"Życie jest przesycone abstrakcją i możemy coś z niego zrozumieć jedynie dzięki intuicji"
David Lynch - "W pogoni za wielką rybą"

Rzeczywiście, nie sposób się z tym nie zgodzić..., życie pełne jest abstrakcji, której jest całe mnóstwo także w książkach Stephena Kinga. Do tego trzeba dodać gawędziarski sposób narracji, która poprzez swoją abstrakcje, często brutalną, mroczną, pełną cierpienia, w metaforyczny sposób mówi o bardzo ważnych rzeczach. Nie można oczywiście zapomnieć o tym niezwykłym i wciągającym klimacie, który wchłania całą uwagę swojego odbiorcy...
Co w takim wypadku może podpowiedzieć nam nasza intuicja? Wiem, co mówiła mi moja, zanim nie sięgnąłem po ten zbiór...
Cieszę się, że jej posłuchałem...

LONGOLIERY *** 8/10
Wyobraźnia...
Użyjmy jej przez chwilę, sprawdźmy w jakiej jest formie...
Pomyślmy, zastanówmy się chwilę...,
...namalujmy, naszkicujmy w głowie obraz pewnej hipotetycznej sytuacji. Szczegóły, jej detale będą się od siebie różniły, ale nie to jest najważniejsze. Istotą naszego abstrakcyjnego myślenia jest sposób przewidzenia, jak zachowalibyśmy się w podobnej sytuacji, do czego byśmy byli zdolni, jakie nastawienie wobec czegoś takiego nasz umysł nam zaprogramuje?
Lecimy samolotem...,
Bardzo często w takich podróżach zasypiamy, przycinamy komara...Nikt w takich okolicznościach nie powie o jakimkolwiek wyspaniu się, ale urwać film na chwilę może się urwać. To w sumie nic złego...
Ale gdyby pewnego razu stało się coś takiego, że budzicie się i w pewnej chwili zdajecie sobie sprawę, że z podróżujących została zaledwie kilka osób, a co najgorsze, nie ma też pilota....
A wy nadal lecicie...
Gdzieżesz wszyscy się podziali? Do dopiero zagadka...
Był zresztą kiedyś taki film o swoiście i śmiesznie brzmiącym tytule, "Czy leci z nami pilot", którego, swoją drogą tak naprawdę nieoglądałem...
Aura tajemnicy w tym opowiadaniu utrzymuje ciekawość czytającego od pierwszych słów i tak do ostatnich zdań, które kończą tę historię...
Nasz umysł, pełen znaków zapytania aż wrze od ich ilości...:)
Tu King pojechał po bandzie, poziom abstrakcji może namieszać w głowie czytelnikowi...

UKRYTE OKNO, UKRYTY OGRÓD *** 9,5/10

Nasz umysł, jakże fascynujący... Prawda...? Pozwala nam żyć bez ograniczeń, sprawia, że jesteśmy zdolni do wszystkiego. W naszym zasięgu są najwyższe szczyty i zawsze sięgając do naszych marzeń, może sięgnąć jak najwyżej, by w pełni realizować się w swoich pasjach.
Żeby nie było tak słodko, szepnę kilka słów o mroku, który czai się w jego pewnych zakamarkach. Ujawniają się one pod wpływem rozmaitych czynników. Dosłownie wszystko jest w stanie wyciągną z umysłu człowieka ten mrok, który może zawładnąć nim i zrujnować go, doprowadzając na skraj ruiny.
Jest on tak fascynujący, ciągle analizowany i tak będzie zawsze, ponieważ jego możliwości są nieograniczone, sięgają ponadto, co człowiek w jego zakresie ma szanse odkryć. Choć dzisiaj już o nim wiemy dosyć spory, to nigdy nie dojdziemy do granicy poznania go w sposób całkowity.
Moc możliwości i mrok, to nieustannie się w nim miesza. Albo człowiek stanie się dzięki niemu kimś genialnym, albo poprzez mrok, który go zdominuje nie będzie w stanie wykorzystać tych tkwiących w nim możliwości, które przy dobrym i właściwym użyciu, zabrałyby go na szczyty, schowanych w nim głęboko, marzeń...

Długo nie wiedziałem o tym, że film z Johnny Deppem, który bardzo dawno temu, gdzieś tam obejrzałem zbudowany jest na kanwie opowiadania Kinga.
Film zatrał mi się już w pamięci w dość znacznym stopniu, dlatego zaraz po przeczytaniu tego opowiadania, w niedalekiej przyszłości będę chciał sobie odświeżyć jego obraz...
Sam film jest kolejnym przykładem na to, że Kingowi powinni być wdzięczni nie tylko miłośnicy i pasjonaci książek, ale także filmu, bo to właśnie dzięki jego opowieściom, wiele historii zaistniało na wielkim ekranie. Nie wszystkie ekranizacje można uznać za udane, ale po prostu nie wszyscy byli w stanie sprostać książkom. To wcale nie takie proste przerobić magię jego słów na film. To wymaga schynchronizowania się z klimatem jego książek...
Nie każdy jest w stanie to udźwignąć...
Zresztą nie wszystkie jego opowieści powinny być przeniesione na "wielki ekran"...
Niektóre powinny pozostać wyłącznie ta kartach książki, poprzez swoją wyjątkowość...
Jednak "Sekretne okno", bo tak brzmi tytuł filmu na podstawie tego opowiadania należy moim zdaniem, do produkcji udanych...

Uwielbiam metaforyczny wydźwięk opowieści Kinga, które zawsze mówią o czymś ważnym, nawet jeśli sama fabuła ocieka mrokiem, krwią, brutalnością, fizycznym cierpieniem..., nawet wtedy...
Jednak najwięcej przyjemności czytając jego książki czerpię z tych, w których zagłębia się w ludzką psychikę, rozkłada ją na czynniki pierwsze, analizując jej dobre jak i złe strony. To jest w jego książkach genialne...
Czymś, co jeszcze sprawia, że jego książki mnie tak fascynują jest obecność w fabule pewnego ciekawego literackiego zjawiska... Gdy fikcja miesza się z rzeczywistością, a czytelnik brnąc przez treść nie jest w stanie się połapać, co jest prawdziwe, a co może być pomieszaniem zmysłów głównego bohatera...
O zaletach tego, co związane jest z jego zabawą słowem mogę pisać i pisać, ale na razie stawiam kropke. Kolejne opowiadania, książki, będą nastąpną okazją, by przypomnieć o jego magii, albo zwrócić uwagę na jakiś jej nowy element...


BIBLIOTECZNY POLICJANT *** 7/10
Za każdym razem, gdy biorę się za jego książki, epickie potęgi, powieści, minipowieści, opowiadania, przecieram oczy ze zdumienia. Skąd ta jego kreatywność, niewiarygodna abstrakcyjność w kreśleniu przez niego tych wszystkich opowieści...Nie wiem skąd on to wszystko bierze, ale cieszę się, że jest pisarz, który w tak wielki sposób potrafi zachwycać...
Czy komuś z was zdarzyło się nie oddać jednej, bądź kilku książek do biblioteki? Jak długo je przetrzymujcie...? Strzeżcie się PANI BIBLIOTEKARKI, bo was dopadnie sama, albo naśle na waszą skromną postać BIBLIOTECZNEGO POLICJANTA, a z nim, to już na pewno nie będzie tak przyjemnie...
Przez większość opowiadania było mrocznie, intrygująco, tajemniczo...Jedynie sama końcówka mnie trochę zdziwiła. Myślę, że King za bardzo trochę oddał się swojemu brutalnemu i mrocznemu szaleństwu w wyobraźni. Wydaje mi się, że bardziej rzeczywiste, realne poprowadzenie tego opowiadania byłoby lepszym rozwiązaniem...


PIES Z APARATU ***7,5/10
Trochę mi szkoda czytelników dla których najważniejsza jest w książce tylko i wyłącznie akcja, jej dynamika. Wówczas nie potrafią czerpać pełnej przyjemności z książek, w których zbyt wiele tego nie ma..
Ileż literatura ma w swoich szeregach książek, których wartość zbudowana jest na zupełnie innych elementach. Można się nimi tak samo zachwycać, jak tymi, które z zawrotną prędkością pobudzają tętno czytelnika. Piękno słowa, sposób prowadzenia narracji, bogate w znaczenie wartości, pobudzające do refleksji, utożsamienie się z jakąś postacią. Książka powinna wypełnić swojego odbiorcę nadzieją, pozytywnym myśleniem, optymizmem. Może również go w czymś uświadomić, o czymś przypomnieć. Oczywiście nie każdemu może zależeć na tych wszystkich elementach, które składają się na zabawę w czytanie. Są czytelnicy, którzy stawiają tylko na akcję jedynie na tej podstawie wartościują książkę. To nie jest nic strasznego, tylko że odbierają sobie szansę na poznanie zupełnie innej jakości. Nie mają takiej odskoczni...
Jeśli o mnie chodzi, to mam pewność, że nigdy mi nie zabraknie książek, bez względu na to, gdzie ich będę poszukiwał. Mało jest gatunków, których jeszcze nie poznałem. Takie mieszanie sprawia, że ciekawość kolejnych książek utrzymuje się na stale wysokim poziomie.
Taka elastyczność pozwala ze spokojem oczekiwać na wielki wybuch emocji, których największe nasilenie czeka na samym końcu książki. Często przeglądając różne opinie, natykam się na takie, w których owi czytelnicy piszą, że wymiękli gdzieś w połowie albo otarli się ledwie o początek. Inna rzecz w tym, że tacy czytelnicy nie powinni nawet zamieszczać swojej opinii, bo najbardziej wiarygodna jest wtedy, gdy ktoś przeczyta książkę z całości. Inaczej bezsensowne jest wstawianie takowej opinii. Nawet nie biorę jej poważnie.
Akcja z tym opowiadaniu Kinga wybucha właśnie na samym końcu. Kto nie ma w sobie cierpliwości, kto nie potrafi zaangażować się w spokojną z pozoru narrację, pewnego rodzaju sposób pogawędzenia sobie z czytelnikiem, nie będzie czerpał przyjemności z lektury tego opowiadania. King pisze w taki sposób od zawsze z pewnymi wyjątkami, kiedy to akcja non stop ściga się z tym jego gawędziarstwem.
To opowiadanie przypomni potencjalnemu czytelnikowi, co dzieje się, gdy człowiek jest pełny pychy, chciwości i do czego może go to doprowadzić.
Natomiast sam poziom abstrakcji, NIEBYWAŁY..., czasami można tego nie ogarnąć...

******
Takie zbiory mini powieści dobitnie świadczą o tym, jak King dba o swojego wiernego czytelnika. Należy przecież do najlepiej zarabiających pisarzy od lat, odkąd praktycznie zwrócił na siebie uwagę powieściami "Carrie", czy "Miasteczko Salem".
Pisząc tak krótkie powieści i robiąc z nich czteropak pokazuje, że bardzo ważny jest dla niego czytelnik, o wiele ważniejszy niż pieniądze. Równie dobrze przecież mógł wydać każdą z tych mini powieści pojedyńczo i wtedy też wszyscy byliby zachwyceni, a jestem pewny, że osiągnąłby o wiele większe zyski na sprzedaży. Cztery krótkie powieści, cztery premiery i promocje. Nie wielu z jego wiernych czytelników odmówiłoby sobie kupno każdej z nich. W Stanach te zyski byłyby wielokrotnie większe niż u nas w kraju.
Jest wielu pisarzy, którzy wypuszczają na rynek wydawniczy swoje krótkie książki. Od razu na myśl przyszedł mi Eric Emmanuele Schmitt i wcale źle na tym nie wychodzi, ma swoich czytelników, którzy z rozmiłowaniem zaczytują się w jego słowach. Niektóre książki urzekły nawet mnie.
Ale King nie robi takich rzeczy. Zdarzyło mu się wydać kilka powieści, które balansowały na granicy 300 stron, ale było ich kilka na ponad 60 napisanych powieści. Wystarczy przy tym spojrzeć ile wydał takich czteropaków, a wnioski nasunął się same...

Każde opowiadanie swoją metaforą mówi swojemu odbiorcy coś ważnego. Ja swoje wartości i pewne refleksje znalazłem. Zapewne każdy odnajdzie własne.
Mroczna abstrakcja przeznaczona jedynie dla czytelników o mocnych nerwach i tych, co poznali się już trochę na jego twórczości.. .

"Życie jest przesycone abstrakcją i możemy coś z niego zrozumieć jedynie dzięki intuicji"
David Lynch - "W pogoni za wielką rybą"

Rzeczywiście, nie sposób się z tym nie zgodzić..., życie pełne jest abstrakcji, której jest całe mnóstwo także w książkach Stephena Kinga. Do tego trzeba dodać gawędziarski sposób narracji, która poprzez swoją abstrakcje, często brutalną,...