Czwarta część przygód doktora Dolittle i jego zwierząt.
Akcja dzieje się w Afryce, gdzie doktor wraz ze swoimi wiernymi zwierzętami zatrzymuje się na pewien czas. Tam organizuje pierwszą pocztę w tym regionie, w której rolę listonoszów pełnią jaskółki i inne ptaki.
To najmniej przeze mnie lubiana część serii. Nie zmienia to faktu, że bardzo lubię doktora Dolittle jako bohatera, to jedna z najlepszych postaci literackich w książkach dla dzieci. Polecam czytelnikom w wieku do dwunastego roku życia.

Czwarta część przygód doktora Dolittle i jego zwierząt.
Akcja dzieje się w Afryce, gdzie doktor wraz ze swoimi wiernymi zwierzętami zatrzymuje się na pewien czas. Tam organizuje pierwszą pocztę w tym regionie, w której rolę listonoszów pełnią jaskółki i inne ptaki.
To najmniej przeze mnie lubiana część serii. Nie zmienia to faktu, że bardzo lubię doktora Dolittle jako...

Dobroduszny doktor z pierzasto-kudłatą obstawą rusza do Afryki w czasach sprzed facebooka ;-)

Dobroduszny doktor z pierzasto-kudłatą obstawą rusza do Afryki w czasach sprzed facebooka ;-)

Dolittle w Afryce. Kolejna odsłona przygód!

Dolittle w Afryce. Kolejna odsłona przygód!

Jeden ze słabszych tomów cyklu. Jak człowiek będąc dorosłym czyta to swoim dzieciom, to antynaukowość i ignorancja autora strasznie denerwują. Kolumb odkrywający Amerykę wielką flotyllą ogromnych okrętów (w rzeczywistości miał trzy stateczki, największy mierzył tylko 21 metrów długości),namorzyny otaczające słodkowodne jezioro, żółw wodny z reumatyzmem... W dodatku wciskanie w pisanej w XX wieku książce bajeczek o potopie i Noem... Ponadto temu wydaniu należałoby odjąć ze dwie gwiazdki za koszmarną szatę graficzną. Wręcz ohydne, niezgrabne, niezdarne ilustracje, kompletnie pozbawione wdzięku kanonicznego Lengrena. To była zresztą bolączka wszystkich wznowień Loftinga.

Jeden ze słabszych tomów cyklu. Jak człowiek będąc dorosłym czyta to swoim dzieciom, to antynaukowość i ignorancja autora strasznie denerwują. Kolumb odkrywający Amerykę wielką flotyllą ogromnych okrętów (w rzeczywistości miał trzy stateczki, największy mierzył tylko 21 metrów długości),namorzyny otaczające słodkowodne jezioro, żółw wodny z reumatyzmem... W dodatku...

Nie podobała mi się tak bardzo jak poprzednie części, jednak miała swój urok. Pomysł na pocztę w Fantippo okazał się trafnym pomysłem, szkoda że akcja działa się głównie w jednym miejscu. Najlepsze fragmenty - opowiadania! Poza tym - ilustracje jak zwykle przyjemne dla oczu młodszych i starszych czytelników.

Nie podobała mi się tak bardzo jak poprzednie części, jednak miała swój urok. Pomysł na pocztę w Fantippo okazał się trafnym pomysłem, szkoda że akcja działa się głównie w jednym miejscu. Najlepsze fragmenty - opowiadania! Poza tym - ilustracje jak zwykle przyjemne dla oczu młodszych i starszych czytelników.

Kontynuacja przygód flegmatycznego doktora obdarzonego niezwykłą umiejętnością, której niejeden mógłby mu pozazdrościć. Mowa oczywiście o Newcie Scamandrze (tylko trochę inaczej) mojego pokolenia - rozumiejącym mowę zwierząt doktorze Dolittle.

Znane z poprzedniej części niezwykłe stworzenie zwane “dwugłowcem” lub “wte -i-wewte”, tęskne rodzinnych stron, namawia doktora na podróż do Afryki. Po krótkim pobycie i wyciszeniu nostalgii, doktor i jego zwierzęta postanawiają wyruszyć w drogę powrotną ku Puddleby w Anglii. Na drodze stają im jednak nowe fascynujące przygody, a zapoczątkowuje je seria nieoczekiwanych spotkań. Wkrótce też Dolittle odkrywa w sobie nowe powołanie i podejmuje się utworzenia pierwszej na świecie ptasiej poczty. Przedsięwzięcie to okaże się tyle nowatorskie, co wymagające.

Ta książka jest o wiele ciekawsza od poprzedniej. Też znacznie więcej się w niej dzieje. Autor nieco popuścił wodze fantazji, choć mam wrażenie, że wciąż trzyma je mocno w garści. Współcześnie, przyzwyczajeni do przebogatych uniwersów pełnych magii lub innych niezwykłości, potrzebujemy więcej by się zachwycić. Jednak zawsze od czegoś trzeba zacząć. Dlaczego nie od serii “Doktor Dolittle”? Wspomniałam wcześniej, że książki te rozbudzały wyobraźnię moją i moich rówieśników, co dobrze pamiętam, ale szczególnego sentymentu niestety nie odczuwam.

mealibri.blogspot.com

Kontynuacja przygód flegmatycznego doktora obdarzonego niezwykłą umiejętnością, której niejeden mógłby mu pozazdrościć. Mowa oczywiście o Newcie Scamandrze (tylko trochę inaczej) mojego pokolenia - rozumiejącym mowę zwierząt doktorze Dolittle.

Znane z poprzedniej części niezwykłe stworzenie zwane “dwugłowcem” lub “wte -i-wewte”, tęskne rodzinnych stron, namawia doktora na...

Kolejny powrót do krainy dzieciństwa zaliczony. Uwielbiam doktora Dolittle, choć teraz, w dorosłym wieku, dostrzegam pewne stereotypy, które nie do końca byłyby poprawne politycznie w dzisiejszych czasach. Cóż, takie były wtedy czasy.

Kolejny powrót do krainy dzieciństwa zaliczony. Uwielbiam doktora Dolittle, choć teraz, w dorosłym wieku, dostrzegam pewne stereotypy, które nie do końca byłyby poprawne politycznie w dzisiejszych czasach. Cóż, takie były wtedy czasy.

Wreszcie dorwałem moje ukochane książki z dzieciństwa tj cykl z Doktorem Dolittle. Adres:
https://docer.pl/doc/nn8ns1
Moja dotychczasowa notka na LC był króciutka z powodu braku dostępu do książki:
"Prosię Geb-Geb nie otrzymywało żadnych przesyłek, wiec wysłało samo do siebie paczkę /ogromnych rozmiarów z marchwią/
Jakie to ludzkie!
Mija 65 lat od przeczytania przeze mnie pierwszej książki z tego cyklu. Ilustracje z tamtego wydania podobały mnie się najbardziej; w następnym Lengren zrobił z Doktora – prof.Filutka"
Teraz mogę ją zweryfikować. To jest trzeci tom, do znanych bohaterów doszedł wstydliwy dwugłowiec. Ale czytając obecnie, jako, delikatnie nazywając, stary piernik dostrzegam rysy na charakterze Doktora, niczym Achebe na Conradzie. Jest on „zgniłym produktem kastrowania osobowości przez.....” nie kler, jak w Lejzorku Erenburga, lecz przez brytyjski kolonializm. Gdy handlarze niewolników porwali Murzynce męża...
„...Doktor pocieszał ją, jak tylko mógł, obiecując, że jeśli mu się nie uda zwrócić jej utraconego małżonka, postara się dla niej o innego, równie dobrego. Ale ten pomysł nie podobał się Zuzannie i lamentowała dalej: 'Biada mi, biada!'...”
Żadnej empatii ze strony białego człowieka! Do następnej refleksji skłania mnie historia Śmigłego przywódcy jaskółek, bowiem za stary jestem, by przyjmować bez zastrzeżeń stwierdzenie:
„....życie przywódcy jest zbyt cenne i nie można go narażać na tak ciężką przeprawę. Gdyby zginął, nie byłoby go kim zastąpić...”
Wredna indoktrynacja łatwowiernych czytelników, jakimi są dzieci. Parę stron dalej czytam karygodną z pedagogicznego punktu widzenia historię teściowej:
„...król Kakabuki, wygnał on na tę wyspę swoją teściową, bo za dużo mówiła, a on nie mógł znieść tego gadulstwa..”
Wstyd panie Lofting! Dzieciom takie opowiastki serwować, a przecież czym za młodu skorupka nasiąknie...
No wreszcie coś miłego: spotkanie z Quiffenodochusem, który okazał się Pfillosaurem. Dowiadujemy się, że nieszczęsna teściową Pfillosaury przewiozły na drugi koniec Afryki i wydały ją za mąż za tamtejszego króla, który był kompletnie głuchy, dzięki czemu jej gadatliwość mu nie przeszkadzała. Teraz już zaczyna się organizacja ptasiej poczty, o której proszę samemu poczytać swoim dzieciom, wnukom i prawnukom, bo skoro ja się na tym wychowałem to i Waszym potomkom nie zaszkodzi. Niestety, czas robi swoje i nie zachwycam się Doktorem jak 65 lat temu i mimo sentymentu daję tylko 8 gwiazdek.
PS Na specjalną uwagę zasługuje londyński wróbel Pyskacz, który mieszka stale przy katedrze Świętego Pawła w gnieździe w uchu świętego Edmunda, niezastąpiony w organizacji poczty w Fantippo.

Wreszcie dorwałem moje ukochane książki z dzieciństwa tj cykl z Doktorem Dolittle. Adres:
https://docer.pl/doc/nn8ns1
Moja dotychczasowa notka na LC był króciutka z powodu braku dostępu do książki:
"Prosię Geb-Geb nie otrzymywało żadnych przesyłek, wiec wysłało samo do siebie paczkę /ogromnych rozmiarów z marchwią/
Jakie to ludzkie!
Mija 65 lat od...

Jak poprzednia czesc - nudnawa, lektura sie dluzyla i wrecz usypiala...

Jak poprzednia czesc - nudnawa, lektura sie dluzyla i wrecz usypiala...

Tę książkę mam od dzieciństwa, ale niestety bez pierwszej części, przez co pewnie tracę i nie czuję w pełni klimatu.
Historia doktora Jana Dolittle, który udał się w rejs do Afryki, gdzie w kraju Fantippo zauważył poważne problemy z funkcjonowaniem poczty, które przełożyły się na dramat niewolnictwa męża pewnej Zuzanny. Doktor postanawia uzdrowić system pocztowy tego kraju, a ponieważ potrafi rozmawiać ze zwierzętami, korzysta z pomocy jaskółek (z Flikim na czele),a następnie również z pomocy innych ptaków.
Książeczka składa się z kilku niezależnych opowieści, np. wątek smoków na Wyspie Niczyjej, wątek meteorologiczny, miesięcznik dla zwierząt, zrabowana brukselka, perły króla Nyam-Nyama, czy wątek żółwia z Arki Noego. W sam raz do poczytania na dobranoc.

Tę książkę mam od dzieciństwa, ale niestety bez pierwszej części, przez co pewnie tracę i nie czuję w pełni klimatu.
Historia doktora Jana Dolittle, który udał się w rejs do Afryki, gdzie w kraju Fantippo zauważył poważne problemy z funkcjonowaniem poczty, które przełożyły się na dramat niewolnictwa męża pewnej Zuzanny. Doktor postanawia uzdrowić system pocztowy tego kraju,...