Mieszkam na Chełmie, przez lata pracowałem na Oruni, a liceum kończyłem na Siedlcach. Najnowszy album Kosycarzy został więc skrojony niejako dla mnie.

I co? Jako wręcz autochton trzech obfotografowanych dzielnic muszę przyznać, że jest przeciętnie. Orunia, słusznie wyeksponowana na pierwszym miejscu w tytule zbioru, jako że jej poświęcono najwięcej fotografii, została potraktowana najszlachetniej. Jakość oruńskich zdjęć jest po prostu lepsza, bardziej socjologiczna - te obrazują ludzi, a nie wyłącznie domy. Opisy kadrów są więc naturalnie ciekawsze, głębsze, po prostu bardziej interesujące. Dowiadujemy się więc o losach pierwszej polskiej prywatnej telewizji Orunia Sky, legendarnej Adrii, Starej Drukarni, o miejscu pobytu Napoleona nad Radunią itp.

Z Siedlcami Autorzy obeszli się już z mniejszym pietyzmem, niemniej obraz dzielnicy w albumie broni się monumentalnością gmachów uwiecznianych przez Kosycarza Starszego. Ceglane blokowiska wyrastające przy Kartuskiej wyglądają mrocznie, przytłaczająco, ale też intrygująco czy czasami wręcz krzepiąco na tle swoistego sztafażu zgliszczy. Mniej tutaj wspomnianego ludzkiego wymiaru fotografii, który sprowadza się głównie do miniaturowych postaci prześlizgujących się przed potężnymi gmaszyskami. A, dużo jest też zdjęć z Klubu Rondo. Pytanie czy potrzebnie.

Zdjęcia Chełma zaś to raczej skromny dodatek. Pierwsze, obrazujące dzielnicę pojawia się na 72. stronie albumu! A z tych i tak 90% to fotografie wznoszonych blokowisk. Trudno też zachwycić się wstępem do albumu, który - mimo zacności Autora – ogranicza się do kilku komunałów, które można napisać naprędce o każdej dzielnicy, każdego miasta.

Najnowszy „Fot. Kosycarz” jest więc mocno nierówny, ale dla gdańszczanina, w szczególności oruniaka – stanowi lekturę obowiązkową. Dla mieszkańca Siedlec i Chełma już mniej.

Mieszkam na Chełmie, przez lata pracowałem na Oruni, a liceum kończyłem na Siedlcach. Najnowszy album Kosycarzy został więc skrojony niejako dla mnie.

I co? Jako wręcz autochton trzech obfotografowanych dzielnic muszę przyznać, że jest przeciętnie. Orunia, słusznie wyeksponowana na pierwszym miejscu w tytule zbioru, jako że jej poświęcono najwięcej fotografii, została...