Zaczęłam czytać z wielkimi nadziejami, po lekturze Miniaturzystki i Złotego domu tej samej autorki. Niestety rozczarowałam się. Brakuje tego magicznego klimatu, co wynikać może z osadzenia w czasach współczesnych. Dodatkowo dla mnie główne bohaterki (wszystkie...) były nie do zniesienia, nie wiem która z nich wzbudzała we mnie większą niechęć. Na plus - zgrabnie napisana, autorka pisze świetnym językiem i były też lepsze momenty.

Zaczęłam czytać z wielkimi nadziejami, po lekturze Miniaturzystki i Złotego domu tej samej autorki. Niestety rozczarowałam się. Brakuje tego magicznego klimatu, co wynikać może z osadzenia w czasach współczesnych. Dodatkowo dla mnie główne bohaterki (wszystkie...) były nie do zniesienia, nie wiem która z nich wzbudzała we mnie większą niechęć. Na plus - zgrabnie napisana,...

Zaczęłam tą książkę, przesłuchałam dokładnie 6% i zostawiłam na ponad miesiąc - początek zrewidował moje wyobrażenia na jej temat i to nie był jej czas. I dobrze się stało, bo wracam pod długim czasie i wciągnęłam ją w jeden dzień. Nie do końca moja, ale lubię co jakiś czas sięgać po takie powieści i dobrze się bawiłam, chociaż ponownie gdzieś w trakcie kompletnie zmieniła moje wyobrażenie o sobie. Nie wiem w sumie czego dokładnie się spodziewałam, ale dostałąm coś zupełnie innego, pięknego, mądrego, po części historię o poszukiwaniu siebie, swojego ja i miejsca we wszechświecie, po części historię rodzinną, po części o nieszczęśliwej miłości. Zakończenie jest słodko-gorzkie, zupełnie jak w życiu i nie zmieniłabym w tej książce absolutnie nic :)

Zaczęłam tą książkę, przesłuchałam dokładnie 6% i zostawiłam na ponad miesiąc - początek zrewidował moje wyobrażenia na jej temat i to nie był jej czas. I dobrze się stało, bo wracam pod długim czasie i wciągnęłam ją w jeden dzień. Nie do końca moja, ale lubię co jakiś czas sięgać po takie powieści i dobrze się bawiłam, chociaż ponownie gdzieś w trakcie kompletnie zmieniła...

Książka zdecydowanie wyróżniającą się na tle innych z tego kanonu. Dobrze napisana, tłumaczenie dopracowane (doszlifowane). Ujęłam gwiazdki za zakończenie, które dla mnie jest prawie tak samo ważne, jak cała treść książki, a niestety trochę się nim zawiodłam.

Książka zdecydowanie wyróżniającą się na tle innych z tego kanonu. Dobrze napisana, tłumaczenie dopracowane (doszlifowane). Ujęłam gwiazdki za zakończenie, które dla mnie jest prawie tak samo ważne, jak cała treść książki, a niestety trochę się nim zawiodłam.

To jest nie tylko literatura piękna, ale i piękna historia o szukaniu siebie i odnajdywaniu innych ludzi - napisana pięknym językiem.

To jest nie tylko literatura piękna, ale i piękna historia o szukaniu siebie i odnajdywaniu innych ludzi - napisana pięknym językiem.

Cudowna książka. Bardzo dobrze przełożona przez Łukasza Małeckiego. Historia o składaniu samej siebie poprzez poznawanie historii życia i śmierci matki. Mocno i konsekwentnie zarysowane postaci. Każda z bohaterek książki zasługuje na to aby opowiedzieć ją oddzielnie. Jestem zauroczona Jessie Burton i kupiłam już resztę Jej książek.... będę się powoli delektować...

Cudowna książka. Bardzo dobrze przełożona przez Łukasza Małeckiego. Historia o składaniu samej siebie poprzez poznawanie historii życia i śmierci matki. Mocno i konsekwentnie zarysowane postaci. Każda z bohaterek książki zasługuje na to aby opowiedzieć ją oddzielnie. Jestem zauroczona Jessie Burton i kupiłam już resztę Jej książek.... będę się powoli delektować...

Bardzo, bardzo dobra książka, taka perełka na którą się czeka czytając dziesiątki innych. Zakończenie niestety mnie rozczarowało ale to już moje osobiste przekonania wzięły górę.

Bardzo, bardzo dobra książka, taka perełka na którą się czeka czytając dziesiątki innych. Zakończenie niestety mnie rozczarowało ale to już moje osobiste przekonania wzięły górę.

Powieść Jessie Burton mnie zahipnotyzowała. Czytając zastanawiałam jak to możliwe, że tak późno odkryłam tę autorkę. Na kartach powieści zostały stworzone kreacje trzech głównych bohaterek - każdą z nich poznajemy na nieco innym etapie życia, jednak decyzje, które mają do podjęcia, staną się kluczowe względem ich dalszego rozwoju, ich przyszłości.Dynamika powieści, wyrazistość postaci i odkrywanie sekretów z przeszłości bardzo mocno skojarzyły mi się z emocjami, które odczuwałam czytając „Siedmiu mężów Evelyn Hugo”. Nakreślone w „Wyznaniu” sylwetki kobiet są niezwykle wyraziste. Connie podziwiamy za siłę charakteru, ambicję i bezkompromisowość. Elise zazdrościmy jej poczucia beztroski, dziecięcej naiwności.W przypadku Rose-kibicujemy w jej drodze do poznania samej siebie, do uzyskania niezależności i świadomości swoich potrzeb. Powieść jest gęsta od emocji, dialogi są naszpikowane ukrytymi znaczeniami, podtekstami. To fascynująca opowieść o wielu odcieniach miłości, o stracie, o konsekwencjach dokonywanych wyborów i o odkupieniu.

Powieść Jessie Burton mnie zahipnotyzowała. Czytając zastanawiałam jak to możliwe, że tak późno odkryłam tę autorkę. Na kartach powieści zostały stworzone kreacje trzech głównych bohaterek - każdą z nich poznajemy na nieco innym etapie życia, jednak decyzje, które mają do podjęcia, staną się kluczowe względem ich dalszego rozwoju, ich przyszłości.Dynamika powieści,...

Historia matki i córki. O tym, jak pewne postawy przenoszone są przez pokolenia. Też o tym, jaki wpływ na dzieci mają rodzice, nawet Ci nieobecni.

Historia matki i córki. O tym, jak pewne postawy przenoszone są przez pokolenia. Też o tym, jaki wpływ na dzieci mają rodzice, nawet Ci nieobecni.

Formuła książki utrzymana w dwóch równoległych historiach, które mają wspólną historię. Niezła, ale pierwsza książka tej autorki bardziej przypadła mi do gustu.

Formuła książki utrzymana w dwóch równoległych historiach, które mają wspólną historię. Niezła, ale pierwsza książka tej autorki bardziej przypadła mi do gustu.

O rany, fatalna!

"Wyznanie" to historia kobiety, która poszukuje swojej matki. Opowieść utkana z frazesów, przeciągnięta do granic możliwości i niesatysfakcjonująca. Napisana bardzo prostym i nudnym językiem przypominającym czasem wypracowanie szkolne. Przepełniona cliché i banałami.

W książce przeplatają się dwa wątki – jeden śledzi losy bohaterki, drugi przybliża życie jej zaginionej mamy. Nie ma tutaj żadnej suspensy i nie ma też głębi psychologicznej. Można było wyczuć, że autorka bardzo się starała, żeby tę głębię wykreować, lecz moim zdaniem poległa. Zaledwie muska skomplikowane przemiany wewnętrzne i zawiłe emocje, potrzebując przy tym kilku stron żeby je zilustrować. A wciąż są one jakby płaskie i bez życia. Przychodzi mi do głowy co najmniej kilku współczesnych autorów, którzy z uderzającą trafnością potrafią przekazać atmosferę w kilku słowach. Jessie Burton, przynajmniej w "Wyznaniu", do nich nie należy.

Nie zdarza mi się niekończenie książek, więc "Wyznanie" przeczytałam do końca. Ale tylko dlatego, że ciąglę miałam nadzieję na jakiś niespodziewany zwrot akcji. Zawód towarzyszył do ostatniej strony, niespodzianki nie było.

O rany, fatalna!

"Wyznanie" to historia kobiety, która poszukuje swojej matki. Opowieść utkana z frazesów, przeciągnięta do granic możliwości i niesatysfakcjonująca. Napisana bardzo prostym i nudnym językiem przypominającym czasem wypracowanie szkolne. Przepełniona cliché i banałami.

W książce przeplatają się dwa wątki – jeden śledzi losy bohaterki, drugi przybliża...