Jest kilku przedwojennych polskich pisarzy, którzy już przed wojną byli wielkimi ale o których po wojnie zapomniano. Czasem ze względów politycznych a czasem po prostu tak wyszło. A co tu mówić o takich, którzy przed wojną jeszcze wielkimi nie byli ale dopiero aspirowali, żeby się takimi stać?

Takim aspirującym był Światopełk Karpiński. Wydał kilka tomików wierszy, dwa zbiory krótkich humorystycznych felietonów i jeden dłuższy poemat, pisał do prasy masę zabawnych wierszyków komentujących zdarzenia bieżące. Ale wielkim jeszcze nie był. A wojny nie przeżył.

Postanowiłem go przypomnieć światu i zrobić z tego mały pomnik na pamiątkę mojej Mamy, której pewnie by się te historyjki podobały. Są zabawne ale nie tak, żeby padać na kolana. Niektóre z nich są czystą poezją ("Noce warszawskie"). Niektóre dają mocno do myślenia ("Prezenty", "Pocztówki"). Inne są ironicznym komentarzem politycznym końca lat trzydziestych ("Na Madagaskarze") albo obyczajowym ("Pochwała grzeczności").

Nabycie nie będzie Was kosztować nic. Przeczytanie zajmie wam 50 razy po dwie minuty. Można to rozłożyć w czasie. Więc czemu nie dać szansy?

Wspierajcie Wolne Lektury!

Jest kilku przedwojennych polskich pisarzy, którzy już przed wojną byli wielkimi ale o których po wojnie zapomniano. Czasem ze względów politycznych a czasem po prostu tak wyszło. A co tu mówić o takich, którzy przed wojną jeszcze wielkimi nie byli ale dopiero aspirowali, żeby się takimi stać?

Takim aspirującym był Światopełk Karpiński. Wydał kilka tomików wierszy, dwa...

Dostępne na: https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/karpinski-sciana-smiechu/
Notka wydawcy:
„Wydany w roku 1938 zbiór kilkudziesięciu humoresek i satyr, w dużej części mających swój finał przed stołecznym sądem grodzkim, przedstawiających codzienne i niecodzienne zatargi i wybryki mieszkańców przedwojennej Warszawy. Tomik zamykają zabawne opowiadania fantastyczne oraz barwny, nasycony metaforami obraz niespokojnego życia miasta nocą”.
Światopełk Karpiński (1909 -40) … (Wikipedia):
„….Ukończył Szkołę Nauk Politycznych w Warszawie. Współpracował z "Cyrulikiem Warszawskim" i czasopismem "Szpilki". 25 stycznia 1936 za zbiór Trzynaście wierszy otrzymał Nagrodę Młodych Polskiej Akademii Literatury w kwocie 2 tys. zł. Pisał felietony, szopki polityczne (wraz z Januszem Minkiewiczem),także piosenki kabaretowe…”
Ten zbiór wydany został w 1938 r. i jak na mój gust sporo „zwietrzał”, bo długo nie pobudził mnie do śmiechu. To humor na poziomie młodzieńczym, przedmaturalnym, przy czym odnoszę wrażenie, że autor cierpiał na samouwielbienie, bo takie podejrzenie wzbudza jego infantylizm. Dykteryjki opowiedziane pojedynczo, u cioci na imieninach, mogłyby rozbawić towarzystwo, natomiast lektura wzbudza jedynie zażenowanie. 3/10
PS Może ostro, lecz tak ad hoc przypominam sobie, że w tym samym czasie tworzyli wybitni kpiarze, jak np. Marian Hemar czy Kornel Makuszyński, więc lepiej ich poczytać

Dostępne na: https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/karpinski-sciana-smiechu/
Notka wydawcy:
„Wydany w roku 1938 zbiór kilkudziesięciu humoresek i satyr, w dużej części mających swój finał przed stołecznym sądem grodzkim, przedstawiających codzienne i niecodzienne zatargi i wybryki mieszkańców przedwojennej Warszawy. Tomik zamykają zabawne opowiadania fantastyczne oraz...