Seria "Jak poderwać drania" od Sary Ney ewidentnie należy do nizin literackich, co do tego nie mam żadnych wątpliwości. Ale ja czasami lubie poczytać takie odmóżdzacze i wcale nie wstydzę się do tego przyznać :)
"Ezekiel" mi się podobał- ot tak po prostu. Ba nawet uważam, że ta książka ma w sobie jakiś potencjał (co prawda mikroskopijny ale jednak). W porównaniu do poprzedniej części autorka trochę bardziej przyłożyła się do zaprezentowania czytelnikowi stworzonych przez siebie postaci. I tak oto nie tylko rozpływamy się nad muskulaturą Zeke'a i sarnimi oczami Violet, ale możemy ociupinkę dowiedzieć się o ich dzieciństwie, poznajemy ich myśli i uczucia. Ogólnie mam wrażenie, że w porównaniu do opisanego w poprzednim tomie związku Oza i Jemeson, relacja tej dwójki jest głębsza. Tu na pierwszy plan wysunięte są uczucia i wewnętrzne zmiany, które w bohaterach zachodzą a nie seks jak było w "Sebastianie".
Jestem świadoma, że ocena którą przyznałam tej historyjce jest mocno zawyżona, ale trudno- jeśli chcecie uznajcie to za prima aprilisowy żart :)

Seria "Jak poderwać drania" od Sary Ney ewidentnie należy do nizin literackich, co do tego nie mam żadnych wątpliwości. Ale ja czasami lubie poczytać takie odmóżdzacze i wcale nie wstydzę się do tego przyznać :)
"Ezekiel" mi się podobał- ot tak po prostu. Ba nawet uważam, że ta książka ma w sobie jakiś potencjał (co prawda mikroskopijny ale jednak). W porównaniu do...