Przyznam się szczerze, że pierwszy raz sięgnęłam po książkę Mastertona.Jestem pod wrażeniem.Bardzo dobry triller kryminalny.Sceny momentami opisane są drastycznie.Kto lubi takie klimaty to polecam.

Przyznam się szczerze, że pierwszy raz sięgnęłam po książkę Mastertona.Jestem pod wrażeniem.Bardzo dobry triller kryminalny.Sceny momentami opisane są drastycznie.Kto lubi takie klimaty to polecam.

Może być, choć kilka rzeczy było dla mnie niejasnych:

Lucy była hermafrodytą a z narracji porwanych i zamordowanych dziewczyn wynikało ich oprawcą jest mężczyzna. Jakim cudem:
- nie zauważyły one jego piersi. Lucy jest opisana jako bardzo szczupła z ogromnymi piersiami
- któraś z dziewczyn opisała swojego porywacza w jednej ze scen jako łysego, natomiast w innej ze scen z Katie, Lucy ma blond włosy, w dodatku zaczesane bardzo ciasno do góry. Gdyby to była peruka, nie byłoby tego widać? A już przynajmniej detektyw powinien chyba zwracać uwagę na takie szczegóły?
- głos. Z narracji porwanych dziewczyn wynika, że mają one bez wątpienia do czynienia z mężczyzną. Nie mają co do tego żadnych wątpliwości nawet przez moment (piersi też nie widzą, no ale to już pomijając to). Z kolei Katie nigdy nie ma nawet cienia wątpliwości co do tego, że Lucy jest kobietą. Albo Katie nie jest zbyt bystra, albo Lucy po prostu potrafi zmieniać głos na zawołanie.

Może być, choć kilka rzeczy było dla mnie niejasnych:

Lucy była hermafrodytą a z narracji porwanych i zamordowanych dziewczyn wynikało ich oprawcą jest mężczyzna. Jakim cudem:
- nie zauważyły one jego piersi. Lucy jest opisana jako bardzo szczupła z ogromnymi piersiami
- któraś z dziewczyn opisała swojego porywacza w jednej ze scen jako łysego, natomiast w innej ze scen...

W hrabstwie Cork w Irlandii na jednej z farm zostają odkopane ludzkie kości. Po wstępnych badaniach stwierdzono, że to szkielety jedenastu kobiet pochodzące z początku XX wieku. Na dodatek do każdej kości udowej przyczepiona jest szmaciana laleczka, a wszystko przypomina rytuał Voo-Doo.
Pani komisarz Katie Maguire stara się rozwiązać starą zagadkę, tym bardziej, że znów zginęła kolejna kobieta, a jej szkielet znaleziono na tej samej farmie.
Dobra powieść Mastertona, dużo krwawych opisów. Polecam.

Czyt. Roch Siemianowski

W hrabstwie Cork w Irlandii na jednej z farm zostają odkopane ludzkie kości. Po wstępnych badaniach stwierdzono, że to szkielety jedenastu kobiet pochodzące z początku XX wieku. Na dodatek do każdej kości udowej przyczepiona jest szmaciana laleczka, a wszystko przypomina rytuał Voo-Doo.
Pani komisarz Katie Maguire stara się rozwiązać starą zagadkę, tym bardziej, że znów...

Bardzo ciekawa książka, wielowątkowa, intrygująca i zaskakująca fabuła. Mroczny świat z celtyckimi wierzeniami. Mrożące krew w żyłach drastyczne opisy. Fanom mocnych thillerów serię z Katie Maguire jak najbardziej polecam. 🙂

Bardzo ciekawa książka, wielowątkowa, intrygująca i zaskakująca fabuła. Mroczny świat z celtyckimi wierzeniami. Mrożące krew w żyłach drastyczne opisy. Fanom mocnych thillerów serię z Katie Maguire jak najbardziej polecam. 🙂

Wyrosłem z Mastertona albo kiedyś go przeceniałem.

Wyrosłem z Mastertona albo kiedyś go przeceniałem.

Lubię mroczne książki i jak zwykle stary,dobry Masterton mnie nie zawodzi.Jest tu wszystko co potrzebuje dobry tchiller z wątkiem kryminalnym.Dla osób o mocnych nerwach bo niektóre sceny są drastyczne i szczegółowo opisane.Zaczym czytać kolejną część o Katie.Polecam.

Lubię mroczne książki i jak zwykle stary,dobry Masterton mnie nie zawodzi.Jest tu wszystko co potrzebuje dobry tchiller z wątkiem kryminalnym.Dla osób o mocnych nerwach bo niektóre sceny są drastyczne i szczegółowo opisane.Zaczym czytać kolejną część o Katie.Polecam.

Jeden z lepszych Mastertonów. Tym razem było bardziej kryminalnie, ale przerażająco ani trochę mniej. Jak dotąd podczas lektury śniły mi się horrory w trakcie czytania dwóch autorów - Simmonsa i właśnie Mastertona. Tym razem noce były spokojne, ale w trakcie lektury makabra książki wgniatała w fotel. Dobrze napisana, fajny pomysł i źle postawiłem na sprawcę. W sumie do samego końca można było mieć różne wątpliwości. Bardzo dobra książka.

Jeden z lepszych Mastertonów. Tym razem było bardziej kryminalnie, ale przerażająco ani trochę mniej. Jak dotąd podczas lektury śniły mi się horrory w trakcie czytania dwóch autorów - Simmonsa i właśnie Mastertona. Tym razem noce były spokojne, ale w trakcie lektury makabra książki wgniatała w fotel. Dobrze napisana, fajny pomysł i źle postawiłem na sprawcę. W sumie do...

,, Białe kości '' rozpoczynają serię kryminałów z komisarz Katie Maguire, choć dla mnie to druga książka przeczytana z tego cyklu. Jedyna wada tej książki, to motyw bardzo podobny do tego w ,, Pogrzebanych'', czyli znalezione kości , pochodzące sprzed prawie 90 lat. Poza tym kryminał bez zarzutu.
Czuje się w nim Mastertona, jest mrocznie, są wierzenia ludowe zaczerpnięte z mitologii celtyckiej i rytualne zabójstwa. Wreszcie dowiedziałam się jak wyglądało prywatne życie pani komisarz . Krótko mówiąc, książka mi się podobała, ale tak jak w przypadku ,, Pogrzebanych'', ostrzegam, że jest brutalna i krwawa , dla miłośników mocnych kryminałów.

,, Białe kości '' rozpoczynają serię kryminałów z komisarz Katie Maguire, choć dla mnie to druga książka przeczytana z tego cyklu. Jedyna wada tej książki, to motyw bardzo podobny do tego w ,, Pogrzebanych'', czyli znalezione kości , pochodzące sprzed prawie 90 lat. Poza tym kryminał bez zarzutu.
Czuje się w nim Mastertona, jest mrocznie, są wierzenia...

Książka świetna, choć w zakończeniu coś mi nie grało.

Książka świetna, choć w zakończeniu coś mi nie grało.

Thrillery Mastertona bronią się tym, że on nie przekombinowuje makabry. Bez egzaltacji, krótko, konkretnie i dostajemy samo mięso okrucieństwa. Dobry klimat, interesująca bohaterka (trudna do polubienia, ale też zupełnie jej na tym nie zależy),okładki całego cyklu bardzo w moim melancholijnym guście. Sięgnę po kolejne części. Moje jesienne przygnębienie potrzebuje zadołowania, a w tej historii skutecznie dołują.

Thrillery Mastertona bronią się tym, że on nie przekombinowuje makabry. Bez egzaltacji, krótko, konkretnie i dostajemy samo mięso okrucieństwa. Dobry klimat, interesująca bohaterka (trudna do polubienia, ale też zupełnie jej na tym nie zależy),okładki całego cyklu bardzo w moim melancholijnym guście. Sięgnę po kolejne części. Moje jesienne przygnębienie potrzebuje...