Ze względu na to, że zakończenie „Nieodnalezionej” pozostawiło wiele znaków zapytania i otwartych wątków, pojawienie się „Nieodgadnionej” rozbudziło we mnie nadzieje na to, że w końcu wszystkie nierozwiązane sprawy się wyjaśnią, tworząc wraz z pierwszą częścią spójną historię.

No i niestety — na nadziejach się skończyło.

Pomijając liczne zbiegi okoliczności i nierealne sytuacje (bo przecież to fikcja literacka, a ta rządzi się swoimi prawami), to mam wrażenie, że autora trochę poniosło. Mamy tutaj mnóstwo zwrotów akcji, mieszających się wątków i manipulacji mających zmylić czytelnika. Zazwyczaj zapisałabym to na plus książki, jednak tutaj wszystkiego jest za dużo. Sprawia to, że fabula staje się chaotyczna, nielogiczna i łatwo się w niej pogubić.
Rozczarował mnie również sposób, w jaki autor zdecydował się poprowadzić losy Ewy, Damiana i Kasandry.

Mimo całej sympatii, jaką darzę pana Mroza, mam nadzieję, że nie zdecyduje się on ciągnąć tej historii dalej.

Ze względu na to, że zakończenie „Nieodnalezionej” pozostawiło wiele znaków zapytania i otwartych wątków, pojawienie się „Nieodgadnionej” rozbudziło we mnie nadzieje na to, że w końcu wszystkie nierozwiązane sprawy się wyjaśnią, tworząc wraz z pierwszą częścią spójną historię.

No i niestety — na nadziejach się skończyło.

Pomijając liczne zbiegi okoliczności i nierealne...