Oderwała się od ściany i ruszyła przed siebie, starając się uspokoić wściekle walące serce. Zatrzymała się przy drzwiach do pokoju dziecka, zawróciła i cicho cofnęła się na schody. Muszę się opanować, pomyślała. Muszę być wcieleniem uprzejmości.

Na rynku thrillerów psychologicznych panuje już prawdziwy tłok. Jest to obecnie bodaj najpopularniejszy gatunek powieści. Mimo to kolejni pisarze – niezrażeni tym faktem – piszą nowe książki, starając się wnieść coś nowego i po raz kolejny zaskoczyć czytelnika.

Taką próbę podjęła również Sheryl Browne. „Opiekunka” jest jej pierwszą książką wydaną w Polsce. Ukazała się ona nakładem wydawnictwa W.A.B. Brytyjska autorka ma na swoim koncie już kilka powieści.

Czy więc „Opiekunka” przykuwa naszą uwagę od pierwszej do ostatniej strony? Czy fabuła jest tak wciągająca, że nie pozwala odłożyć książki na miejsce przed poznaniem zakończenia całej historii? Cóż, szczerze mówiąc: nie. Dlaczego?

Otóż autorka zaryzykowała, sięgając po dość oklepany już schemat, znany nam dobrze choćby z wielu filmów. Oto mamy szczęśliwą, kochającą się rodzinę, która w pewnym momencie poznaje kogoś nieznajomego: sąsiada, który właśnie się wprowadził, zbłąkanego wędrowca, któremu oferują pomoc itp. Szybko okazuje się, że jest to początek ich kłopotów.

Tym razem Mark i Melissa przyjmują do swojego domu sąsiadkę Jade, która zostaje opiekunką ich dzieci. Kobieta wydaje się idealna, a dzieci ją uwielbiają. Z czasem jednak w rodzinie dzieją się coraz dziwniejsze rzeczy. Mark, który jest policjantem, zostaje oskarżony o poważne przestępstwo. Melissa popada w depresję. Jade przejmuje kontrolę nad całym ich życiem. Kobieta wcale nie jest osobą, za którą się podaje.

Niestety sposób przedstawienia tej historii przez autorkę nie jest zbytnio finezyjny. Szczerze mówiąc, już po kilkunastu stronach orientujemy się, kim jest Jade. Oczywiście w miarę rozwoju akcji poznajemy motywy jej działań, jednak tutaj również próżno szukać oryginalności. Zupełnie nie rozumiem, dlaczego autorka dość często używa np. takich słów: „westchnęła Jade, robiąc odpowiednio zbolałą minę”. Te i podobne określenia – niczym didaskalia – sugerują czytelnikowi, że Jade z pewnością nie ma czystych intencji i działa podstępnie. Również sam tytuł od razu każe nam się skupić na opiekunce i jej działaniach.

Reasumując, „Opiekunka” dostaje ode mnie pięć gwiazdek. Dlaczego? Wszystko przez przewidywalność – oklepany schemat, schematyczny rozwój akcji i spodziewane zakończenie. Niestety „Opiekunka” nie zaskoczy fanów thrillerów. Właśnie to jest największą wadą tej książki.

Wojciech Sobański