Jest to powieść z serii young adult, ale muszę przyznać, że czytało mi się ją z wielką przyjemnością.
Poznajemy 17-letnią Gioię, która w szkole nazywana jest Smutasem. Dziewczyna nie utrzymuje z rówieśnikami bliskich relacji, ale nie przeszkadza jej to. Czuje, że i tak nie znalazłaby z nimi wspólnego języka.
Jej sytuacja rodzinna również nie jest wesoła. Mieszka z matką alkoholiczką i babcią, która jest sparaliżowana. Jej ojciec, który także nadużywa alkoholu, ma sądowy zakaz zbliżania się do nich. Dziewczyna jest zła na swoją matkę i niedowierza, że można być tak naiwnym, gdy ta po raz kolejny daje się nabrać na czułe słówka i obietnice zmiany.
Po jednej z kłótni, wzburzona dziewczyna wybiega z domu i biegnie przed siebie, aż znajduje się w dzielnicy, której kompletnie nie zna. Tam poznaje chłopaka, który zupełnie odmieni jej życie, choć ona jeszcze o tym nie wie.
Ich relacja powoli przeradza się w coś więcej, ale dziewczynę nachodzą wątpliwości co do intencji Lo. Chłopak nie chce spotykać się z Gioią w ciągu dnia, a czasem bez powodu staje się zimny i nieprzyjemny, choć zmiana nastroju nie jest długotrwała.
Jaką tajemnicę skrywa w sobie młody mężczyzna?

Gioia uwielbia zapisywać sobie słowa z obcych języków, które w jej ojczystej mowie nie mają swojego odpowiednika. Dzięki słowniczkowi, który znajduje się na końcu książki, czytelnik ma możliwość wzbogacić swoją wiedzę, o znaczenia słów, których nawet nie był świadom istnienia. Bardzo mi się podobał ten pomysł autora, tym bardziej, że jest to coś co wyróżnia tę powieść z pośród innych.
Ponadto dziewczyna ma urojoną przyjaciółkę, która wydaje się być jej głosem rozsądku. Zawsze jej radzi, wspiera, ale i zadaje niewygodne pytania, które pozwalają jej spojrzeć na pewne sytuacje szerzej i pod innym kątem. Gioia jest osobą, której nie sposób nie lubić, a wiele wrażliwych nastolatków odnajdzie w protagonistce siebie.

W książce występował jeden moment, gdy zwątpiłam w autora. Bałam się, że jego powieść, zamieni się w coś na kształt historii o duchach albo innych tajemniczych zjawach. Tak się na szczęście nie stało i w ręce czytelników trafia realna, choć mocno smutna historia.

Książka przemyca bardzo wiele cennych wartości. Gioia musi podjąć trudną decyzję, która bez względu na wybraną opcję, będzie miała dla niej przykre konsekwencje. Musi wybrać między tym czego chce, a tym co uważa za właściwe.
Dużym wsparciem dla dziewczyny jest nauczyciel filozofii, któremu codziennie zadaje jedno nurtujące ją pytanie. Jego odpowiedzi w żaden sposób nie są oceniające, a bardzo pomagają zrozumieć otaczający nas świat. Nawet sposób prowadzenia przez niego lekcji sprawia, że czytelnik pogrąża się w refleksji. Żałuję, że na swojej drodze nie natrafiłam na takiego Pana Bove.

„Jeszcze będziemy szczęśliwi” to powieść dla młodzieży, która podobnie jak główna bohaterka, jest wrażliwa i poszukuje siebie. Książka przedstawia trudne wybory oraz ich konsekwencje, które choć są dla nas bolesne, z czasem okazują się jedyną słuszną drogą. Opowieść o losach Gioi i Lo uświadamia nam, że czasem warto poświęcić swoje dobro dla ratowania ukochanej osoby, nawet jeśli nasze serce będzie krwawić. Piękna historia dwójki młodych, zagubionych ludzi, którzy w końcu się odnaleźli, ale los pokazuje, że nie wszystko da się przewidzieć.
Książkę odebrałam za punkty w Portalu Czytam Pierwszy.

Jest to powieść z serii young adult, ale muszę przyznać, że czytało mi się ją z wielką przyjemnością.
Poznajemy 17-letnią Gioię, która w szkole nazywana jest Smutasem. Dziewczyna nie utrzymuje z rówieśnikami bliskich relacji, ale nie przeszkadza jej to. Czuje, że i tak nie znalazłaby z nimi wspólnego języka.
Jej sytuacja rodzinna również nie jest wesoła. Mieszka z matką...