Nie ukrywam, po znakomitej "Ciszy białego miasta" dałam się wkręcić w hiszpańskie klimaty i koniecznie chciałam przeczytać kryminał innego autora z Półwyspu Iberyjskiego, aby móc stwierdzić, czy Hiszpanie rzeczywiście "dają radę" w literaturze kryminalnej.

Muszę przyznać, że chociaż podczas lektury "Nie jestem potworem" nie zawsze udawało się autorce utrzymać moje zainteresowanie, to jednak odczułam czytelniczą satysfakcję po odłożeniu książki na półkę.

Nie byłabym sobą, gdybym nie zaczęła od minusów ;) Miałam wrażenie, że w połowie książki akcja nieco zwalnia - fabuła skupia się na obowiązkach śledczych, pochłoniętych szukaniem tajemniczego Slendermana, który uprowadza dzieci z madryckiego centrum handlowego. I nie miałabym tutaj autorce nic do zarzucenia, gdyby nie to, że trochę się to wszystko wlecze i odrobinę potrafi czytelnika znużyć. Działa to wszystko mniej więcej na takiej zasadzie: Dzieje się, dzieje! Odkrywamy istotny szczegół, wnoszący wiele do sprawy i myślimy, że teraz pójdzie już z górki, a tymczasem czeka nas kolejny przestój. I tak za każdym razem, aż do ostatnich kilkudziesięciu stron, które są 🌟FANTASTYCZNE!🌟
Zakończenie jest świetne, naszpikowane zwrotami akcji i rozwiązaniami, których wcale się nie spodziewałam! Dla niego naprawdę warto sięgnąć po tę powieść! Jeśli lubicie historie o zaginionych dzieciach, to nawet nie musicie się zastanawiać, jest duże prawdopodobieństwo, że pokochacie tę książkę, a jeśli nawet nie, to jestem pewna, że samo zakończenie zrobi na Was spore wrażenie!

Nie ukrywam, po znakomitej "Ciszy białego miasta" dałam się wkręcić w hiszpańskie klimaty i koniecznie chciałam przeczytać kryminał innego autora z Półwyspu Iberyjskiego, aby móc stwierdzić, czy Hiszpanie rzeczywiście "dają radę" w literaturze kryminalnej.

Muszę przyznać, że chociaż podczas lektury "Nie jestem potworem" nie zawsze udawało się autorce utrzymać moje...