Dobry tom, dużo walk i zaskakujących decyzji. Guts walczy głównie sam ze swoją mroczną strona, Griffith odbudowuje swoją potęgę, jedynie Lady Farnese plącze się bez sensu i nic nie wkłada do akcji.

Dobry tom, dużo walk i zaskakujących decyzji. Guts walczy głównie sam ze swoją mroczną strona, Griffith odbudowuje swoją potęgę, jedynie Lady Farnese plącze się bez sensu i nic nie wkłada do akcji.

Nie do końca podoba mi się kierunek jaki obrał Miura tzn. Poświęcanie znacznej ilości tomu na przedstawianie Griffitha i jego wesołej kompanii. Poza tym w tym tomie wreszcie zobaczyłem jak Guts spala się od wewnątrz, trawiony gniewem zmieszanym z przeszłością. Jest bliski upadkowi i stoi na krawędzi czy też rozdrożu, podważając swoje własne działania i swoją pewność siebie, co bardzo mi się podobało. Oczywiście kreska nie zawodzi, miodność choć może lepiej powiedzieć krwawość wylewa się z kart mangi. Ciekawa wydaje się również zmiana podejścia Gutsa do podróżujących z nim kompanów, gdyż po wielu trudach wreszcie zauważa swego rodzaju profity, które mogą wnieść owi ludzie. Choć nie można się oszukiwać i jednocześnie stwierdzić, że Farnese jest przydatna, co to to nie, ale mam wrażenie, że jej postać może jeszcze namieszać.

Nie do końca podoba mi się kierunek jaki obrał Miura tzn. Poświęcanie znacznej ilości tomu na przedstawianie Griffitha i jego wesołej kompanii. Poza tym w tym tomie wreszcie zobaczyłem jak Guts spala się od wewnątrz, trawiony gniewem zmieszanym z przeszłością. Jest bliski upadkowi i stoi na krawędzi czy też rozdrożu, podważając swoje własne działania i swoją pewność siebie,...