Dzieci potworów są potworami czy są tylko potworne?
Dyktatorzy i ich życie prywatne, w tym żony i dzieci, budzą niezdrową ciekawość. I jeśli sięgamy po książkę o dzieciach tyranów to chcemy odpowiedzi jak taki tatuś morderca, bynajmniej nie dataliczny, wpłynął na rodzinę, żonę i dzieci. Swietłana Allilujewa, córka Stalina. Czy pochodzenie zdeterminowało jej los? Jej charakter? Na pewno nie mogła robić tego co chciała. Od dziecka była pod ochroną państwa. I jego obserwacją. Jako czerwona księżniczka miała wszystko, ale w tym wszystkim nie było normalności. Tata miał zadanie do wykonania jakim było przewodzenie wielkiemu Związkowi Radzieckiemu a mama sama szukała swojego miejsca u boku męża albo w jego pobliżu, los dzieci powierzając opłacanym nianiom. Swietłanie brakowało rodzicielskiej miłości. Nie była szczęśliwa. Tato miał dla niej za mało czasu a mama popełniła samobójstwo. Swietłana Allilujewa dostała pozwolenie wyjazdu za zachód . Niestety nie uszczęśliwiła jej ani USA ani Anglia. Wielokrotnie przeprowadzała się i wychodziła za mąż. Kolejne zmiany nie przyniosły jej szczęścia. A jej własne dzieci? Ilu tych mężów miała? Jaka była Swietłana jako dziecko i na jaką kobietę wyrosła ukochana córka tyrana? Odpowiem na pytanie z początku. Nie wyrosła na potwora ani na potworną kobietę czy matkę. Jako dorosła była w pierwszym rzędzie nieszczęśliwa. O córce tyrana jest w treści sporo, ale jeszcze więcej jest o samym Stalinie, jego polityce, ludziach z nim związanych i czasach stalinowskich. Ponadto książka porywająca nie jest. Myślę, że temat zbyt wąski wybrała sobie Elwira Watała i dlatego napisanie tej książki nastręczyło jej trochę kłopotu. I choć nie jest to powieść wciągająca jak wir to jednak odzwierciedla czasy stalinowskie a na ich tle maluje portret córki Józefa Stalina.

Dzieci potworów są potworami czy są tylko potworne?
Dyktatorzy i ich życie prywatne, w tym żony i dzieci, budzą niezdrową ciekawość. I jeśli sięgamy po książkę o dzieciach tyranów to chcemy odpowiedzi jak taki tatuś morderca, bynajmniej nie dataliczny, wpłynął na rodzinę, żonę i dzieci. Swietłana Allilujewa, córka Stalina. Czy pochodzenie zdeterminowało jej los? Jej...

Książka nie porywa, chociaż jestem fanem książek o tematyce historycznej. I to chyba tyle...

Książka nie porywa, chociaż jestem fanem książek o tematyce historycznej. I to chyba tyle...

Ciężko się czytało. Po pierwsze brak chronologii był męczący. Po drugie mnóstwo powtórzeń, jakby autorka miała czkawkę. Po trzecie trochę za mało Swietłany w tej biografii Swietłany, a za dużo Stalina i jego ekipy. Rozumiem, że czas i środowisko bardzo wpływają na człowieka, ale...

Ciężko się czytało. Po pierwsze brak chronologii był męczący. Po drugie mnóstwo powtórzeń, jakby autorka miała czkawkę. Po trzecie trochę za mało Swietłany w tej biografii Swietłany, a za dużo Stalina i jego ekipy. Rozumiem, że czas i środowisko bardzo wpływają na człowieka, ale...

„Córka Stalina. Chciała być kochaną” jest dla mnie rozczarowaniem roku. interesujący temat, ale fatalne wykonanie. Pierwsza rzecz, jaka się nasuwa, to ciągłe powtórzenia i to na zasadzie kopiuj- wklej. Gdyby usunąć je wszystkie objętość książki zmniejszyłaby się prawie o połowę. Dalej to zaburzona chronologia, chociaż to przeszkadzało mi najmniej. Gorzej było z wiarygodnością- autorka upiera się przy swoich racjach, ale nie zawsze podaje źródła informacji, innym razem podaje te, które wcześniej uznawała jako niewiarygodne.

To jednak nie przeszkadzałoby mi w lekturze tak bardzo jak wylewająca się z książki chęć zaszokowania czytelnika, szukanie taniej sensacji, czy zjadliwość autorki. Sama, podsumowując stwierdziła, że pisze literaturę faktu, a pełno w książce jej „dowolnych interpretacji”, zwrotów rodem z prasy bulwarowej, niczym niepopartych twierdzeń, irytujących zwrotów do czytelnika, własnych opinii, naciągania faktów i jadu skierowanego przede wszystkim do kobiet z otoczenia Stalina. Pomijam już fakt, że większość książki jest właśnie o samym Stalinie, a nie, jak głosi tytuł, jego córce.

W moim odczuciu książka mało wartościowa jako literatura faktu, bardzo słabo napisana.

„Córka Stalina. Chciała być kochaną” jest dla mnie rozczarowaniem roku. interesujący temat, ale fatalne wykonanie. Pierwsza rzecz, jaka się nasuwa, to ciągłe powtórzenia i to na zasadzie kopiuj- wklej. Gdyby usunąć je wszystkie objętość książki zmniejszyłaby się prawie o połowę. Dalej to zaburzona chronologia, chociaż to przeszkadzało mi najmniej. Gorzej było z...

Bardzo ciekawa psychologiczna biografia, miło się ją czytało.

Bardzo ciekawa psychologiczna biografia, miło się ją czytało.

Jak na biografię Swietłany Allilujewej to w książce Elwiry Watały stanowczo zbyt mało Swietłany. Początek był obiecujący – autorka przedstawiła dzieciństwo córki Stalina i okres jej dorastania, po czym szybciutko porzuca swoją bohaterkę i pisze o Stalinie, o rozgrywkach politycznych, o różnych kobietach z otoczenia dyktatora, o jego coraz bardziej destrukcyjnych pomysłach i współpracownikach, którzy ślepo za wodzem podążali. Dopiero na sam koniec Watała wraca do Swietłany, dorosłej już kobiety, która po traumach przeżytych w dzieciństwie, nie potrafi ułożyć sobie życia.

Watała ma gawędziarski styl, często zwraca się bezpośrednio do czytelnika. Fakt, musiała zebrać wiele materiałów do tej publikacji, ale mam wrażenie, że były one bardzo ubogie, albo też w ich nawale autorka nie potrafiła wybrać tego co najważniejsze. Inaczej powinien zostać rozłożony ciężar tematów – jeśli miało być o Swietłanie, to Stalin powinien być pokazany głównie jako jej ojciec z nakreślonym odpowiednio tłem psychologiczno-historycznym.

Mimo wszystko można sięgnąć po „Córkę Stalina”, byleby mieć w świadomości, że to bardziej książka o czasach stalinowskich i samym dyktatorze niż o czerwonej księżniczce.

Jak na biografię Swietłany Allilujewej to w książce Elwiry Watały stanowczo zbyt mało Swietłany. Początek był obiecujący – autorka przedstawiła dzieciństwo córki Stalina i okres jej dorastania, po czym szybciutko porzuca swoją bohaterkę i pisze o Stalinie, o rozgrywkach politycznych, o różnych kobietach z otoczenia dyktatora, o jego coraz bardziej destrukcyjnych pomysłach i...

Niestety rozczarowałam się książka. Spodziewałam się, jak sugeruje tytuł, opowieści o córce Stalina, jednak w 99 % jest to książka o Stalinie, jego współpracownikach, ich żonach i kochankach. Książka opisuje dyktaturę, smutne i straszne historie ludzi, którzy nie wiedzieli, co będzie jutro. Tylko mało w tym wszystkim Swietłany, jej relacji z własnymi dziećmi, jej przeżyć, wspomnień. Przeczytałam połowę, może kiedyś do niej wrócę....

Niestety rozczarowałam się książka. Spodziewałam się, jak sugeruje tytuł, opowieści o córce Stalina, jednak w 99 % jest to książka o Stalinie, jego współpracownikach, ich żonach i kochankach. Książka opisuje dyktaturę, smutne i straszne historie ludzi, którzy nie wiedzieli, co będzie jutro. Tylko mało w tym wszystkim Swietłany, jej relacji z własnymi dziećmi, jej przeżyć,...

Pozycja słaba, traktująca głównie o Stalinie, nie jego córce. Nie sięgnęłam po tę książkę, żeby znów czytać o tym, co już wiem z pozycji ambitniejszych i ciekawszych. Ponadto autorka powtarza kilka razy te same zdania, historie w odstępie kilkudziesięciu stron. Zupełnie jakby nie pamiętała, że już o tym wspominała chwilę wcześniej. Zdecydowanie nie polecam.

Pozycja słaba, traktująca głównie o Stalinie, nie jego córce. Nie sięgnęłam po tę książkę, żeby znów czytać o tym, co już wiem z pozycji ambitniejszych i ciekawszych. Ponadto autorka powtarza kilka razy te same zdania, historie w odstępie kilkudziesięciu stron. Zupełnie jakby nie pamiętała, że już o tym wspominała chwilę wcześniej. Zdecydowanie nie polecam.

Jak dla mnie ta biografia od strony technicznej jest mocno średnia. Nie spodobało mi się to, że autorka dorzucała swoje zdanie zbyt często (pod koniec książki miałam ochotę już ją wyłączyć, byleby tylko nie słyszeć po raz setny "drogi czytelniku" i towarzyszących temu elaboratów). To wywołało u mnie niesmak, który często mi towarzyszy, kiedy natrafiam w internecie na zbyt wścibski artykuł o jakimś celebrycie. Do tego pozycja ta miejscami jest mocno nie na temat - ja rozumiem, że trzeba czytelnika wprowadzić w kontekst, tu trzeba było sporo wyjaśniać, ale często Swietłany po prostu w tekście nie było... Ale podziwiam autorkę za to, że podjęła się napisania tej biografii. Wychodzi na to, że tytułowa córka Stalina była naprawdę paskudną osobą (żaden spoiler, no bez przesady) i osobiście nie podjęłabym się grzebania w jej życiorysie.

Jak dla mnie ta biografia od strony technicznej jest mocno średnia. Nie spodobało mi się to, że autorka dorzucała swoje zdanie zbyt często (pod koniec książki miałam ochotę już ją wyłączyć, byleby tylko nie słyszeć po raz setny "drogi czytelniku" i towarzyszących temu elaboratów). To wywołało u mnie niesmak, który często mi towarzyszy, kiedy natrafiam w internecie na zbyt...

Podjęłam kolejną próbę wysłuchania książki tej autorki. I okazało się, że ponownie doznałam porażki. Zamierzony przez autorkę chaos informacyjny, przeskakiwanie z czasów młodości Swietłany Alliłujewej jest męczący. Dodatkowo ma ukryć to, że pisarka po kilkakroć powtarza te same fakty, wydarzenia, wypowiedzi bohaterów. Jej książka nie niesie nic nowatorskiego, nie jest poparta badaniami. Ot, po prostu pani Watała przeczytała wspomnienia córki Stalina, kilka biografii innych pisarzy i zrobiła kompendium. Dorzuciła parę danych z psychologii oraz kilka smaczków dotyczących życia seksualnego opisywanej postaci (ulubiony temat autorki). Nie rozumiem czemu pisarka stosuje liczbę mnogą, czy to mania wielkości przez nią przemawia, czy kompleksy i brak przekonania do własnych tez. Książka męcząca w odbiorze. Posłuchałam wyrywkowo i porzuciłam.

Podjęłam kolejną próbę wysłuchania książki tej autorki. I okazało się, że ponownie doznałam porażki. Zamierzony przez autorkę chaos informacyjny, przeskakiwanie z czasów młodości Swietłany Alliłujewej jest męczący. Dodatkowo ma ukryć to, że pisarka po kilkakroć powtarza te same fakty, wydarzenia, wypowiedzi bohaterów. Jej książka nie niesie nic nowatorskiego, nie jest...