Co kazało Paulowi Cooperowi stanąć w palącym słońcu przed teatrem, z dłonią zaciśniętą na kolbie rewolweru? Kogo wypatruje w tłumie żałobników oddających hołd zmarłemu autorowi kryminałów – pisarzowi, którego tożsamość znają tylko cztery osoby na świecie? Każdemu, kto odkryje, kim jest tajemniczy J.T. LeBeau, grozi śmiertelne niebezpieczeństwo. A Maria właśnie dowiaduje się, że może nim być jej mąż.

„Wkręceni” to tytuł, który idealnie definiuje tę książkę. Steve Cavanagh wkręca nas od samego początku i mimo że już we wstępie ostrzega, żebyśmy nie wierzyli żadnemu jego słowu, to trudno nie dać się zwieść. Po intrygującym wprowadzeniu trafiamy na do bólu banalną historię rozgoryczonej młodej żony, która wraz z kochankiem odkrywa skrywaną przez męża tajemnicę i planuje zemstę. Konflikt między Marią i Paulem doskonale ilustruje prawdę, że największe spory rodzą się z tego, że obie strony mają rację – każda swoją własną. W dramacie prawdopodobnie doprowadziłoby to do komedii omyłek, natomiast w powieści szybko prowadzi do tragedii. Maria jest irytującą postacią, która na przemian daje się opanować chciwości, rozpaczy i żądzy zemsty. Kiedy już myślimy z rozczarowaniem, że to kolejny kryminał jakich wiele, wszystko zmienia się jak w kalejdoskopie i to, co przeczytaliśmy, układa się w zupełnie nowy obraz, a akcja nabiera prawdziwego tempa. Dla tego punktu zwrotnego warto przemęczyć się z rozterkami nieszczęśliwego małżeństwa. Bohaterowie wkręcają się nawzajem i dają się zwieść pozorom, ale co najważniejsze, także czytelnik daje się wkręcić. Co więcej, odkrywa to z prawdziwą satysfakcją. Pisarz J.T. LeBeau jest znany ze spektakularnych zwrotów akcji – jeśli tak, z pewnością musiał się ich nauczyć od Cavanagha.

Jest dla mnie coś magnetycznego w książkach z książkami na okładkach i pisarzami w roli głównych bohaterów. Steve Cavanagh jako pisarz i prawnik opowiada o tym, na czym dobrze się zna. Akcję urozmaica (i celowo gmatwa) przedstawianie wydarzeń z punktu widzenia różnych bohaterów, a także rozpoczęcie powieści od sceny, do której dojdzie dopiero po kilku miesiącach. Skłania to czytelnika do ciągłego zastanawiania się, co doprowadziło do opisanych wydarzeń. I choć rozterki bohaterów bywają nieco nużące, to przemyślna konstrukcja książki rekompensuje to z nawiązką. Rzadko miałam okazję czytać książki, które potrafiły mnie tak zaskoczyć. I przyznaję: dałam się wkręcić!

Agnieszka Kruk