Decathexis to powieść, w któej czytelnik jest gościem w świecie kultu śmierci. W Królestwie Morii głównym nurtem religijnym jest właśnie oddawanie czci finałowi ludzkiego życia. Łukasz ŚMigiel postawił na realizm w tym wyimaginowanym świecie i nie oszczędził czytelnikowi żadnych szczegółów związanych z tym, co dzieje się z ludzkim ciałem po doknaniu żywota i to mu się jak najbardziej chwali. Autor posilił się także na zarys kobfliktu między władzą a kapłaństwem, które stara się podkopać autortet nowej władczyni. Co więcej, trupy ożywają, a nakowiec Pendergast zostaje zobligowany do przeprowadzenia śledztwa w kwestii tajmeniczych i niebezpiecznych zjawisk od niedawna zachodzących w Morii. Obawiałam się nieco pobieżnej kreacji bohaterów, ale dostałam zadowalająco nakreslone postaci uwikłane w relacje, posiadające przeszłość. Łukasz Śmigiel pisze bardzo przystępnym, ciekawym językiem, ale jego powieść jest niezłą mieszanką gatunkową, którą ciężko przyporządkować do jednej kategorii. Nosi ona znamiona steampunku, fantasy i kryminału, choć to ostatnie byłoby bardziej uwydatnione, gdyby bardziej skupiono się na faktycznym prowadzeniu śledztwa, które prawie, że nie istnieje. Za krótko też miałam okazję poprzebywać z bohaterami, żeby móc bardziej ich polubić, dlatego poza Pendergastem nikt szczególnie w pamięci mi nie zapadł. Powieść zadowalająca, ale z nieco nie do końća wykorzstanym potencjałem.

Decathexis to powieść, w któej czytelnik jest gościem w świecie kultu śmierci. W Królestwie Morii głównym nurtem religijnym jest właśnie oddawanie czci finałowi ludzkiego życia. Łukasz ŚMigiel postawił na realizm w tym wyimaginowanym świecie i nie oszczędził czytelnikowi żadnych szczegółów związanych z tym, co dzieje się z ludzkim ciałem po doknaniu żywota i to mu się jak...