Główna bohaterka jest jedną z najgłupszych postaci o jakiej kiedykolwiek czytałam. Ale z drugiej strony mam wrażenie, że wszyscy w tej książce są głupi. Mam też problem z ustaleniem dla kogo jest to seria - dla młodzieży i dorosłych będzie zbyt infantylna, dla dzieci niektóre fragmenty będą zbyt brutalne. Dla mnie seria to trochę strata czasu, chociaż po pierwszej części byłam naprawdę dobrej myśli.

Główna bohaterka jest jedną z najgłupszych postaci o jakiej kiedykolwiek czytałam. Ale z drugiej strony mam wrażenie, że wszyscy w tej książce są głupi. Mam też problem z ustaleniem dla kogo jest to seria - dla młodzieży i dorosłych będzie zbyt infantylna, dla dzieci niektóre fragmenty będą zbyt brutalne. Dla mnie seria to trochę strata czasu, chociaż po pierwszej części...

Leora jest zdruzgotana tym, czego dowiedziała się w Featherstone, powraca do Sa­int­sto­ne. Mieszkańcy nie są zadowoleni powrotem zdrajczyni, jednak ich cudowny, zmartwychwstały burmistrz, wie jak ją ukarać. Jednak, czy Leora zrobila coś złego? Jest posądzana o sprzeciwienie się ich wierzeniom. Ale nienaznaczeni rów­nież wie­rzą, ale w inne hi­sto­rie niż naznaczeni. Nie są one gorsze. Po prostu inne. Mimo wszystko wiara i tra­dy­cja to po­tęż­ne siły, których nie możemy lekceważyć. Ludzi z Featherstone i Sa­int­sto­ne łączy nie tylko strach. Ich opowieści są bardzo podobne. Różnią się małymi lecz często drastycznymi szczegółami. Bajarka Mel, wysłuchując baśni nienaznaczonych, jest coraz bardziej zdumiona. Gdyby naznaczeni usłyszeli te powieści, byliby zdruzgotani. Jednakże muszą je zrozumieć. Musi do nich dotrzeć, że między nimi, a nienaznaczonymi nie ma żadnych różnic. Mel, nawiedza pewnien tajemniczy sen, który zrozumiała, dzięki tym baśniom. Lud Sa­int­sto­ne musi go poznać. Musi zrozumieć, że to co ich dzieli, powinno zostać zburzone. Trzeba zaprzestać rozlewu krwi, bo wszyscy na tym stracą. Mo­riah i Belia – sio­stry po­łą­czo­ne przez krew, pragną połączenia skłóconych ludów. Nie wszyscy chcą, by ludzie poznali prawdę. Bo wy­stra­szo­nych ludzi naj­ła­twiej oma­mić, a potem wy­ko­rzy­stać. Łatwiej się nimi rządzi. Mimo tego, je­że­li ist­nie­je ja­ka­kol­wiek szan­sa na pokój, trzeba ją wypróbować. Wojna między mieszkańcami Sa­int­sto­ne, a Featherstone trwa w najlepsze. Nic nie jest już takie, jak kie­dyś. Ludzie nauczyli się nie ufać po­zo­rom. Tyle się mu­sia­ło zmie­nić, tyle było nie­zgo­dy mię­dzy na­zna­czo­ny­mi a nie­na­zna­czo­ny­mi. Jak po­łą­czyć te dwie spo­łecz­no­ści po tylu la­tach peł­nych nie­na­wi­ści? Czy to tylko bli­zny? Kto wie, jak po­skła­dać Leorę z po­wro­tem? Kto po­tra­fi od­czy­tać jej hi­sto­rię? Jednak bli­zny, opo­wia­da­ją hi­sto­rię wy­raź­niej niż ja­ki­kol­wiek ta­tu­aż.

Leora jest zdruzgotana tym, czego dowiedziała się w Featherstone, powraca do Sa­int­sto­ne. Mieszkańcy nie są zadowoleni powrotem zdrajczyni, jednak ich cudowny, zmartwychwstały burmistrz, wie jak ją ukarać. Jednak, czy Leora zrobila coś złego? Jest posądzana o sprzeciwienie się ich wierzeniom. Ale nienaznaczeni rów­nież wie­rzą, ale w inne hi­sto­rie niż naznaczeni. Nie są...

Czy blizny mogą coś mówić o człowieku, tak jak jego tatuaże?

Leora ma dość. Nie jest już w stanie wykonywać wciąż nowych poleceń, które zdają się kierować w jej stronę niemal wszyscy. Chciałaby w końcu zrobić coś, co sama czuje, że powinno zostać zrobione.

Jak ma jednak postąpić, jeśli jej uczucia momentami są sprzeczne?

Chcąc połączyć swoją przeszłość i teraźniejszość myśli dziewczyny dążą ku najprostszemu rozwiązaniu. Naznaczeni i nienaznaczeni, grupy tak różne ale tak podobne, powinny zakopać topór wojenny i zacząć znów żyć w zgodzie.

Plan Leory sypie się już na początku. Po dotarciu do Saintstone, gdzie chciała ogłosić mieszkańcom prawdę na temat nienaznaczonych, zostaje złapana przez niesprzyjające jej osoby. Szantażem zmusza się ją do wypełnienia kolejnych poleceń. W końcu nie chce, żeby jej bliskim stała się krzywda, prawda?

Na szczęście wciąż pozostają ludzie, którzy wierzą w jej sprawę. Dzięki ich pomocy nastolatce udaje się uciec i położyć kres wzajemnym prześladowaniom. Jednak za zwycięstwo zapłaci cenę, jakiej nawet ona się nie spodziewa.

Czy nowe wzory na jej ciele opowiedzą swoją historię?

"Blizna" Alice Broadway to ostatni tom trylogii. I to chyba właśnie tę książkę czytało mi się najlepiej. Główna bohaterka dorasta na przestrzeni tych trzech tomów, a podejmowane przez nią decyzje są bardziej przemyślane. Umiejętność poświęcenia się dla innych i sposób w jaki to robi pokazuje, że zależy jej na wartościach, za które walczy.

Książkę czyta się naprawdę dobrze. Dzięki stylowi pisania Autorki można wejść w skórę Leory i razem z nią przebrnąć przez nadchodzące wydarzenia.

Będę miło wspominać tę trylogię!

Czy blizny mogą coś mówić o człowieku, tak jak jego tatuaże?

Leora ma dość. Nie jest już w stanie wykonywać wciąż nowych poleceń, które zdają się kierować w jej stronę niemal wszyscy. Chciałaby w końcu zrobić coś, co sama czuje, że powinno zostać zrobione.

Jak ma jednak postąpić, jeśli jej uczucia momentami są sprzeczne?

Chcąc połączyć swoją przeszłość i teraźniejszość...

Niebanalne zakończenie serii zadające nam pytanie, czy to, o co walczymy, zawsze jest tego warte. Czy Leora wreszcie pozna odpowiedzi dotyczące podziału społeczeństwa, a może dowie się, że nigdy ich nie było?

Niebanalne zakończenie serii zadające nam pytanie, czy to, o co walczymy, zawsze jest tego warte. Czy Leora wreszcie pozna odpowiedzi dotyczące podziału społeczeństwa, a może dowie się, że nigdy ich nie było?

Uwielbiam tę serię, ale trzecia część mnie zawiodła. Liczyłam na coś więcej. Najczęściej kończę książki w tydzień góra dwa, tę książkę czytałam półtora miesiąca, to pokazuje, że naprawdę mnie nie zainteresowała.

Uwielbiam tę serię, ale trzecia część mnie zawiodła. Liczyłam na coś więcej. Najczęściej kończę książki w tydzień góra dwa, tę książkę czytałam półtora miesiąca, to pokazuje, że naprawdę mnie nie zainteresowała.

Fajne zakończenie serii, ale dużo słabsza niż poprzednie książki.

Fajne zakończenie serii, ale dużo słabsza niż poprzednie książki.

Najgorsza z części, bo najnudniejsza, a zakończenie niesatysfakcjonujące, szybkie, nagłe, jakby ktoś kazał autorce już teraz, dosłownie w tym momencie kończyć, bo za 10 minut książka idzie do druku.

Najgorsza z części, bo najnudniejsza, a zakończenie niesatysfakcjonujące, szybkie, nagłe, jakby ktoś kazał autorce już teraz, dosłownie w tym momencie kończyć, bo za 10 minut książka idzie do druku.

Ostatni tom trylogii "Księgi Skór".

"Tusz" był fenomenalny, "Iskra" była nieco mroczna, a "Blizna" była szybka. A zakończenie gwałtowne, urwane. Parę luk fabularnych i brak takiej relacji romantycznej, chociaż iskry słabo, bo słabo, ale był. Jednak po namyśle stwierdziłam, że Broadway postanowiła wprowadzić pewne zmiany, które zawsze były schematyczne w takich książkach.

*Słaby wątek miłosny - dla tych, którzy uważają, że świat głównej bohaterki/ bohatera toczy się tylko i wyłącznie wokół uczucia będą mile zaskoczeni,
*Bohaterka wcale nie jest lubiana, a wręcz przeciwnie wszyscy chcą ją dopaść. Jedynie jej "matka", która nie jest jej matką,była jedyną osobą, która ją wspierała,
*Walk tu nie ma. Pamiętacie 2 część filmu "HP i Insygnia Śmierci"? No właśnie. Oczywiście możecie tu wstawić inną książkę fantastyczną, ale to i tak dalej nie poprawia sytuacji. Napaść i okraść umieją, ale żeby naprawdę walczyć to już nie.
*Z tego wszystkiego podobały mi się baśnie. Gdyby autorka jako dodatek opublikowała jako narrator wszechwiedzący jak naprawdę wygląda dana baśń (opisanie jej w formie trzecioosobowej) to byłby fajny dodatek do tej serii. Chętnie dowiedziałabym się jak opisane są te baśnie.

Leora stara się dowiedzieć, gdzie przynależy - pomimo oznaczeń w postaci tatuaży to jednak urodziła się w Featherstone, mieście Nienaznaczonych.

Burmistrz, który cudownie zmartwychwstał realizuje swój plan -podburza lud do walki z Nienaznaczonymi a z drugiej strony mówi o okazaniu im litości. Hipokryzja.

Sana jako zwolenniczka walki z kolei podburza swój lud, bo ma nadzieję, że ludzie z głodu postanowią się zbuntować i uderzyć w Naznaczonych. Wcale nie lepsza od burmistrza.

I w samym środku tego apogeum - ona, Leora, która przynależy do obu światów. Tylko czy te światy mogą funkcjonować razem? Czy walka jest konieczna?

Książkę szybko się czyta. Polecam jak macie ochotę na coś lekkiego.

Ostatni tom trylogii "Księgi Skór".

"Tusz" był fenomenalny, "Iskra" była nieco mroczna, a "Blizna" była szybka. A zakończenie gwałtowne, urwane. Parę luk fabularnych i brak takiej relacji romantycznej, chociaż iskry słabo, bo słabo, ale był. Jednak po namyśle stwierdziłam, że Broadway postanowiła wprowadzić pewne zmiany, które zawsze były schematyczne w takich książkach....

O tyle o ile kocham trylogię księgi skór i z pierwsza częścią utożsamiłam się tak mocno, że zajmuje szczególną pozycję w moim sercu - tak drugi tom byl gorszy, mniej gwałtowny i porywający. A trzeci - całkowicie zamazal wszelakie elementy zaskoczenia i fascynacji tym swiatem. Tak jakby autorka zapomniała dlaczego pierwszy tom był tak fenomenalny, tak jakby autorka chciała po prostu jakkolwiek zakończyć całą tą gehennę bohaterów. Zamknąć jak najszybciej cała ta krainę o władzę polityczną. Wszystko zaczęło się zlewać w nic nie znacząca papkę. Leora bardziej mnie irytowała niż intrygowała. Jej przyjaciółki były bardziej naiwne niż silne. Wszystko się rozjechało a ja tylko chciałam utrzymania poziomu godnego historii tych dwóch gatunków. Nawet te wszystkie historie, baśnie to była nuda, opowiadane na odwrót, bez polotu, bez elementu zaskoczenia i niespodzianek. Akcja mozolna, niektóre sytuację wyjęte niczym z kosmosu, przekombinowane wątki. Niestety to najgorsza częśc i jedynie zakończenie trochę mnie usatysfakcjonowalo chociaż również bylo zbyt słabe jak na wielki finał trylogii. Wymęczona ale mimo wszystko - ta trylogia ma szczególne miejsce na półce, bo jestem fanką Tatuaży i idei, która autorka starała się początkowo pokazać i przedstawić. 😶
~~~

O tyle o ile kocham trylogię księgi skór i z pierwsza częścią utożsamiłam się tak mocno, że zajmuje szczególną pozycję w moim sercu - tak drugi tom byl gorszy, mniej gwałtowny i porywający. A trzeci - całkowicie zamazal wszelakie elementy zaskoczenia i fascynacji tym swiatem. Tak jakby autorka zapomniała dlaczego pierwszy tom był tak fenomenalny, tak jakby autorka chciała...

🧤 Trylogia Tuszu Alice Broadway 🧤
🧤 "Iskra", "Blizna" 🧤

Kolejna trylogia, którą udało mi się przeczytać w tym roku, to właśnie te powieści fantasy spod pióra Pani Alice Broadway. Jest to gatunek zahaczający o Young Adults, ale moim zdaniem starsi czytelnicy również będą tą serią zachwyceni. 😯
Po przeczytaniu pierwszej książki, której recenzję znajdziecie u mnie na profilu, kochana osóbka uświadomiła mnie, że są jeszcze dwie części. Dzięki Ci @siedzewksiazkach za możliwość przeczytania kolejnych tomów. 😘
Muszę przyznać, że im dalej się zagłębiałam w świat nienaznaczonych, których z bliska poznajemy w "Iskrze", tym bardziej zaczęłam się zżywać z nowymi bohaterami. Mamy okazję zobaczyć od środka, jak wygląda życie osób bez tatuaży na ciele, w gruncie rzeczy opisywanych jako dzikusów, lecz w rzeczywistości niedożywionych i pozbawionych podstawowej opieki lekarskiej ludzi zepchniętych na margines. Budzi się w nas nowe uczucie niesprawiedliwości i chęci zmiany. To samo czuje Leora, a po usłyszeniu zmienionych baśni z jej świata, zaczyna rozumieć, dlaczego ten sztuczny podział ludności jest tak bardzo zakorzeniony w tradycjach obu ludów. 😥
Druga część kończy się pełnym nadziei wydarzeniem, ponieważ braknie wtedy źródła podsycania nienawiści do nienaznaczonych. Niestety nie cieszymy się tym zbyt długo, gdyż w ostatnim tomie sytuacja szybko ulega zmianie o 180° i wracamy do punktu wyjścia, a nieprzyjazne nastawienie do siebie obu grup jest jeszcze większe. W tym wszystkim jednak autorka poprzez przytaczanie nowych baśni z zupełnie inną treścią i zakończeniem, przemawia głównej bohaterce do rozsądku i powołuje ją do wykonania działań, mających rozprostować wszystkie konflikty. Jednak czy Leorze uda się unieść takie brzemię i wykonać zadanie zgodnie z planem? 🧐
Ze swojej strony mogę przyznać, że ostatnie strony czyta się z zapartym tchem, a sam koniec, mimo że pełny goryczy i łez, dostarcza nam iskierki nadziei na lepsze jutro, na to, że znajdą się jeszcze ludzie pragnący osiągnąć pokój, nie przez walkę, a poprzez czyny wynikające z miłości do drugiego człowieka. 😍
Jeśli chcecie sięgnąć po trylogię fantasy, która jest przepięknie napisana, posiadająca własne baśnie z morałem, pełną zwrotów akcji, ale również zawierającą intrygi sprawujących władz, zachęcam do sięgnięcia po tę serię. Myślę, że się nie zawiedziecie, a książki pochłoną Was, dopóki nie zrozumiecie jak bardzo nasz świat jest podobny do opisanego na kartkach i nie zechcecie zmian, zaczynając je od samych siebie. Tak naprawdę to jest właśnie największe przesłanie, które autorka pragnie nam przekazać za pomocą przystępnie opisanych bohaterów i ich światów. 😁

#trylogiatuszu #tusz #iskra #blizna #alicebroadway #youngadult #book #książka #czytam #booklover #bookstagram #sięgnijpoksiążkę #fantasy #mustread #chcęwięcej #właśnietojestto #książkazprzesłaniem #morał #baśnie #bajarka #Leora #władze #nadzieja #zmiana #zacznijmyodsiebie

🧤 Trylogia Tuszu Alice Broadway 🧤
🧤 "Iskra", "Blizna" 🧤

Kolejna trylogia, którą udało mi się przeczytać w tym roku, to właśnie te powieści fantasy spod pióra Pani Alice Broadway. Jest to gatunek zahaczający o Young Adults, ale moim zdaniem starsi czytelnicy również będą tą serią zachwyceni. 😯
Po przeczytaniu pierwszej książki, której recenzję znajdziecie u mnie na profilu,...