Przeczytałam praktycznie jednym tchem. Książka teoretycznie młodzieżowa, ale myślę, że każdy znajdzie tutaj coś dla siebie. Przede wszystkim warto zwrócić uwagę na bogactwo językowe - to coś, o co w wielu współczesnych, popularnych książkach, naprawdę trudno. A tutaj naprawdę miałam przyjemność z czytania, a nie tylko prześlizgiwania się po literkach^^
Fenomenem jest też główna bohaterka - jedenastoletnia dziewczynka, która nie jest ani zbyt infantylna, ani też zbyt "emo". Owszem, może autor trochę przegiął z jej opanowaniem i inteligencją, ale z tymi geniuszami to nigdy nic nie wiadomo. Na dodatek uwielbia chemię - czyż to nie piękne po prostu? Nie powiem, bo czasem mnie ona irytowała, ale w ogólnym rozrachunku jest jak najbardziej na plus.
Co do samej historii, to muszę przyznać, że trzyma w napięciu. Nie jest może zbyt skomplikowana, ale tego się nie wymaga od młodzieżowej powieści, za to naprawdę zgrabnie skomponowana. A przy tym, co dla mnie osobiście jest najważniejsze, nie ma tutaj absolutnie żadnych łzawych miłostek i tym podobnych pierdółek, które teraz wciska się wszędzie. Po prostu ideał!^^
Cieszę się, że udało mi się dotrzeć do tego autora i jego serii o Flawii de Luce - dokładnie takich książek mi zawsze brakuje :)

Przeczytałam praktycznie jednym tchem. Książka teoretycznie młodzieżowa, ale myślę, że każdy znajdzie tutaj coś dla siebie. Przede wszystkim warto zwrócić uwagę na bogactwo językowe - to coś, o co w wielu współczesnych, popularnych książkach, naprawdę trudno. A tutaj naprawdę miałam przyjemność z czytania, a nie tylko prześlizgiwania się po literkach^^
Fenomenem jest też...