Doskonała książka! Bardzo bardzo polecam :)

Doskonała książka! Bardzo bardzo polecam :)

Uwaga, na Legimi jest tylko fragment książki (około 85 stron) i brak jakiejkolwiek informacji o tym fakcie.

Uwaga, na Legimi jest tylko fragment książki (około 85 stron) i brak jakiejkolwiek informacji o tym fakcie.

Witam serdecznie. Ostatnio wpadła mi w ręce kolejna książka Hugo Bettauera: "Prawo pięści". No to kilka zdań na jej temat:
Hugo Bettauer to niezwykle barwna i wielowymiarowa postać w literaturze. Jego twórczość w zasadzie została zapomniana, nie pojawiają się wznowienia książek, które w okresie międzywojennym miały wielotysięczne nakłady i były czytane przez masy. Tematy powieści Bettauera były często mocno prowokacyjne, poruszały treści erotyczne oraz polityczne. Miał równie wielu sympatyków, jak i zaciekłych wrogów. Dziś to już nie szokuje, w porównaniu do tego, co dziś piszą współcześni skandaliści, oczywiście.
"Prawo pięści" to inteligentny kryminał. Intryga zawiązana jest wokół tajemniczej śmierci dwóch dość osobliwych kobiet, z których jedna jest żoną milionera, a druga jej siostrą. Jesteśmy świadkami śledztwa prowadzonego w zasadzie równolegle: przez policjanta i dziennikarza, prywatnie zresztą przyjaciół. Łączy ich wspólne traumatyczne doświadczenie wojenne, które wiąże silniej niż więzy krwi. Akcja pełna jest fałszywych tropów, zwrotów akcji i intryg. Osadzona w realiach świata podnoszącego się po okrutnych doświadczeniach I wojny światowej, która wywarła ogromny wpływ na zarówno zachowania, jak i postrzeganie świata. Nawyki i umiejętności pozyskane w okopach kształtują życie i postawy głównych bohaterów. Nie mogę powiedzieć państwu jak się kończą perypetie głównych bohaterów, bo odebrałbym smak zaskoczenia z zakończenia książki. Wolta, którą funduje nam Hugo Beetauer jest naprawdę ... dużego kalibru.
Jeśli ktoś lubi ciekawe i inteligentne kryminały w stylu A.C. Doylea czy A. Christie, polecam.

Witam serdecznie. Ostatnio wpadła mi w ręce kolejna książka Hugo Bettauera: "Prawo pięści". No to kilka zdań na jej temat:
Hugo Bettauer to niezwykle barwna i wielowymiarowa postać w literaturze. Jego twórczość w zasadzie została zapomniana, nie pojawiają się wznowienia książek, które w okresie międzywojennym miały wielotysięczne nakłady i były czytane przez masy. Tematy...

Tekst prawie sprzed wieku, ale jak widać natura ludzka się nie zmienia. Gdyby książka została napisana współcześnie nie domyśliłbym się tego. Opisuje swoją, jakże barwną i dekadencką epokę. Kreśli portrety współczesnych - targanych tymi samymi namiętnościami co dziś Brawo dla tłumacza i inicjatywy wydawania takich delikatnie przykurzonych, niszowych i jakkolwiek to zabrzmi ambitnych kryminałów.

Tekst prawie sprzed wieku, ale jak widać natura ludzka się nie zmienia. Gdyby książka została napisana współcześnie nie domyśliłbym się tego. Opisuje swoją, jakże barwną i dekadencką epokę. Kreśli portrety współczesnych - targanych tymi samymi namiętnościami co dziś Brawo dla tłumacza i inicjatywy wydawania takich delikatnie przykurzonych, niszowych i jakkolwiek to zabrzmi...

Książka „Prawo pięści” jest drugą autorstwa Bettauera, którą miałam przyjemność czytać, i po raz drugi się nie zawiodłam.
Choć niewielkiej objętości, porusza ona wiele wątków – w tym te bardzo odważne, można by rzec nawet perwersyjne, zwłaszcza jak na czasy, w których powstała i w których przebiegają wydarzenia w niej opisane. Nie zmienia to faktu, że autor nie przekracza pewnej przyzwoitej linii, nie lubuje się w turpizmie, jak ma to w zwyczaju wielu nam współczesnych, co przynosi efekt, tj. przyciąga czytelnika, jednak tylko na chwilę. Elegancki styl, szereg niedopowiedzeń, szarmanckość, savoir vivre typowy dla starych czasów. A pod tym wszystkim ciekawie prowadzony wątek kryminalny, który łączy stary kontynent z Ameryką czasów świetności. Autor nie pomija przy tym pierwiastka społecznego, ukazując przekrój obydwu społeczeństw, dzięki czemu cala akcja nie rozgrywa się w próżni.

Nie chcąc zdradzać zbyt wiele – myli się ten, kto sądzi, że jest to typowy kryminał, z czarnym charakterem, skrywającym twarz pod kapeluszem, w cieniu latarni. Wielość dylematów moralnych, odniesienia do społeczeństwa czasów powojennych, perspektywa amerykańska i europejska, powoli, w przemyślany sposób nabierająca tempa akcja. Aż dziw, że tak mało książek Bettauera zostało do tej pory przetłumaczonych. Książkę tą chętnie włączyłabym do kanonu lektur szkolnych, stawiając ją na półce np. obok „Zbrodni i kary”, „Świętoszka” i „Kordiana” – z jednej strony jest to klasyka gatunku, z drugiej wielopoziomowa struktura stanowiąca świetne pole do analizy. Nie razi i nie nuży ponadto archaiczny język, a wszelkie starodawne wtrącanie ubarwiają jedynie narracje, przenosząc czytelnika w minione, „egzotyczne” jak dla nas czasy pachnące cygarem, dobrą whiskey, porządnie wypastowanymi butami i kłębami dymu wyrzucanymi ze statku transatlantyckiego.

Polecam z czystym sumieniem. Na zakończenie dodam, że choć jak wiadomo książki nie ocenia się po okładce – to jednak doceniam (nie)dwuznaczny zamysł graficzny, który idealnie wpasowuje się w kontekst zdarzeń…

Książka „Prawo pięści” jest drugą autorstwa Bettauera, którą miałam przyjemność czytać, i po raz drugi się nie zawiodłam.
Choć niewielkiej objętości, porusza ona wiele wątków – w tym te bardzo odważne, można by rzec nawet perwersyjne, zwłaszcza jak na czasy, w których powstała i w których przebiegają wydarzenia w niej opisane. Nie zmienia to faktu, że autor nie przekracza...

"Prawo pięści" to książka nietypowa. Została przygotowana (tłumaczenie) i opracowana (redakcja, korekta, projekt okładki) rzec można "pro bono publico" przez grono kilku przyjaciół (germanistę, polonistów, grafika) w ramach doskonalenia własnego warsztatu oraz próby otwartego zmierzenia się z opinią czytelników. Krok odważny i niezwykle rzadki w dzisiejszych czasach. Sam autor - Hugo Bettauer - to postać ciesząca się przed wojną dużym uznaniem, obecnie zupełnie w Polsce zapomniana. To już druga powieść tego austriackiego pisarza przetłumaczona w ostatnim czasie na język polski. Pierwsza - "Morderca kobiet" - wydana została w 2017 roku.

"Prawo pięści" to zagadka kryminalna w starym dobrym stylu angielskich powieści z początku ubiegłego wieku. Od klasyków odróżniają ją jednak realia społeczno-geograficzne. Akcja książki rozgrywa się w Wiedniu i Stanach Zjednoczonych tuż po zakończeniu I wojny światowej. Autor przeciwstawia sobie tragiczny obraz wyniszczonej wojną Europy z bogactwem i ziemią obiecaną Ameryki. Książka składa się z trzech części, które pozornie nie łączą się ze sobą. Tylko pozornie, ponieważ na koniec wszystko układa się w jedną doskonałą całość. Oprócz wątku kryminalnego mamy tu wielką miłość dwojga młodych ludzi, zmagających się z jakże różnymi problemami dnia codziennego. W powieści Bettauera nie znajdziemy powszechnych w dzisiejszej literaturze wulgaryzmów, scen brutalnych czy seksu. Autor proponuje nam za to inteligentną zagadkę kryminalną, do rozwiązania której zaprasza czytelników. Naprawdę warto!

"Prawo pięści" to książka nietypowa. Została przygotowana (tłumaczenie) i opracowana (redakcja, korekta, projekt okładki) rzec można "pro bono publico" przez grono kilku przyjaciół (germanistę, polonistów, grafika) w ramach doskonalenia własnego warsztatu oraz próby otwartego zmierzenia się z opinią czytelników. Krok odważny i niezwykle rzadki w dzisiejszych czasach. Sam...