Książka Dawida Niemca była dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Muszę przyznać, że kryminały nie są moją ulubioną dziedziną literacką, tym bardziej byłam zaskoczona moim odbiorem tej powieści.

W moim odczuciu książka podzielona jest na trzy etapy.

Etap pierwszy to początek mający wprowadzić czytelnika w historię. Część ta w sumie niepozorna porwała mnie i utwierdziłam się w przekonaniu jak pozory mogą zmylić. Nie myślałam, że historia gdzie główna bohaterka jest dziennikarzem amatorką, o dość specyficznym charakterze, może tak zaciekawić. Z drugiej strony chyba każdego by zainteresował grób, który płonie, czy też nieboszczyk, którego ciało nie ulega rozkładowi?
Następnie jest część druga część powieści, dla mnie nieco za spokojna, gdzie akcja płynie wolniej, gdzie kawałek po kawałku odkrywane są przed czytelnikiem kolejne kawałki układanki, śledztwa Natalii w sprawie „naszego” dziwnego nieboszczyka.
By część trzecia przyspieszyła tak bardzo, że wydaje Ci się niemożliwe by na każdej stronie odkrywać coraz to nowe, coraz bardziej zaskakujące informacje.

Wielkie ukłony dla autora za tę historię tak inną od pozostałych.Jest tu opisana odwieczna walka dobra ze złem, kult Vargasa kontra Hufiec Wieczności i w tym wszystkim kobieta i dziecko. Dziennikarskie śledztwo, które przeradza się w walkę o przetrwanie. Przyjaciel i wróg, który z nich okaże się faktycznie którym. I słowa, które będę pamiętać, że „To zawsze było i zawsze jest „AŻ TAK”.”

Książka Dawida Niemca była dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Muszę przyznać, że kryminały nie są moją ulubioną dziedziną literacką, tym bardziej byłam zaskoczona moim odbiorem tej powieści.

W moim odczuciu książka podzielona jest na trzy etapy.

Etap pierwszy to początek mający wprowadzić czytelnika w historię. Część ta w sumie niepozorna porwała mnie i utwierdziłam się w...