Dla mnie za bardzo pesymistyczna. Trochę taki "Walden" we Francji, tylko tutaj bohater zatraca się w beznadziei, a nie w samotności.

Pełno opisów architektonicznych, dygresji o sztuce, religii, filozofii oraz literaturze. Miałam wrażenie, że więcej jest przypisów niż faktycznej treści.

Jednak najbardziej uderzał mnie podczas czytania, sposób w jaki główny bohater traktuje i mówi o kobietach (bo przecież dużo wspanialszym cudem tego świata jest lokomotywa!). To uprzedmiotowienie płci żeńskiej bardzo zniesmaczyło mi lekturę.

Dla mnie za bardzo pesymistyczna. Trochę taki "Walden" we Francji, tylko tutaj bohater zatraca się w beznadziei, a nie w samotności.

Pełno opisów architektonicznych, dygresji o sztuce, religii, filozofii oraz literaturze. Miałam wrażenie, że więcej jest przypisów niż faktycznej treści.

Jednak najbardziej uderzał mnie podczas czytania, sposób w jaki główny bohater...

Dekadenckie, intrygujące, po prostu dobre.

Dekadenckie, intrygujące, po prostu dobre.

Czuje ogromny niedosyt, bo po "W drodze" mocno się napaliłem na "Na wspak". Bardzo mnie umęczyła. Każdy rozdział to opis estetycznych zamiłowań głównego bohatera. Czasem mnie to porywało, częściej powodowało wertowanie stron. W sumie strata czasu.

Czuje ogromny niedosyt, bo po "W drodze" mocno się napaliłem na "Na wspak". Bardzo mnie umęczyła. Każdy rozdział to opis estetycznych zamiłowań głównego bohatera. Czasem mnie to porywało, częściej powodowało wertowanie stron. W sumie strata czasu.

Ta książka, jest cudowna, obrazuje nie tyle co piękno słowa, bogatą erudycję Huysmansa, jest to przekrój kulturowy przez drugą połowę XIX w. we Francji. Mnóstwo pięknych odwołań, opisów bogactwa, przepychu, ale też ubóstwa, miernoty jaka trwożyła pospólstwo, herezji przede wszystkim, która panowała i panuje w kościele. Jest to także cudowny opis stanów emocjonalnych człowieka samotnego, człowieka wrażliwego (choć czasami wyegzaltowana i budząca śmiech, np. gdy nakazał służącemu rzucić głodnym dzieciom tartinkę, aby o nią walczyły) tutaj w kontekście antynatalistycznych przemyśleń Diuka. Wreszcie jest to katalog piękna i brzydoty, katalog form dziwacznych i tych prostych, uaktywniających nasze atawistyczne lęki, ale też duchowe uniesienia. Huysmans w moim mniemaniu słusznie zwraca uwagę na prokrastynację społeczną i egoizm. Pozycja, która słusznie uzyskała miano biblii dekadentyzmu i nie jest wcale tak gorsząca, jak zwykło się o niej mówić. Poszerza horyzonty wyobraźni i mowy.

Ta książka, jest cudowna, obrazuje nie tyle co piękno słowa, bogatą erudycję Huysmansa, jest to przekrój kulturowy przez drugą połowę XIX w. we Francji. Mnóstwo pięknych odwołań, opisów bogactwa, przepychu, ale też ubóstwa, miernoty jaka trwożyła pospólstwo, herezji przede wszystkim, która panowała i panuje w kościele. Jest to także cudowny opis stanów emocjonalnych...

Tę książkę czyta się, jak katalog meblowy bez obrazków. Diuk Jan o jednej z książek powiedział "była gorzej aniżeli zła, była żadna". Te słowa idealnie określają Na wspak. Powieści bez najmniejszej akcji jeszcze nie czytałam i nie było to bynajmniej przyjemne doświadczenie. Strony ciągnęły się w nieskończoność. Uważam, że za dobrnięcie do końca tej książki powinni przyznawać ordery.

Tę książkę czyta się, jak katalog meblowy bez obrazków. Diuk Jan o jednej z książek powiedział "była gorzej aniżeli zła, była żadna". Te słowa idealnie określają Na wspak. Powieści bez najmniejszej akcji jeszcze nie czytałam i nie było to bynajmniej przyjemne doświadczenie. Strony ciągnęły się w nieskończoność. Uważam, że za dobrnięcie do końca tej książki powinni...

Skusiło mnie wiele odniesień literackich do "À rebours"... myslałam, że będzie w stylu Oscara Wilde'a, ale osobiście mi nie podeszła. Były inspirujace fragmenty, ale jako całość to nie było dla mnie. Ale przeczytałam, więc mogę zabrać głos:)

Skusiło mnie wiele odniesień literackich do "À rebours"... myslałam, że będzie w stylu Oscara Wilde'a, ale osobiście mi nie podeszła. Były inspirujace fragmenty, ale jako całość to nie było dla mnie. Ale przeczytałam, więc mogę zabrać głos:)

Beznadzieja która towarzyszy diukowi Janowi jest przeszywająca. Sinusoida emocji od zachwytu do obrzydzenia, od piękna do brzydoty, od wartości do nijakości, pogarda świętości, istna wariacja na temat oczekiwań, a stanem faktycznym. Ja się nie dziwię, że Huysman w Bogu szukał oparcia dla swojego dalszego życia. Tyle tylko, że nie jestem pewna , czy się nawrócił jako chrześcijanin, czy też schował się w klasztorze dla ukojenia.
Literacki majstersztyk.

Beznadzieja która towarzyszy diukowi Janowi jest przeszywająca. Sinusoida emocji od zachwytu do obrzydzenia, od piękna do brzydoty, od wartości do nijakości, pogarda świętości, istna wariacja na temat oczekiwań, a stanem faktycznym. Ja się nie dziwię, że Huysman w Bogu szukał oparcia dla swojego dalszego życia. Tyle tylko, że nie jestem pewna , czy się nawrócił jako...

Fabuła zredukowana do dwóch zdań, pozwala na niezwykle wysublimowany szał wszystkich zmysłów, ejakulację estetyczną.

Fabuła zredukowana do dwóch zdań, pozwala na niezwykle wysublimowany szał wszystkich zmysłów, ejakulację estetyczną.

Językowo doskonała, opisy brane pełnią koloru, zachwycające. Nie nada się jednak dla czytelnika współczesnego szukającego klasycznej literatury pięknej, właściwie jest to esej wpleciony w ubogą fabularnie historyjkę, którą zmieściłbyś na kilku stronach. Opowiadanie o najlepszych książkach ruchu dekadenckiego, krytyka innych dzieł – książka nazywana była biblią dekadentyzmu, ponieważ wspominała najważniejsze dzieła z tej dziedziny. Opisywanie obrazów, doznań zapachowych, muzyki. O większości poruszonych prac słyszałem pierwszy raz w życiu, nie mogłem zdecydować, czy dzielę opinię diuka (des Esseintes, wierzę, jest porte-parole autora).

Językowo doskonała, opisy brane pełnią koloru, zachwycające. Nie nada się jednak dla czytelnika współczesnego szukającego klasycznej literatury pięknej, właściwie jest to esej wpleciony w ubogą fabularnie historyjkę, którą zmieściłbyś na kilku stronach. Opowiadanie o najlepszych książkach ruchu dekadenckiego, krytyka innych dzieł – książka nazywana była biblią dekadentyzmu,...

Intrygujący obraz człowieka fin de siècle'u. Prawdziwa esencja dekadentyzmu.

Intrygujący obraz człowieka fin de siècle'u. Prawdziwa esencja dekadentyzmu.