Można powiedzieć, że jestem świeżo po lekturze, więc napiszę może co nieco... "Czarnego Anioła" czytałam już kiedyś, ale żeby dać szczerą ocenę chciałam ją sobie odświeżyć... Muszę jednak przyznać, że książka ta (może tylko fragmentami), ale zapadła mi w pamięć. Zwłaszcza opis tortur nad rodziną Berrych, a potem już była głównie mgła (jak w San Francisco ;)) i przebłyski pamięci. Ale w moim przypadku to już naprawdę coś.
Napiszę tylko ogólnie... chyba we wszystkich książkach (przynajmniej tych, które czytałam) Mastertona, także tu dostrzegam dwie hm... chyba charakterystyczne cechy. I żeby było ciekawiej jedna jest pozytywna, a druga negatywna. A mianowicie podoba mi się to, że autor nawiązuje do jakichś legend/mitów/starożytnych stworzeń czy istot. Przyznaję że nie sprawdzam ich "autentyczności" (w sensie czy takie przekazy naprawdę są), ale nawet jeżeli okazałyby się wymyślone to stawiam duży plus za pomysłowość. Nie pamiętam czy wszystkie książki Mastertona mają minus o którym chciałabym wspomnieć (co najmniej jeszcze dwie na pewno), ale nie podoba mi się jak autor kończy swoje powieści. Mam bowiem wrażenie, że akcja się rozwija, czytam, czytam, czytam... dochodzę do końcówki. Dosłownie kilka stron przed końcem sprawdzałam, czy z książki jakieś str nie wypadły... i co się okazuje? Że wcale nie wypadły, a sama końcówka w moim odczuciu była taka rach-ciach i koniec. No jak dla mnie to trochę wyglądało jakby już chciało się skończyć tą książkę i ją wydać.
Nie wiem czemu, ale Larry wydał mi jakiś taki strasznie naiwny i pomimo wielkiej miłości do rodziny, jakoś wyczuwałam u niego nutki egoizmu.
Tak mnie zastanawia... Belial był aniołem, który nigdy nie mówił prawdy... To dlaczego Bóg go takim stworzył? Anioła?
Trochę też mi się gryzie skurczenie Edny... W końcu gdzieś to jej ciało musiało pójść, a Larry chyba wtedy wyjątkowo nie "przytył"?
Nie będę streszczała książki. Napisałam tylko co najbardziej mi się rzuciło w oczy i co zapamiętałam obok skurczenia Edny, ożycia płaszcza, zdeformowania papugi, śmierci Wilberta i zobaczenia dziewczynki przez Larrego po śmierci medium, a także całej akcji w szpitalu.

Można powiedzieć, że jestem świeżo po lekturze, więc napiszę może co nieco... "Czarnego Anioła" czytałam już kiedyś, ale żeby dać szczerą ocenę chciałam ją sobie odświeżyć... Muszę jednak przyznać, że książka ta (może tylko fragmentami), ale zapadła mi w pamięć. Zwłaszcza opis tortur nad rodziną Berrych, a potem już była głównie mgła (jak w San Francisco ;)) i przebłyski...