Początkowo trudno było mi "wejść" w tę książkę, dłużyła mi się niemiłosiernie. Być może dlatego, że Nikołaj nie był nigdy moim ulubionym bohaterem. Ale, jak dla mnie, ukazanie jego przemiany w "Królu z bliznami" wyszło mu na dobre. Ciekawsze były dla mnie przygody Niny, mniej w nich było wydziwień. Myślę, że autorce będzie trudno prześcignąć samą siebie po "Szóstce wron", ale ta dylogia jest o niebo lepsza niż trylogia Grisza.

Początkowo trudno było mi "wejść" w tę książkę, dłużyła mi się niemiłosiernie. Być może dlatego, że Nikołaj nie był nigdy moim ulubionym bohaterem. Ale, jak dla mnie, ukazanie jego przemiany w "Królu z bliznami" wyszło mu na dobre. Ciekawsze były dla mnie przygody Niny, mniej w nich było wydziwień. Myślę, że autorce będzie trudno prześcignąć samą siebie po "Szóstce...

,,Król z bliznami" początkowo nie przypadł mi do gustu i na jakiś czas odłożyłam tę książkę, aby wrócić do niej na dniach. Po raz kolejny zostałam zaskoczona przez autorkę nietuzinkową historią, która porywa na tyle, że ciężko odłożyć książkę.

Choć początek książki nie był porywający, to kiedy bardziej zagłębiłam się w fabułę byłam w szoku i zadawałam sobie pytanie czemu wcześniej tego nie przeczytałam. Bardzo doceniam także rozwój postaci, a także klasycznie dołączoną w odpowiednich momentach ich przeszłość. Nie zabrakło też typowych dla Leigh Bardugo łamiący serce wydarzeń.

Zakończenie za to wprawiło mnie w osłupienie i nie mogę się doczekać aż poznam dalsze losy Nikolaia, Zoi oraz reszty bohaterów książki. Jedna z przyjemniejszych lektur jakie dane mi było czytać.

,,Król z bliznami" początkowo nie przypadł mi do gustu i na jakiś czas odłożyłam tę książkę, aby wrócić do niej na dniach. Po raz kolejny zostałam zaskoczona przez autorkę nietuzinkową historią, która porywa na tyle, że ciężko odłożyć książkę.

Choć początek książki nie był porywający, to kiedy bardziej zagłębiłam się w fabułę byłam w szoku i zadawałam sobie pytanie czemu...

Kochasz Nikolaia? Oto książka dla Ciebie! Książka o tym czarującym, przebiegłym, pięknym królu Ravki, którego tak kochasz!

TYLKO ŻE NIE.

Na wszystkich świętych, jaki to jest gniot. I nie, to nie jest książka o Nikolaiu, to jest książka o Zoyi, a Nikolai był tylko chwytem marketingowym, bo dylogii o Zoyi nikt by nie kupił. Autorka chciała zrobić z niej taką silną kobietę, która jest wredna, ale jest tak świetna, że wszyscy czytelnicy ją kochają. Tylko, kurczę, nie wyszło. Dostaliśmy totalną Mary Sue. Zoya to jest definicja Mary Sue. Jest tak koszmarnie irytująca, że momentami musiałam odkładać książkę.

Dobra, jeden plus. Nie tak łatwo odłożyć tę książkę. Styl Bardugo jest poczytny, książkę czyta się bardzo lekko. Dobra, koniec tych miłych słów.

What did they do to my baby??? Nikolai wciąż bywa przebiegłym, szarmanckim królem, którego znamy, ale zdecydowaną większość czasu spędza na byciu pantoflarzem. Nikolai pantoflarzem, czaisz to? Przecież to jest koszmar, jego mózg przy Zoyi robi PYK i go nie ma.

Horroru ciąg dalszy: Autorka najwyraźniej stwierdziła, że sam Nikolai nie opłaci jej rachunków będąc clickbaitem serii. Trzeba było wskrzesić Darklinga. Nikomu to nie wyszło na dobre, a w szczególności Darklingowi.

Mało wam? Proszę, w takim razie Bardugo dołożyła jeszcze parę wątków, które wnoszą do fabuły mało lub kompletnie nic.

ALE TO NIE KONIEC, bo jeszcze trzeba było zniszczyć największą zaletę uniwersum, czyli system magii, a raczej Małej Nauki. Został on połamany, przeżuty i wy...pluty, żeby nie powiedzieć gorzej.

Wszystko tu jest skopane. Ta książka odebrała mi chęć do życia i zastanawiam się jak można zaliczyć taki regres po wspaniałej dylogii o Wronach.

Kochasz Nikolaia? Oto książka dla Ciebie! Książka o tym czarującym, przebiegłym, pięknym królu Ravki, którego tak kochasz!

TYLKO ŻE NIE.

Na wszystkich świętych, jaki to jest gniot. I nie, to nie jest książka o Nikolaiu, to jest książka o Zoyi, a Nikolai był tylko chwytem marketingowym, bo dylogii o Zoyi nikt by nie kupił. Autorka chciała zrobić z niej taką silną kobietę,...

Pomimo tego, że musiałam zaczynać te książkę dwa razy bardzo mi się ona podobała

Pomimo tego, że musiałam zaczynać te książkę dwa razy bardzo mi się ona podobała

Nikołaj i Zoya - czy można chcieć czegoś więcej?
Strasznie się cieszę, że Bardugo dostrzegła potencjał Zoyi i zdecydowała się rozwinąć jej postać. To jest materiał na główną bohaterkę - piękna, silna, ostra, czasem bezwzględna, a nie takie chuchro jak Alina Starkov. Do tego dochodzi cała jej historia, powiązania ze Zmroczem, stopniowe przebudzenie. Na to właśnie czekałam. Jak wspaniała mogłaby być cała seria Cień i Kość, gdyby nie oparła się na motywie "wreszcie znalazła się jedna dziewczyna z ludu, prostaczka o wielkiej mocy, która mimo to była słabiutka, a jednak pokonała wielkiego Zmrocza", bo takich motywów w literaturze młodzieżowej mamy na pęczki. Zamiast tego chciałabym przeczytać to, co pośrednio pojawia się w Królu z bliznami - historię oddanej Zmroczowi griszy, która stopniowo zauważa swoje zaślepienie, by w końcu zacząć go nienawidzić i przeciwstawić się mu. I przy tym nie wypiera się żałośnie swoich mocy, ona się nimi upaja, chce być silna. Ale i tak dzięki, Leigh Bardugo, że nie zmarnotrawiłaś tego motywu, tylko rzuciłaś go w swoje następne, o wiele lepsze powieści. W ogóle porzucenie narracji pierwszoosobowej sprawiło, że styl autorki rozkwita.
Trochę niepotrzebny wątek Niny w Fjerdzie, według mnie to materiał na oddzielną historię, w tej części jakoś to nijak się miało do głównej akcji związanej z Ravką.

Nikołaj i Zoya - czy można chcieć czegoś więcej?
Strasznie się cieszę, że Bardugo dostrzegła potencjał Zoyi i zdecydowała się rozwinąć jej postać. To jest materiał na główną bohaterkę - piękna, silna, ostra, czasem bezwzględna, a nie takie chuchro jak Alina Starkov. Do tego dochodzi cała jej historia, powiązania ze Zmroczem, stopniowe przebudzenie. Na to właśnie czekałam....

Super, super. Korol rezni - Król z bliznami. Ciąg dalszy problemów Ravki i jej nowego, młodego króla oraz potężnej generał. Ten kraj ma zawsze pod górkę.

Super, super. Korol rezni - Król z bliznami. Ciąg dalszy problemów Ravki i jej nowego, młodego króla oraz potężnej generał. Ten kraj ma zawsze pod górkę.

+
*Zoya i Nikołaj, kocham ich razem
*Jak chodzi o Zoye to naprawdę świetny jest rozwój jej postaci z typowej wrednej bohaterki YA w dziewczynę która ma jakąś głębie. Dowiadujemy się o jej traumach i dlaczego postanowiła zostawić Darklinga i stanąć po stronie Aliny
*To co na początku działo się z Niną, smutno się robiło i te jej ''rozmowy'' z Matthiasem
*Kult nowych świętych i akcje Niny we Fjerdzie były dosyć ciekawym wątkiem
-
*Perspektywa Isaaka nic tak właściwie do fabuły nie wniosła oprócz bezsensownego wątku romantycznego, który po przeczytaniu drugiego tomu nie był szczególnie ważny
*Zmartwychwstania wszelkiego rodzaju jak dla mnie cała fabuła obeszłaby się bez tego można na ich miejsce dodać więcej polityki i według mnie było by lepiej

ULUBIONE POSTACI
Nikołaj i Zoya tylko to, że się nie potrafią ogarnąć i przyznać samym przed sobą.... wkurza

+
*Zoya i Nikołaj, kocham ich razem
*Jak chodzi o Zoye to naprawdę świetny jest rozwój jej postaci z typowej wrednej bohaterki YA w dziewczynę która ma jakąś głębie. Dowiadujemy się o jej traumach i dlaczego postanowiła zostawić Darklinga i stanąć po stronie Aliny
*To co na początku działo się z Niną, smutno się robiło i te jej ''rozmowy'' z Matthiasem
*Kult nowych...

👑„Król z bliznami” to narazie największy zawód od Leigh Bardugo. Kompletnie nie sprostał moim oczekiwaniom, co nie oznacza, że nie ma żadnych atutów.
🐉Zacznijmy od tego, że przedstawione są nam dwie, kompletnie paralelne i praktycznie niezwiązane ze sobą historie. Ta właśnie paralelność i nagłe, choć oddzielane rozdziałami, zmiany narracji powodują zamęt fabularny - ciężko się połapać, co się dzieje. Warto dodać, że większość postaci w tej książce pojawiły się już wcześniej w poprzednich dziełach autorki, które są mi znane. Ciężko byłoby nie przyznać, że bohaterowie nieco potracili swoją charyzmę. Bardugo daje czytelnikom „smaczki” w postaci przywoływania sytuacji bądź postaci z pozostałych książek z Uniwersum Griszów, lecz czasem wydawały mi się wprowadzone mocno na siłę.
🌹Okej, narazie tylko przywołuje wady „Króla z bliznami”, a co z tymi atutami?
Zacznijmy od tego, że zwroty akcji na końcu powieści są FENOMENALNE. Mam to do siebie, jako czytelniczka, że domyślam się, co się wydarzy, a tutaj kompletnie się niczego nie spodziewałam. Jak w każdej innej książce Leigh Bardugo, postać Nikołaja podtrzymuje poziom swoim humorem i lekkim sposobem bycia, choć tak jak wspomniałam wcześniej, jest mniej wyrazista niż, dla przykładu, w „Oblężeniu i nawałnicy”.
👑Podsumowanie: „Król z bliznami” dostaje ode mnie mocno przeciętną notę - 6/10⭐️. Nie zachwyciła mnie, o wiele lepiej sięgnąć po inne książki autorki.

👑„Król z bliznami” to narazie największy zawód od Leigh Bardugo. Kompletnie nie sprostał moim oczekiwaniom, co nie oznacza, że nie ma żadnych atutów.
🐉Zacznijmy od tego, że przedstawione są nam dwie, kompletnie paralelne i praktycznie niezwiązane ze sobą historie. Ta właśnie paralelność i nagłe, choć oddzielane rozdziałami, zmiany narracji powodują zamęt fabularny - ciężko...

Po duologii Szóstka Wron bardzo ciężko było mi się zabrać za ten tytuł. Głównie po wciąż żywym bólu zakończenia. Postać Niny radzącej sobie z żałobą otworzył znów niezasklepioną do końca ranę. Jednak ciekawa fabuła oraz postacie Zoyi i Nikolaia pozwoliły poradzić sobie z emocjami i sprawiły, że chętnie sięgnę po drugą część - Rządy Wilków.

Po duologii Szóstka Wron bardzo ciężko było mi się zabrać za ten tytuł. Głównie po wciąż żywym bólu zakończenia. Postać Niny radzącej sobie z żałobą otworzył znów niezasklepioną do końca ranę. Jednak ciekawa fabuła oraz postacie Zoyi i Nikolaia pozwoliły poradzić sobie z emocjami i sprawiły, że chętnie sięgnę po drugą część - Rządy Wilków.

*Uzupełnię później*

*Uzupełnię później*