„… Wiedząc, co zrobiłam, byłam skonsternowana. Wkopałam ciuchy pod łóżko. Nie chciałam ich widzieć, wspomnienie mojej zażyłości z Lukiem powodowało jeszcze większy wstyd. To nie była bajkowa chwila, jak ją sobie wyobrażałam …”

Tym razem coś ciekawego dla miłośników thrillerów. Przed odbiorcą wyłonią się mroczne sekrety, o których najlepiej byłoby zapomnieć. To wcale niełatwa historia. Bycie ofiarą może doprowadzać do różnego zachowania. Wielu psychologów podkreśla przechodzenie i leczenie traumy. Osoba trzymająca się „roli ofiary” nie może wydostać się z bagna, do którego wpadła, ale raczej coraz bardziej się w nim pogrąża. Czy podobnie jest z postaciami naszej książki? A może wręcz odwrotnie?

Autorką książki jest Caroline Mitchell niegdyś policyjna śledcza. Pochodząca z Irlandii pisarka wraz z mężem i trójką dzieci mieszka obecnie na wybrzeżu Essex. Pracowała w wydziale kryminalnym i wyspecjalizowała się w sprawach związanych z przemocą domową i dość poważnymi przestępstwami o charakterze seksualnym. Mitchell stwierdza, że siła wykazywana przez ofiary jest źródłem inspiracji. Opowieść jest odzwierciedleniem podobnych procedur.

Główna bohaterka Emma prowadzi życie kochającej żony i oddanej matki. Gdy jej mąż dostaje lepsze stanowisko i awans, decydują się przeprowadzić z odludnej wyspy do miasta. Wraz ze sprzedażą domu może zostać odkryty najmroczniejszy sekret kobiety. Emma na skraju pola odnajduje grób młodego nauczyciela, który ją uwiódł, gdy była nastolatką.

Teraz nie może uwierzyć w to, co widzi – zakopane przez nią zwłoki zniknęły. Grób jest po prostu pusty. Co mogło się stać? I kto dowiedział się o jej skrzętnie ukrywanym sekrecie? Powiem Wam tylko, że w pewnym momencie lektury jest mrocznie, ale i ciekawie. Życie w takiej drastycznej chwili stawia kogoś pod ścianą. Robi się gorąco i niebezpiecznie.

Dusza bohaterki jest skazana na piekło. Po prostu jest morderczynią. Łopata została poplamiona krwią mężczyzny. Myśli spowija mrok, a instynkt samozachowawczy jest uśpiony. Łzy żalu spływają po policzku. Pojawia się słowo „ale”, oraz jedno spostrzeżenie „sprawczyni nie miała wyboru”. Mąż Aleks to dobry i pracowity człowiek. Ale czy dowie się o wszystkim?

Luke Priestwood zastąpił nauczyciela, pana Pipera, który z powodu złego stanu zdrowia przeszedł na wcześniejszą emeryturę. Luke jest bardzo pewny siebie. Ma dwadzieścia trzy lata, dyplom dający prestiż i jest ciekawy wszystkich swoich uczniów. Najbardziej jednak interesuje go Emma.

Dziewczyna była zadumaną uczennicą, wręcz zamkniętą w sobie. Nie miała zbyt wielu przyjaciół. Historia sztuki stanie się przedmiotem nietuzinkowym. A może jest tylko przykrywką? Desperacja uczennicy jest napędem rozkwitającej przyjaźni. Wspaniałą perspektywą. To tak, jakby ktoś założył przynętę na haczyk. Trzeba tylko złapać dziewczynę, zacząć mówić czułe słówka i pozwolić sobie na niewinne gesty.

Sztuka uwodzenia polega na dobrym przygotowaniu. A może to zwykła przebiegłość mężczyzny? Nauczyciel poświęca Emmie dużo czasu, obiecując sobie, że będzie warta całego tego wysiłku. Zaciąganie do łóżka młodych kobiet nigdy nie sprawiało mu problemu.

Przeszłość dosłownie nie pozwala o sobie zapomnieć. Akcja jest pełna licznych zwrotów akcji, a zdarzenia z życia bohaterów nie są poukładane. To niełatwa lektura. Mogę Wam to zagwarantować.

Gorąco polecam
Katarzyna Żarska
http://zarska18.blogspot.com/

Wydawnictwo: ZYSK i S – KA
Premiera: 04.03.2019 r.
Wydanie I
Tytuł oryginału: Silent Victim
Przełożyła: Ewa Wojtczak
Projekt graficzny okładki: Mariusz Banachowicz
Oprawa: miękka
Liczba stron: 256
(nowość wydawnicza)

„… Wiedząc, co zrobiłam, byłam skonsternowana. Wkopałam ciuchy pod łóżko. Nie chciałam ich widzieć, wspomnienie mojej zażyłości z Lukiem powodowało jeszcze większy wstyd. To nie była bajkowa chwila, jak ją sobie wyobrażałam …”

Tym razem coś ciekawego dla miłośników thrillerów. Przed odbiorcą wyłonią się mroczne sekrety, o których najlepiej byłoby zapomnieć. To wcale...