Wysunęła ciekawie pyszczek ze swojego domku. Chwilę powęszyła, po czym skryła się znów w kartonie. Tu było jej gniazdko, które sama zrobiła z otrzymanego od weterynarza siania. Tu czuła się dobrze i bezpiecznie. Jednak wolność i las wzywały ją do siebie.

Ninna trafiła do kliniki weterynaryjnej, ważąc zaledwie tytułowe 25 gramów. Była wychudzona, wyziębiona i osierocona. Nie miała już domu czy rodziny. Została sama na świecie. Świecie pełnym niebezpieczeństw — szczególnie dla tak młodego jeża. Jednak jej los szybko się zmienił. Ze stanu krytycznego przeszła do stabilnego w momencie, gdy spotkała pewnego weterynarza. Od tej pory jej życie zmieniło się na lepsze.

25 gramów szczęścia jest historią opowiedzianą przez Massimego Vacchettę i spisaną przez Antonellę Tomaselli. Opowiada o weterynarzu, Massimonie, na którego drodze staje pewien jeżyk, którego potem będzie nazywał Ninna. W chwili ich spotkania mężczyzna nie ma zielonego pojęcia o tym, jak zająć się takim stworzonkiem i prawie pada na zawał przy jego zwykłym zachowaniu, jakim jest samoopluwanie, które wygląda podobno dosyć strasznie. Na szczęście ma przy sobie ludzi, którzy udzielają mu potrzebnych rad i dopingują w spełnianiu swojego powołania.

Literatura faktu czy biografia znacznie różni się od powieści, jakie na co dzień czytam, dlatego też nieco inna będzie ich recenzja. Co można powiedzieć o tej książce? Jest napisana lekkim, przyjemnym stylem, dzięki czemu można ją pochłonąć w zaledwie jeden wieczór. Jednak nie znajdziemy w niej niesamowitych zwrotów akcji. To prosta opowieść o zwykłym człowieku, który dokonał niezwykłego czynu.

Sama okładka już wyraźnie nam mówi, o czym jest ta historia. Malutki jeżyk — którym była Ninna — skruszył ludzkie, oziębłe serce i nakłonił je do podjęcia się nowego, początkowo trudnego zadania. Odmienił też życie Massimo i jego spojrzenie na świat. Dzięki niemu weterynarz odkrył w końcu, czym naprawdę chciałby się zajmować i temu poświęcił swoje życie.

W historii przewija się wiele osób oraz jeży — nawet niepełnosprawnych. Weterynarz nie zwraca uwagi na to, czy zwierzę jest w pełni zdrowe, czy może mu czegoś brakuje. W jego klinice każde z nich znajduje miejsce dla siebie. Zawsze walczy o to, by jeż przeżył, znalazł się w dobrych warunkach, a potem mógł wrócić do naturalnego środowiska. Przedkłada ich los ponad własne zdrowie, o czym najlepiej przekonali się pewni sanitariusze. Mieli zabrać weterynarza do szpitala. Gdy zjawili się w jego domu, zastali go trupiobladego podczas karmienia jeża. Czy i my potrafimy się tak poświęcać? Również względem ludzi?

Książka 25 gramów szczęścia na pewno spodoba się wszystkim miłośnikom zwierząt. Opowiada o tym, że każde zwierzę zasługuje na godne życie i powinniśmy robić wszystko, by je ratować, a potem zapewnić mu odpowiednie warunki życia.

Wysunęła ciekawie pyszczek ze swojego domku. Chwilę powęszyła, po czym skryła się znów w kartonie. Tu było jej gniazdko, które sama zrobiła z otrzymanego od weterynarza siania. Tu czuła się dobrze i bezpiecznie. Jednak wolność i las wzywały ją do siebie.

Ninna trafiła do kliniki weterynaryjnej, ważąc zaledwie tytułowe 25 gramów. Była wychudzona, wyziębiona i osierocona....