„Starannie przycinał jej włosy. Od trzymania nożyczek bolały go palce, lecz za wszelką cenę chciał dzisiaj skończyć. Już, teraz, za chwilę... Zmęczone wytężoną pracą oczy domagały się kropli. Musiał się przyzwyczaić do życia bez nich. Takie dostał zadanie i wykona je tak, jak wykonał wszystkie inne. Drugie ja uzyskiwało nad nim kontrolę”.

Max Czornyj nie wymaga specjalnego przedstawiania. To młody pisarz, ale już zdobył renomę na polskim rynku kryminałów. Wszystko to za sprawą trylogii o Eryku Deryle. „Grzech”, „Ofiara” i „Pokuta” stały się głośnymi książkami i sprawiły, że wszyscy usłyszeli o ich autorze.

Tym razem Czornyj wraca z nowym thrillerem „Ślepiec”. Powieść ukazała się nakładem wydawnictwa Filia. Przyznam szczerze, że to moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora. Po lekturze książki mam nieco mieszane uczucia.

Przede wszystkim powiem, że przeczytałem ją „jednym ciągiem” w kilka godzin. Pokonywałem dość długą trasę, w której towarzyszył mi właśnie „Ślepiec”. Akcja powieści zawiązuje się bardzo szybko. Po nocnym dyżurze pewien lekarz wraca do domu. Ze zdziwieniem zauważa, że drzwi do mieszkania sąsiadów są uchylone. Jest to o tyle dziwne, że od dawna nikt w nim nie mieszka. Decyduje się wejść do środka i sprawdzić, co się stało. Widok, który ukazuje się jego oczom, jest makabryczny. Znajduje bestialsko okaleczone ciało mężczyzny. Czym prędzej zawiadamia policję.

W tym momencie na scenę wkracza komisarz Liza Langer. Oczywiście domyślamy się, że policjantka ma za sobą bolesną przeszłość. Przeszłość, która ją prześladuje i nie pozwala normalnie funkcjonować. Cierpi na depresję, którą – za radą terapeuty – nazwała „deszczowym psem”. Psycholog kazał jej nazwać to uczucie, nadać mu konkretny kształt. Po lekturze książki stwierdzam, że jest go nieco za dużo. Langer całymi dniami nic nie je, nie może spać, funkcjonuje tylko dzięki papierosom i kawie. Za to bardzo często odwiedza ją „deszczowy pies”. Właściwie jest jej nieodłącznym towarzyszem. Czasem jednak Czornyj wtrąca go niejako „na siłę”, co w końcu bywa nużące. Czy doczekamy się kiedyś kryminału, w którym policjant/detektyw nie ma problemu z demonami przeszłości/alkoholem lub innymi nałogami? Przyznam, że ten schemat, pojawiający się u każdego pisarza, wydaje się już nieco zużyty.

Do pomocy Langer zostaje przydzielony Orest Rembert – młody profiler. Początkowo para nie może znaleźć wspólnego języka, jednak z czasem relacja między nimi się poprawia.

Tymczasem dochodzi do kolejnych morderstw. Wszystkie mają wspólny mianownik – ofiary są pozbawione oczu.

Czy Liza Langer odnajdzie mordercę? Co wspólnego z całą sprawą ma jej tragicznie zmarły narzeczony? Czy jej przełożony z komendy coś przed nią ukrywa? Czy pani komisarz uwolni się od „deszczowego psa”? Okazuje się, że cała sprawa jest o wiele bardziej skomplikowana, niż początkowo się wydawało. Jej finał zaś jest zupełnie nieoczekiwany.

Max Czornyj napisał zgrabną powieść, która potrafi przykuć uwagę czytelnika. Autor nie unika dosadnego języka. Opisy morderstw są bardzo realistyczne, wystawiające na próbę nerwy czytelnika. Jeśli szukacie powieści o makabrycznych zbrodniach, ciekawych bohaterach i nieoczywistej fabule, sięgnijcie po „Ślepca”.

Wojciech Sobański