Ta opinia może być przydługa i pewnie dostanę za nią cięgi.

Otóż często gdy dyskusja schodzi na Sapkowskiego i odpowiadam że "W sumie opowiadania o Wiedźminie całkiem lubię, ale nie trawię głównego bohatera" ludzie pytają się najpierw "Jak to?" a potem "To jakich bohaterów trawię". I zawsze pierwszy do głowy przychodzi mi Sopel. To co mnie przyciągnęło do tej serii to główny bohater. I to z kilku powodów- jest autentyczny, Śliski to człowiek z krwi i kości i nie udaje przed innymi głębokiego, samotnego, smutnego indywidualistę, który to niby jest groźny ale zawsze wiadomo że wybierze uratować księżniczkę, zrobi zawsze to co prawe i co wieczór po kolacji umyje zęby. Sopel to prawdziwy antybohater, ani nie mówi w sposób heroiczny ani nie postępuje w sposób heroiczny- potrafi nadstawiać karku za swoich kupli, ale gdy okazuje się któryś chce go wykorzystać natychmiast zaczyna rozważać krwawy porachunek, z jednej strony działa w organizacji odpowiedzialnej za utrzymywanie w świecie względnego porządku, z drugiej nie ma skrupułów by wraz ze swoim znajomym brutalnie wyłudzać długi od obcych mu osób jeśli dostanie swoją działkę. Zawsze gra nie fair i jest cyniczny do bólu. Przez to wszystko dodaje autentyczności światu przedstawionemu, który najpewniej odsiałby osoby nie przejawiające skłonności do grania nieczysto i przemocy. A jeśli chodzi o sam świat- być może najfajniejszy świat fantasy jaki kojarzę bo spodziewać się można po nim wszystkiego. Obok wampirów, wilkołaków, rycerzy i czarodziejów mamy kałasznikowy, radzieckie wozy bojowe i komputery. Przygranicze jest dokładnie nakreślone jak i zasady nim rządzące (a przynajmniej te które zostały poznane przez bohaterów) przez to magia nie jest zwykłymi pociągnięciami magicznej różdżki tylko rządzą nią określone prawa. Do tego jest to literatura do bólu rosyjska. Anomalie, cynizm, strach przed niepoznanym i wódka z pieczonymi ziemniakami.

Definitywnie nie jest to książka dla każdego. To mogę z miejsca powiedzieć. Jeśli szukasz książki wybitnej, głębokiej, takiej która zmienia spojrzenie na świat- nie znajdziesz tu tego. Jeśli jednak szukasz książki lekkiej, szybkiej, przyjemnej z ciekawymi postaciami (zarazem główną jak i pobocznymi) i super światem przedstawionym to tak. Jest to kozacka seria z bohaterem będącym totalną szumowiną i jednocześnie twardzielem (ale nie w sensie macho, tylko zdolności do ujścia ze skórą z każdej sytuacji i szóstym zmysłem do robienia ludziom i potworom kuku). Do tego książka potrafi trzymać w napięciu. Z wyjątkiem głównego bohatera reszta nie posiada łatek nieśmiertelności i zdarzy się że kilka postaci do których się przyzwyczaiło mogą zginąć przez co niektóre momenty potrafią podnieść tętno bo i sami bohaterzy nie są Szchwarzeneggerami i spotkanie z wioską wampirów czy lokalnym przemieńcem jest dla nich tak samo przerażającą perspektywą jak i dla nas. Ogólnie- jak lubisz książki typu Metro 2033 myślę że polubisz i Sopla.

Ta opinia może być przydługa i pewnie dostanę za nią cięgi.

Otóż często gdy dyskusja schodzi na Sapkowskiego i odpowiadam że "W sumie opowiadania o Wiedźminie całkiem lubię, ale nie trawię głównego bohatera" ludzie pytają się najpierw "Jak to?" a potem "To jakich bohaterów trawię". I zawsze pierwszy do głowy przychodzi mi Sopel. To co mnie przyciągnęło do tej serii to...