„Szczęście nie sprzyja pracowitym. Tylko wariatom.”


Pamiętacie jak wspominałam Wam, że uwielbiam wyzwania? Cóż to jest właśnie jedno z nich. Thriller psychologiczny. Ciarki przebiegają mi po plecach na samo wspomnienie. Jest to moje pierwsze spotkanie z tym gatunkiem, ale też z twórczością Sebastiana Fitzka, jako autorem.

Już na samym początku lektury czułam przerażenie, strach, obrzydzenie i ogromną niepewność. Te uczucia towarzyszyły mi przez całą książkę. Wiem już teraz, ze bardzo długo nie będę jej mogła wyrzucić ze swojej głowy. Czytając tą powieść miało się wrażenie jakby gdzieś już kiedyś ta historia się wydarzyła. Gdzieś w podświadomości będzie mnie „uwierać".

Większa część historii rozgrywa się w szpitalu psychiatrycznym. Nie wiem jak wy, ale osobiście nigdy nie miałam styczności z takim miejscem, ale zawsze jakaś część mnie czuła nutkę fascynacji w związku z osobami, które tam przebywają, ale też za tą fascynacją kryje się rozsądek i nieco strachu, bo są to ludzie bardzo nieobliczalni, którym nigdy do końca nie będzie można zaufać. Tak jest i w tej książce.


„Oliver Skania był policjantem. Wiedział, jaki wpływ na rodziców ma wiadomość o śmierci dziecka. Ich życie się kończy. Tracą na zawsze duszę, szczęście, wszystko, co trzymało ich przy życiu. Ale nawet wtedy są i tak jeszcze w lepszej sytuacji niż ci rodzice, którym nigdy nie jest dana stuprocentowa pewność, co się stało z ich dzieckiem. Bo u nich agonia nigdy nie ma końca.”

Rozdziały są krótkie dzięki czemu możemy bardzo łatwo przeanalizować dane osobowości i poukładać je sobie odpowiednio. Właśnie w bohaterach naszej powieści tkwi siła. W ich charakterach, emocjach lub ich braku.

Ciężko jest mi czytać książki, gdzie dzieje się dzieciom krzywda. Tutaj dodatkowo wkracza niepewny los dziecka, które zaginęło przed rokiem, a wszystko wskazuje na to, że padł ofiarą seryjnego mordercy, zwyrodnialca, który sam jest poważnie chory umysłowo.

Więcej na: https://libraryofvelaris.blogspot.com/2019/05/pacjent-sebastian-fitzek.html

„Szczęście nie sprzyja pracowitym. Tylko wariatom.”


Pamiętacie jak wspominałam Wam, że uwielbiam wyzwania? Cóż to jest właśnie jedno z nich. Thriller psychologiczny. Ciarki przebiegają mi po plecach na samo wspomnienie. Jest to moje pierwsze spotkanie z tym gatunkiem, ale też z twórczością Sebastiana Fitzka, jako autorem.

Już na samym początku lektury czułam...