Ufam, że autorek niniejszej antologii użytkownikom lubimyczytać.pl przedstawiać nie trzeba. W ciągu minionego roku mieliśmy okazję poznać je w ramach publicystycznego projektu „Rok z Hardą Hordą”. Pisarki połączyły siły i z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet przygotowały zbiór opowiadań.

Pierwsze, co rzuca się w oczy, to urzekająca okładka. Intrygujące połączenie nieco upiornych motywów (czaszki, pentagramów) z delikatnymi liniami wijących się pnączy. Efekt robi odpowiednie – niepokojąco uwodzicielskie – wrażenie, nieznacznie może sugerować zawartość. A w środku tekst uzupełniają piękne ilustracje Magdaleny Babińskiej, Karoliny Byrskiej i Agnieszki Jednakiej. Co poza tym?

Dwanaście przeróżnych opowiadań, które łączą dwie rzeczy: elementy fantastyki oraz fakt, że zostały napisane przez kobiety. Mamy tutaj m.in.: nawiedzony dwór i opętanie dziką magią, Warszawę po epidemii zmieniającej ludzi w zombie, pagórek porośnięty lasem zamieszkanym przez diabły, zemstę z użyciem rzadkich roślin pod ochroną oraz parę wersji końca świata. Każda z tych historii jest na swój sposób wyjątkowa i wciągająca. Autorki zaserwowały nam namiastkę swojego warsztatu i zakresu zainteresowań, dzięki czemu można zorientować się w ich stylu. Takie krótkie formy zachęcają do zapoznania się z pozostałą twórczością.

Trudno oczekiwać, że wszystkie zamieszczone w zbiorze utwory w każdym czytelniku wzbudzą taki sam entuzjazm. Moje serce zdobyło kilka opowiadań. „Lot wieloryba” Mileny Wójtowicz opisuje historię córki czołowego narodowca, parającej się przemytem magicznych artefaktów uzyskiwanych z miejsc zderzenia naszego świata z równoległymi wymiarami. „Zielona zemsta” Anety Jadowskiej to niejako ciąg dalszy opowiadania „Idiota skończony” z antologii Fabryki Słów. Tym razem Malina jest świadkiem, jak jej niedoszły narzeczony (którego niechcący zamieniła w kozła) dokonuje okrutnej zemsty na rodzinie lokalnych oligarchów uskuteczniających gospodarkę rabunkową, zadzieranie nosa i wykorzystywanie drobnych przedsiębiorców. Zaś opowiadanie Magdaleny Kubasiewicz „Dokąd odeszły cienie”, o nieco nietypowym nekromancie, stanowi intrygujące wprowadzenie do zapowiedzianego cyklu historii. Oby kontynuacja doszła do skutku. Ja będę czekać.

Smaczkiem dla fanów Martyny Raduchowskiej będzie bez wątpienia opowiadanie „Bezduch”, stanowiące spin-off cyklu o szamance od umarlaków. Dwie historie wyróżniają się na tle pozostałych: Anny Kańtoch „Szanowny panie M.” i Aleksandry Zielińskiej „Po drugie”. Obie charakteryzują się dusznym, nieco onirycznym klimatem. Element fantastyczny to w nich zaledwie cień przesuwający się ukradkiem za jednym zdaniem, przez co są one tym bardziej niepokojące.

Ogólnie rzecz ujmując, wszystkie utwory trzymają poziom. Tematyczna różnorodność pozwala czerpać większą przyjemność z lektury, ponieważ w zasadzie każdy znajdzie coś dla siebie. Klimaty oscylują od fantasy, przez postapo i SF, po obyczajówki o lekkim zabarwieniu fantastyką. Bardzo polecam uwadze. Osobiście bardzo się cieszę, że tak zacny tom stoi na mojej półce.

Ewa Jemioł