Nagle i niespodziewanie w moich rękach lądują takie właśnie książki…

Dzięki uprzejmości Marcina Pilisa miałam niewątpliwą przyjemność… nie tak. Nie wiem, jak. Ucieszyłam się ogromnie, że ten Autor w końcu (!) wydaje coś nowego. Jego dwie poprzednie książki, “Łąka umarłych” i “Relikwia”, choć przeczytane dawno, nadal siedzą gdzieś w zakamarkach duszy i umysłu, wracając wspomnieniami niezwykle mocnych scen, trudnej tematyki, ale przede wszystkim niepowtarzalnego stylu. Aż dziw bierze, że ten człowiek wielu talentów kazał tak długo czekać na swoją najnowszą powieść…

Powieść, która jest niepokojąca. Niechaj Was tytuł nie zwiedzie. Wydawać by się mogło, że to kryminał?.. thriller?… będzie, i w gruncie rzeczy jest. Wystarczy rekomendacja Anny Klejzerowicz. Tak. Ta książka jest trudna. Tak – jest momentami brutalna. Ale jest też porażająca. Nie można się oderwać, choć historia w niej opisana jest niezwykle ciężka, psychologicznie, emocjonalnie, ładunek zła, jaki w niej się pojawia, z jednej strony budzi niedowierzanie, z drugiej zaś – spawa z książką dłonie i oczy czytającego jakimś niezwykłym magnetyzmem. Ze strony na stronę robi się mroczniej i trudniej. Jednakowoż zadziwia umiejętność Autora do manewrowania między różnymi planami czasowymi, do wnikania w psychikę dziecka, dorosłej kobiety, a przede wszystkim osoby złej do głębi jestestwa.

To historia… kilku kobiet. W różnym wieku, na przestrzeni wielu lat. Klaudyna nie rozumie, skąd nagle zaczynają się pojawiać wiadomości od dziadka, o którego istnieniu nie miała pojęcia. Paula, dwunastolatka, nie ma pojęcia o swoim pochodzeniu i nie rozumie, dlaczego zastępczy rodzice nagle postanawiają ją sprzedać, jak rzecz, jak przedmiot. Dziewczyna padła ofiarą molestowania seksualnego ze strony “nie jej ojca”, jak nazywa zastępczego opiekuna, ale nie wiedziała, jakie piekło ją czeka. Kobieta,
“nie jej matka”, wyparła to, co przed laty stało się dla niej traumą nie do pokonania. Gosia, sprawiająca wrażenie pogodzonej ze swoim losem, gdzieś w głębi duszy wie, że nadejdzie dzień, w którym będzie mogła odpłacić się swoim oprawcom za wyrządzone krzywdy. I wreszcie matka Klaudyny, która chciała chronić córkę przed tym, co spotkało ją w dzieciństwie, a co tak porażająco przedstawione jest w jednym z najbardziej chyba wstrząsających rozdziałów tej książki. Dla Klaudyny od momentu otrzymania pierwszego listu rozpoczyna się podróż – podróż do miejsc, z których uciekła i do wspomnień, których pamiętać nie chciała…

Ta historia to opowieść o tym, jak jeden zdegenerowany mężczyzna może mieć wpływ na losy wielu kobiet. Jak bardzo dążenie do samozaspokojenia, wiara we własną moc, w wyimaginowany mistycyzm podejmowanych działań może oddziaływać na innych, sprowadzać ich do roli narzędzi w realizacji własnych pragnień i chorych pomysłów. To także znakomite studium nie tylko zjawiska handlu kobietami, ale także psychiki zdegenerowanej jednostki, której wydaje się, że rządzi światem. Że wszystko, czego zapragnie, jest na wyciągnięcie ręki.

Ale to także historia walki o utracone chwile, o prawdę, choćby miała być najgorsza, wreszcie walki o nie tyle pogodzenie się z dawną traumą, ale raczej o jej akceptację i umiejętność wyjścia poza własną strefę komfortu.

Marcin Pilis ma niepowtarzalną umiejętność wnikania w ludzką psychikę, we wciąganie czytelnika z stworzone przez siebie uniwersum, a tą książką utwierdził mnie tylko w przekonaniu, że jest jednym z najlepszych Autorów, jacy pojawili się na polskim rynku wydawniczym. Mam szczerą nadzieję, że kolejna książka pojawi się nieco prędzej, aczkolwiek ta historia zostanie ze mną jeszcze na jakiś czas. Muszę ją poukładać, przetrawić i… nie. Nie przyswoić. Tak niewyobrażalnego bólu nie jestem w stanie przyswoić. Ale też jeszcze długo nie będę umiała o tej książce zapomnieć.

A Państwu z całego serca polecam!

Nagle i niespodziewanie w moich rękach lądują takie właśnie książki…

Dzięki uprzejmości Marcina Pilisa miałam niewątpliwą przyjemność… nie tak. Nie wiem, jak. Ucieszyłam się ogromnie, że ten Autor w końcu (!) wydaje coś nowego. Jego dwie poprzednie książki, “Łąka umarłych” i “Relikwia”, choć przeczytane dawno, nadal siedzą gdzieś w zakamarkach duszy i umysłu, wracając...