Nie skończyłam czytać tej książki. Może to przez to, że zaczął sie rok szkolny, ale po prostu do książki mnie nie ciągnęło, bo jak się coś chce, to się zrobi.
Odkąd zginął Cal (którego bardzo lubiłam) akcja jest mozolna i toczy się jak jakiś ślimak. I jakoś tak dziwnie się okazało, że dwie wstrętne bliźniaczki ocalały wraz ze śmiercionośnym wirusem. Kogo to zdziwiło? Mnie nie. Może lepiej by było, żeby seria skończyła się po drugim tomie zniszczeniem fioki z zarazą i wszyscy żyliby długo i szczęśliwie? A teraz tak: książki nie dość że są grube to jest och coraz więcej i chyba autorom skończyły się fajne pomysły, bo myślę, że mimo wszystko pod ziemią są szczęśliwi "ludzie", a każdy kogo poznajemy przeżył tragedię straty bliskiej osoby/osób i tracimy jedną, dwie strony żeby poczytać o lamencie tych osób.
Nie podoba mi się ta książka. Nie chodzi o język, bo ten nadal pozostał na przyzwoitym poziomie, ale akcja już nie jest dla mnie taka atrakcyjna, jak w poprzednich częściach.
Wstrzymam się na razie od oceny, bo może w późniejszych rozdziałach akcja się rozkręci; nie będę oceniać książki po fragmencie.

Nie skończyłam czytać tej książki. Może to przez to, że zaczął sie rok szkolny, ale po prostu do książki mnie nie ciągnęło, bo jak się coś chce, to się zrobi.
Odkąd zginął Cal (którego bardzo lubiłam) akcja jest mozolna i toczy się jak jakiś ślimak. I jakoś tak dziwnie się okazało, że dwie wstrętne bliźniaczki ocalały wraz ze śmiercionośnym wirusem. Kogo to zdziwiło? Mnie...