Zdawać by się mogło, że opowieść o klęsce Greków pod Cheroneą może być interesująca jedynie dla pasjonata, który zaczytuje się w opowieściach o hoplitach, greckich retorach i starożytnej polityce. Sama miałam początkowo wątpliwości, czy aby na pewno wyniosę dla siebie z tej lektury coś więcej, ponad porcję dobrej, gawędziarskiej lektury. Ale autor ponownie nie zawiódł.

Sama bitwa, a w zasadzie klęska, którą ponieśli w bojach z Macedonią Grecy, jest tu potraktowana raczej epizodycznie, choć stanowi punkt wyjściowy całej książki. Sprawa owej porażki militarnej podnosi zarówno kwestię podżegania do wojny (główny ciężar oskarżenia padł na mówcę Demostenesa, co otwiera całą przestrzeń, w której autor ukazuje role i znaczenie mówców w starożytnej Grecji tego okresu), poświęcenia, zdrady, politycznych zagrywek oraz intryg, w których obłuda walczy o swoje z chciwością i dbałością o własny interes. Narracja co i rusz odbiega od zasadniczego tematu (ciekawy jest na przykład wątek, dotyczący hetery Fryne), ale absolutnie nie razi to podczas lektury, nie przeszkadza, ani nie wprowadza zamętu. Wręcz przeciwnie, ma się wrażenie, jakby otwierało się kolejne pudełeczka z kolejnymi historiami. A wszystko to tym ciekawsze, że prawdziwe, niezmyślone. Owszem, poddane interpretacji i autorskiej parafrazie – ale jednak mające potwierdzenie w historycznych wydarzeniach.

Całość czyta się naprawdę dobrze, a skostniałe postacie sprzed 2000 lat wydają się jak żywe. Stąd tym większy szacunek dla autora, że w tak interesujący sposób potrafił ukazać epizod, który dla współczesnego czytelnika może się wydawać zupełnie bez znaczenia...

Zdawać by się mogło, że opowieść o klęsce Greków pod Cheroneą może być interesująca jedynie dla pasjonata, który zaczytuje się w opowieściach o hoplitach, greckich retorach i starożytnej polityce. Sama miałam początkowo wątpliwości, czy aby na pewno wyniosę dla siebie z tej lektury coś więcej, ponad porcję dobrej, gawędziarskiej lektury. Ale autor ponownie nie zawiódł....