Ile radości!
"Mysia wieża" to barwna, sensacyjno-obyczajowo-fantastyczna opowieść, złożona z przeplatających się głosów Igora i Hanki. Tych dwoje przypadkowych wakacyjnych znajomych z czasem - w związku ze wspólnym udziałem w wydarzeniach zabawnych, idiotycznych, dziwnych lub strasznych (na zmianę, a czasem jednocześnie) - zostaje przyjaciółmi, choć różni ich bardzo wiele. Igor - typ dziecka naukowca, które wyssało naukowe upodobania z mlekiem z butelki podsuwanej mu w niemowlęctwie przez ojca (ale uwielbia też pływać!); Hanka, taka współczesna Jagienka - nade wszystko kochająca piłkę nożną i sport w ogóle (ach, jak mi przypomina koleżankę mojego dziecka), ale też oblatana w nowoczesnych technologiach i popkulturze (ile pisków wydaje przy lekturze tej książki ktoś, kto kocha nawiązania do Indiany Jonesa czy Harry'ego Pottera, wie tylko moje dziecko, które musiało je znosić). Dwie narracje, dwa głosy, cudnie różniące się od siebie - naprawdę odnosi się wrażenie, że zagląda się do głów dwóch innych osób.
A do tego wszystkiego wciągająca akcja, wykopaliska prowadzone przez ojca Igora, tajemnica wieży, sekrety rozmaitych osób wokół, zwykłych i magicznych, turbosłowianie (och, jak niemiłosiernie są potraktowani, biedacy, choć w sumie troszkę się przydają), szczypta magii, masy humoru, fantastyczna charakterystyka postaci, nawet tych, które pojawiają się na chwilę... I w tym wszystkim podstępnie, niemal niedostrzegalnie podawane są czytelnikowi smakowite kąski wiedzy o archeologii, wykopaliskach i innych fajnych rzeczach.
Oczarowały mnie także rodziny Igora i Hanki, prawdziwe, współczesne, takie, jakie są wśród nas, obok nas, bo przecież nie tylko 2+2; a może my sami takie mamy? Igora wychowuje samotny ojciec; Hanka ma mamę, sympatycznego ojczyma i przyrodnią małą siostrę, których kocha, ale zdarzają się chwile, że ją drażnią i ma ich serdecznie dość. Sprzeczność? Nie, psychologia. Dawno też nie czytałam tak realistycznie przedstawionych relacji dzieci-rodzice. Konflikty? Są. Porozumienie osiągane czasem w bólach? Też. Pewne gorycze i żale wobec rodzicieli? Owszem. Ale też przywiązanie i miłość. I prawdziwe rodzinne dialogi (ależ bym chciała nie utożsamiać się z mamą Hanki. Nie da jednak rady - jest tak idealna w swoim braku idealności i w swojej matczynej zrzędliwości!).
I jeszcze tak cudnie oddana jest atmosfera studencko-wykopaliskowa! Uwielbiam studentów taty Igora z ich tajemniczymi hodowlami poukrywanymi w sumie w dość przewidywalnych miejscach.
A do tego myszy! Albo raczej szczury-królożercy. A może jednak myszy? Czy już wspominałam o myszach? Są. I są świetne i bojowe jak małe czołgi, kto wie, czy nie bardziej niż Ryczypisk.

Ktoś powie - to taki polski, słowiański Percy czy Magnus Ricka Riordana. W porządku - komplement. Ale "Mysia wieża" jest do tego tak rozkosznie tutejsza, że tarzałabym się w tej polskości - tak bardzo brakowało mi współczesnych, zabawnych i wciągających, napisanych ładną polszczyzną książek dla dzieci i młodzieży osadzonych w polskich realiach, że uch.

Dla jasności, czytelnik dziesięcioletni również był zachwycony, choć zapoznał się tylko z pierwszą połową książki (czeka z resztą na wydanie papierowe: "Mamo, jednak papier lepiej się czyta").

Jedna uwaga dla kupujących na prezent: okładka, choć śliczna, może trochę wprowadzać w błąd. Igor i Hanka to już nastolatki (po wakacjach idą do siódmej klasy), a nie dziesięciolatki, jak trochę zdaje się sugerować ilustracja. Choć mogę sobie wyobrazić siedmiolatka, któremu czyta tę książkę dorosły, wyjaśniając mu to i owo, jest to zdecydowanie rzecz dla starszych dzieci i nastolatków. I dorosłych, chcących się pouśmiechać i przekonać, że nadal powstają u nas świetne, pisane dobrą polszczyzną książki dla pokolenia młodego ciałem lub duchem.

Ile radości!
"Mysia wieża" to barwna, sensacyjno-obyczajowo-fantastyczna opowieść, złożona z przeplatających się głosów Igora i Hanki. Tych dwoje przypadkowych wakacyjnych znajomych z czasem - w związku ze wspólnym udziałem w wydarzeniach zabawnych, idiotycznych, dziwnych lub strasznych (na zmianę, a czasem jednocześnie) - zostaje przyjaciółmi, choć różni ich bardzo wiele....