Czytałam parę książek tej autorki i naprawdę mi się podobały, co do tej pozycji mam dość mieszane uczucia.

Bliźniaczki są naprawdę irytującymi postaciami, dwie skrajne osoby: jedna niemal przeprasza, że żyje a druga bez werbalnych zahamowań. Ilość lukru: słodkie, urocze, cudne... wręcz się wylewa z co drugiej strony co jeszcze bardziej podnosi mój poziom irytacji.
Niestety fabuła przewidywalna jak dla mnie, co niestety nie pomogło wciągnąć się w historię.

Oprócz irytacji książka ładnie wyłuszcza jak bardzo wiek nastoletni jest obarczony niewiedzą i obawami, zamknięciem się w sobie i okropną samokrytyką, która często jest wyolbrzymiana. Jak ludzie potrafią być bezmyślnie okrutni choć myślą/zakładają, że robią nam "przysługę". Sporo emocji się przewinęło podczas czytania tej książki, parę razy ją odłożyłam - lecz finalnie ją ukończyłam.

Szczerze mówiąc nie wiem kto jest targetem tej książki ani komu mogłabym ją polecić.

Czytałam parę książek tej autorki i naprawdę mi się podobały, co do tej pozycji mam dość mieszane uczucia.

Bliźniaczki są naprawdę irytującymi postaciami, dwie skrajne osoby: jedna niemal przeprasza, że żyje a druga bez werbalnych zahamowań. Ilość lukru: słodkie, urocze, cudne... wręcz się wylewa z co drugiej strony co jeszcze bardziej podnosi mój poziom irytacji....

Książka nie należy do najlepszych, ale moim zdaniem jest warta przeczytania bo porusza ważne tematy jak LGBTQ+ czy fakt, że bohaterka jest wychowywana przez dwie kobiety. Nie są to wątki główne, ale warte uwagi i sprawiające, że wyróżnia się spośród innych książek. Reid i jego BIAŁE TRAMPKI kocham. Główna bohaterka ma niska samoocene co aż w niektórych momentach jest irytujące. Aczkolwiek książka warta przeczytania.

Książka nie należy do najlepszych, ale moim zdaniem jest warta przeczytania bo porusza ważne tematy jak LGBTQ+ czy fakt, że bohaterka jest wychowywana przez dwie kobiety. Nie są to wątki główne, ale warte uwagi i sprawiające, że wyróżnia się spośród innych książek. Reid i jego BIAŁE TRAMPKI kocham. Główna bohaterka ma niska samoocene co aż w niektórych momentach jest...

na jedno posiedzenie

na jedno posiedzenie

,,Odwrotność nieodwzajemnienia" to trzecia część z serii, którą rozpoczyna ,,Simon oraz inni homo sapiens". Z jakiegoś powodu wydawnictwo nie wydało ,,Leah gubi rytm" - tym zajęło się We Need YA. Minęło ju trochę czasu, odkąd czytałam Simona, ale dobrze pamiętam, co mi się w nim podobało. Przy Odwrotności... trochę brakowało tego czegoś, ale było nieźle.

,,Odwrotność.." to historia kuzynki Abby - bohaterki znanej z ,,Simona..." i ,,Leah...". Dziewczyna ma niską samoocenę, a przez swoją nadwagę czuje, że nikt się w niej nigdy nie zakocha i nigdy nie będzie tak fajna, jak jej siostra czy jej dziewczyna. To sprawiło, że znalazłam w Molly odrobinę siebie. Molly boi się odrzucenia i samotności, co w pewnym momencie sprawia, że popełnia błędy.

Jeśli chodzi o wątek miłosny, był okej, ale... nie miał tego czegoś. Reid był postacią, która wzbudzała sympatię. Nie brakowało charakterystycznego dla autorki humoru, który podnosi ocenę tej książki, a także gościnnych występów postaci z ,,Simona..." - Abby (kuzynki Molly) i samego Simona. Zaletą ,,Odwrotności.." jest też to, że wątek Molly nie był jedynym - bardzo podobał mi się ten jej mam.

Książka ma też wady... Bohaterowie mieli chyba obsesję na punkcie s#ksu. Ten temat pojawiał się wciąż i trochę mi to przeszkadzało. Jakby nie było innych tematów do rozmów, jakby związki opierały się tylko na tym... I po prostu czegoś tej książce brakowało. Podobała mi się, ale oceniam ją najsłabiej z całej trylogii.

,,Odwrotność nieodwzajemnienia" to trzecia część z serii, którą rozpoczyna ,,Simon oraz inni homo sapiens". Z jakiegoś powodu wydawnictwo nie wydało ,,Leah gubi rytm" - tym zajęło się We Need YA. Minęło ju trochę czasu, odkąd czytałam Simona, ale dobrze pamiętam, co mi się w nim podobało. Przy Odwrotności... trochę brakowało tego czegoś, ale było nieźle.

...

Zdecydowanie najsłabszy tom z cyklu "Creekwood". Tak bardzo chciałam przeczytać tę książkę, a skończyło się na niemałym zawodzie.

Może zacznę od korekty, albo raczej jej braku. Nie mogłam wyjść z szoku, że tyle błędów znalazłam w tej książce. Niestety te niedopatrzenia wybijały z rytmu czytania.

Z wykreowanymi postaciami też miałam problem. Główna bohaterka, Molly, niezwykle irytuje czytelnika. Przyznaję, że można się z nią pod wieloma względami utożsamiać, bo tak jak ona, można czuć, że jego kompleksy go przytłaczają. Jednakże jej fazy zaprzeczenia przekraczały wszelkie granice. W kółko to samo, do tego bardzo często zachowywała się pasywnie w ważnych kwestiach dotyczących jej życia. Aż miałam ochotę nią wstrząsnąć. Jej siostra też szarpała moje nerwy.

Jednak chyba największym minusem tej książki jest zafiksowanie na punkcie seksu. "Odwrotność nieodwzajemniona" w większości składa się z dyskusji na temat współżycia, jakby nastolatki nie miały o czym innym rozmawiać. Molly czuje się gorsza od reszty, bo jest dziewicą i niestety Becky Albertalli nie dała rady przedstawić stanowiska, że dziewictwo (w wieku nastoletnim!) to nic złego.

Mimo wszystko to jest to książka Becky Albertalli i, chociaż mnie zawiodła, nie była zła. Przyjemnie spędziłam przy niej czas, bo ma w sobie lekkość i humor. Jednak i tak boli mnie to, że mogło być lepiej.

Zdecydowanie najsłabszy tom z cyklu "Creekwood". Tak bardzo chciałam przeczytać tę książkę, a skończyło się na niemałym zawodzie.

Może zacznę od korekty, albo raczej jej braku. Nie mogłam wyjść z szoku, że tyle błędów znalazłam w tej książce. Niestety te niedopatrzenia wybijały z rytmu czytania.

Z wykreowanymi postaciami też miałam problem. Główna bohaterka, Molly,...

Im dalej, tym gorzej. Z miłości do sagi kontynuowałam czytanie książki, ale przed końcem odłożyłam. Czekam na chwilę kiedy do niej wrócę, ale niestety ta część jest już mocno naciągana. Nawet Simon pojawia się zaledwie raz czy dwa...

Im dalej, tym gorzej. Z miłości do sagi kontynuowałam czytanie książki, ale przed końcem odłożyłam. Czekam na chwilę kiedy do niej wrócę, ale niestety ta część jest już mocno naciągana. Nawet Simon pojawia się zaledwie raz czy dwa...

Czyli drugi tom z Uniwersum Simona #simonorazinnihomosapiens #twojsimon (#leahgubirytm jest tak na prawdę trzecim tomem, ale doszło do wydania polskiej wersji językowej w złej kolejności) Nie jest to bezpośrednia kontynuacja, gdyż np. Simon pojawia się 2 razy. Tym razem mamy do czynienia z użyciem kuzynek Abby. Molly i Cassie są bliźniaczkami, ale różni je wiele od wyglądu przez zachowaniu aż do upodobań. Cassie jest buntowniczą, imprezowiczną z zamiłowaniem do dziewczyn. Molly jest skryta, cicha, zakompleksiona i woli chłopców. Wraz z Abby i Olivie tworzą paczkę BFF. Obecnie dzielą je kilometry od siebie, przez co siostry trzymają się wyłącznie razem. Wszystkio się zmienia w nocy, gdy Molly poznaje w damskiej toalecie przepiękną Minę, która jest idealna dla Cassie pod każdym względem. Zrządzeniem losu wszystkie dziewczyny (+ kumple Miny) mają czas nawiązać znajomość w metrze. Później idzie z górki. Mina i Cassie zaczynają ze sobą kręcić, przez co Molly chcąc nie chcąc zostaje zepchnięta na margines. Dodatkowo Molly nigdy nie miała nic na kształt związku, jedynie zauroczenia. (Według mnie) W pewnym sensie zazdrości ona siostrze jakichkolwiek romantycznych rzeczy. W między czasie Molly zostaje wkręcona w próby spiknięcia jej z hipsterskim Willem i zaczyna pracę w sklepie, gdzie poznaje funboya Tolkiena i "Gry o tron" Reid'a. I tak moi drodzy dochodzimy do trójkąt, który wiadomo jak się zakończy, ale to nie jest istotne. Ważne jest śledzenie uczuć oraz zachowań głównej bohaterki (czyli Molly) w stosunku do każdego. Na łamach tej książki możemy zaobserwować jej przyśpieszony proces dorastania. Mam mały dylemat, gdyż czytało mi się super, dobrze się bawiłam (nawet czasu się śmiałam),miejscami mogłam się utożsamić z główną bohaterką, ale z drugiej strony jest w tej książce dużo absurdów, które poniekąd wynikają z tego Molly jest młoda, nie doświadczona i po prostu popełnia błędy, ale czasem było to delikatnie irytujące. W zestawieniun z innymi książkami Albertalli, ten tytuł wypada najsłabiej oraz najbardziej infantylnie, pozostałe są po prostu urocze. Nie zmienia to faktu że jest to warty uwagi tytuł, gdyż porusza tematy rodziny lgbt, dorastania, wyobcowania społecznego ze względu na brak doświadczenia związkowego itp. Osobiście mogę powiedzieć że polecam. (6,7/10⭐)

Czyli drugi tom z Uniwersum Simona #simonorazinnihomosapiens #twojsimon (#leahgubirytm jest tak na prawdę trzecim tomem, ale doszło do wydania polskiej wersji językowej w złej kolejności) Nie jest to bezpośrednia kontynuacja, gdyż np. Simon pojawia się 2 razy. Tym razem mamy do czynienia z użyciem kuzynek Abby. Molly i Cassie są bliźniaczkami, ale różni je wiele od wyglądu...

Mówi się czasami o czymś takim jak „klątwa drugiego tomu”. Becky Albertalli udało się uniknąć tego fatum (bo Leah niemal dorównuje Simonowi),ale niestety najwyraźniej padła ofiarą nienazwanej dotychczas klątwy trzeciego tomu. Zdaję sobie sprawę że „Odwrotność…” nie jest stricte trzecią częścią, tylko spin offem, ale mimo wszystko po tej autorce oczekiwałem czegoś dużo lepszego.
Może nie jest to powieść zła sama w sobie, ale przerażająco nijaka i podobna do dziesiątek młodzieżowych obyczajówek. Przez pierwszą część czekałem kiedy w końcu coś się wydarzy, potem tylko liczyłem strony, które jeszcze pozostały… Nienajlepszy efekt dopełnia też spora liczba literówek, zwłaszcza w drugiej połowie książki.
Jeśli ktoś zaczął tą pozycją przygodę z twórczością Becky radzę się nie zniechęcać i sięgnąć po inne jej książki <3

Mówi się czasami o czymś takim jak „klątwa drugiego tomu”. Becky Albertalli udało się uniknąć tego fatum (bo Leah niemal dorównuje Simonowi),ale niestety najwyraźniej padła ofiarą nienazwanej dotychczas klątwy trzeciego tomu. Zdaję sobie sprawę że „Odwrotność…” nie jest stricte trzecią częścią, tylko spin offem, ale mimo wszystko po tej autorce oczekiwałem czegoś dużo...

Miła i przyjemna książka na lato. Polecam.

Miła i przyjemna książka na lato. Polecam.

Historia wciąga ale nie aż tak bardzo jak się tego spodziewałam. Nie, no spoko serio ale.... dobra takie se to było

Historia wciąga ale nie aż tak bardzo jak się tego spodziewałam. Nie, no spoko serio ale.... dobra takie se to było