmy tylko, że to fikcja). Takie osoby lepiej powinni omijać te opowiadanie szerokim łukiem. Dość mocna, krwawa i szokująca opowieść.

Pozostałe historie są raczej przeciętne lub słabe, może z dwoma nieco lepszymi akcentami. I tak można przeczytać między innymi o chłopcu, który uciekał przed bliżej nieokreślonym potworem; o kobiecie, która przejmowała ciała mężczyzn kochając się z nimi; o malarce, która chciała namalować portret pewnego człowieka, ale nie potrafiła ubarwić jego twarzy, bo ciągle robiła się blada, jakby jej obiekt był opętany; o dwójce bliskich sobie osób, które straciły męża i brata, a ten potem wstał z grobu; o byłym tenisiście, który stracił żonę i córeczki, a potem chciał zrobić korty tenisowe na swojej ziemi pełnej kamieni, których nie dało się usunąć, bo ciągle powracały; o zdjęciu, na którym widniał niespodziewany, szósty człowiek i dwójka ludzi postanowiła rozwiązać zagadkę i dowiedzieć się, kto to, wybierając się na biegun południowy (klimat niczym z "Cosia") czy o dwóch hazardzistach, którzy zostali zaproszeni do gry, w której stawką było życie - krótsze lub dłuższe, w zależności od powodzenia w grze.

"Dwa tygodnie strachu" to zbiór, który najlepiej będzie się nadawał do czytelników raczej początkujących z książkami grozy, przede wszystkim do osób młodszych, które mogą się lekko wystraszyć czytając do poduchy przed samym spaniem. Do poczytania w krótkie trasy również dobrze się nadaje. Fani Mastertona też pewnie nie przegapią okazji sięgnięcia po nią, o ile już wcześniej tego nie zrobili, bo zbiór powstał już niemal ćwierć wieku temu. Oni już wiedzą czego można się mniej więcej spodziewać od autora i czego od niego oczekują, więc raczej się specjalnie nie zawiodą. Nie jest to pozycja, która spodoba się czytelnikom szukających nowych wrażeń i pomysłów, bo tutaj raczej ich nie znajdą. ;)

http://swiat-bibliofila.blogspot.com/2018/01/dwa-tygodnie-strachu-graham-masterton.html

Graham Mastertona to jeden z bardziej lubianych przeze mnie autorów, po którego książki sięgam bardzo chętnie już od jakichś dziesięciu lat. Sympatyczny i wesoły Brytyjczyk, który znany jest przede wszystkim z opowieści grozy, napisał w swoim życiu już pełno pozycji w tym rodzaju, chociaż w swoim repertuarze ma też wiele książek innych gatunków. Sprawdziłem niemal każdy z...

Krótka forma. Ale jaka! Niesamowite pomysły Mastertona - to autor który wciąż mnie potrafi zadziwić.

Krótka forma. Ale jaka! Niesamowite pomysły Mastertona - to autor który wciąż mnie potrafi zadziwić.