Już przed sięgnięciem po tę pozycję twierdziłam, że Whitney G. ostatnio idzie w ilość, a nie jakość. Cóż, ani trochę się nie pomyliłam.
„Late Night Kisses” to pozycja pisana na siłę, przed świętami, aby się sprzedała. Typowa zapchajdziura, która nudzi i jest kompletnie badziewiasta.
Bohaterowie są płytcy, niczym woda w kałuży, fabuła ssie tak mocno, że aż boli, a cała ta książka jest jednym wielkim gównem.
Zastanawiam się, co kieruje autorką, która pisała naprawdę dobre i wesołe książki, do przejścia w krótkie nowelki po raptem pięćdziesiąt – dziewięćdziesiąt stron, na których historia pędzi, jakby brała udział w olimpiadzie, a z całej lektury nie ma, ani trochę przyjemności.
To nie pierwszy raz, kiedy zawiodłam się na tej autorce. Zaczyna pomału schodzić na psy, aczkolwiek jestem bardzo ciekawa przyczyny obniżenia sobie poziomu.
Nie wiem, co więcej mam Wam napisać. Nie warto tego czytać. Ani to śmieszne, ani ciekawe. Mamy szybki seks, kłótnie i związek w tle świątecznym między Christine, a Nathanem. Nic specjalnego. Szkoda Waszego czasu.
Teraz to już chyba kategorycznie przestanę czytać świąteczne książki.

Już przed sięgnięciem po tę pozycję twierdziłam, że Whitney G. ostatnio idzie w ilość, a nie jakość. Cóż, ani trochę się nie pomyliłam.
„Late Night Kisses” to pozycja pisana na siłę, przed świętami, aby się sprzedała. Typowa zapchajdziura, która nudzi i jest kompletnie badziewiasta.
Bohaterowie są płytcy, niczym woda w kałuży, fabuła ssie tak mocno, że aż boli, a cała ta...