Gdybym miał jednym zdaniem opisać zawartość tego dosyć grubego tomiszcza, to powiedziałbym za narratorem gry Baldur's Gate - "Przed wyruszeniem w drogę należy zebrać drużynę'. Książka zaczyna się przedstawieniem bohatera, a kończy u progu wyprawy u boku drużyny złożonej z postaci poznanych na kolejnych kartach. Oczywiście treści jest dużo więcej, w końcu 700 stron to nie byle co. Ponieważ książka jest początkiem większej całości, więc jak to na początku poznajemy świat, a w zasadzie wielość światów, poznajemy ludzi, technikę i wiele, wiele więcej tego co niesie rasowa SF. Wydawca atakuje nas ostro z okładki książki: Rozmach na miarę Diuny. Przyznam że nie lubię tego typu zagrywek, bo pierwsze moje skojarzenie jest takie, że ktoś chce się przejechać na plecach innego kogoś, kto już coś znaczy. W przypadku Diuny, to jak podczepienie się do lokomotywy. Przyznać trzeba że jest rozmach. tego nie można autorowi odebrać. Ale porównanie do Diuny spowodowało, że przez połowę książki wyłapywałem te zapożyczone elementy. A było ich niestety wiele. Galaktyka rządzona przez wielkiego imperatora, planety podległe feudalnym władcom, wielkie rody, zakazana technika - to wszystko w Diunie było (nie tylko w Diunie oczywiście, ale to wydawca zaczął). Odległa o kilkanaście tysięcy lat przyszłość była. Zakon starający się manipulować, straszyć i wtrącać do rządów był. No i coś czego zapomnieć autorowi nie można - ochronna osobista tarcza energetyczna, która blokuje strzały z broni palnej, laserów i innych bajerów, ale przepuszcza dużo wolniejsze ataki bronią ręczną. To jest tak idealnie wzięte z Diuny, że już bardziej się nie da. Trochę szkoda że autor aż tak zapatrzył się w Diunę Franka Herberta. Dobrze że przynajmniej brał od wielkich. Na szczęście w miarę czytania, jak już przestałem ubolewać nad Diuną 2.0 książka zaczęła mnie wciągać. W miarę czytania akcja się rozkręca, dostajemy wiele elementów za które kochamy space operę - jak choćby ślady starożytnej cywilizacji które napotykają ludzie, ale którymi też zainteresowani są Obcy, rasa wypowiadająca wojnę człowiekowi. Pojawiają się konflikty na poziomie jednostek i na poziomie cywilizacji. Kolejka rusza i jeśli autor utrzyma poziom w kolejnych tomach, to będzie całkiem fajne czytadło. Może nie zaraz kamień milowy fantastyki - wiadomo Diuna jest tylko jedna - ale niezła przygoda w rozbudowanym wielkim świecie pełnym tego co fani space opery kochają najbardziej.

Gdybym miał jednym zdaniem opisać zawartość tego dosyć grubego tomiszcza, to powiedziałbym za narratorem gry Baldur's Gate - "Przed wyruszeniem w drogę należy zebrać drużynę'. Książka zaczyna się przedstawieniem bohatera, a kończy u progu wyprawy u boku drużyny złożonej z postaci poznanych na kolejnych kartach. Oczywiście treści jest dużo więcej, w końcu 700 stron to nie...