Słabe zakończenie słabej serii.
Wszystkie zarzuty, jakie można było postawić dwóm poprzednim częścią, są tutaj jak najbardziej aktualne i nic się pod tym względem nie zmieniło. Nie mam zamiaru ponownie wszystkiego powtarzać, ponieważ szkoda mi marnować więcej czasu na tę serię.
Z pewnością do niej nigdy nie wrócę.

Słabe zakończenie słabej serii.
Wszystkie zarzuty, jakie można było postawić dwóm poprzednim częścią, są tutaj jak najbardziej aktualne i nic się pod tym względem nie zmieniło. Nie mam zamiaru ponownie wszystkiego powtarzać, ponieważ szkoda mi marnować więcej czasu na tę serię.
Z pewnością do niej nigdy nie wrócę.

Ostatni tom cyklu powieściowego, który w latach dziewięćdziesiątych był moim pierwszym spotkaniem z gatunkiem fantasy. Po latach nic nie stracił, dalej się go czyta z zainteresowaniem, a świat stworzony przez autora, jest ciekawy, pełen magii, humoru, rycerzy walczących ze złem, które próbuje zawładnąć światem.
Tym razem drużyna po zdobyciu "BHELLIOMU" magicznego kamienia i uzdrowieniu nim królowej Ehlany, podąża na północ by zniszczyć potężnego boga Azasha, który próbuje zawładnąć światem i swym złem objąć wszystkich ludzi.

Ostatni tom cyklu powieściowego, który w latach dziewięćdziesiątych był moim pierwszym spotkaniem z gatunkiem fantasy. Po latach nic nie stracił, dalej się go czyta z zainteresowaniem, a świat stworzony przez autora, jest ciekawy, pełen magii, humoru, rycerzy walczących ze złem, które próbuje zawładnąć światem.
Tym razem drużyna po zdobyciu "BHELLIOMU" magicznego...

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

Zakończenie serii słabsze niż poprzednie części. Jako całość jest ok.

Zakończenie serii słabsze niż poprzednie części. Jako całość jest ok.

Najniżej oceniam z całego Elenium, ze względu na irytującą mnie niezmiernie postać żeńską. Tym niemniej, całość wypada świetnie, lepiej nawet od słynnej Belgariady.

https://naksiazkowymszlaku.blogspot.com/2019/06/david-eddings-trylogia-elenium.html

Najniżej oceniam z całego Elenium, ze względu na irytującą mnie niezmiernie postać żeńską. Tym niemniej, całość wypada świetnie, lepiej nawet od słynnej Belgariady.

https://naksiazkowymszlaku.blogspot.com/2019/06/david-eddings-trylogia-elenium.html

Swietne fantasy, dobry humor ... klasyka

Swietne fantasy, dobry humor ... klasyka

Ostatnia część trylogii. Co tutaj dużo mówić, po prostu mi się podobała. Akcja w Cheryllos troszkę była mozolna i musiałem aż odpocząć, ale reszta o wiele lepiej. Nie do końca podobała mi się kulminacyjna walka, nie wiem, może trochę źle przedstawiona, może po prostu słaba. Natomiast akcja tuż po niej to złoto. Tak jak było napisane, bez złotych fanfar. Doskonałe zobrazowanie, że nie każda książka fantastyczna musi się kończyć; "żyli długo i szczęśliwie.". Nie. Całość była tak świetnie przedstawiona, że aż namaca realizm.
Dziękuję Panie Eddings. A wam wszystkim polecam! :)

Ostatnia część trylogii. Co tutaj dużo mówić, po prostu mi się podobała. Akcja w Cheryllos troszkę była mozolna i musiałem aż odpocząć, ale reszta o wiele lepiej. Nie do końca podobała mi się kulminacyjna walka, nie wiem, może trochę źle przedstawiona, może po prostu słaba. Natomiast akcja tuż po niej to złoto. Tak jak było napisane, bez złotych fanfar. Doskonałe...

Z cyklu: "przeczytane - zapomniane".

Z cyklu: "przeczytane - zapomniane".

Trzeci, ale jak się okazuje, nie ostatni tom przygód Sparhawka. Bardzo ciężko ocenić mi tę książkę, gdyż niesamowicie mnie denerwowała ale zarazem była ciekawa i wciągająca.
Zacznę od tego co mi nie pasuje. Po pierwsze cała historia trylogii jest dosyć rozwlekła i w tym tomie czuć to szczególnie.
Po drugie nie podobają mi się niektóre pomysły na losy bohaterów, o których jest mowa w tej części a także samo zakończenie. Nie będę ich przytaczał, aby nie spoilerować.
Po trzecie wątki polityczno-religijne, są dosyć zagmatwane i moim zdaniem dosyć tendencyjne. Szczerze mówiąc ta tematyka narasta z każdym tomem, stając się coraz bardziej dominującą i krytykancką. Odnoszę silne wrażenie, że autor przemyca osobiste poglądy ze świata rzeczywistego, szczególnie na temat wiary i religii i tych aspektów szczególnie dotyczy krytyka. Mnie owe poglądy po prostu nie odpowiadają, choć nie sposób nie przyznać niektórym słuszności. Uważam, że po prostu jak na powieść są zbyt natarczywe i nie potrzebne - ale to mój subiektywny odbiór.
Pomimo tego książka ma sporo zalet. Po pierwsze ładny język, słownictwo i styl powieści, przez wszystkie tomy trzyma poziom. Także fabuła, pomijając oczywiste dłużyzny, jest wciągająca i czyta się z zainteresowaniem.
Ogólnie cała trylogia jest książką ciekawą z porywającą historią i wartką akcją, ale z wszystkich trzech, tom ostatni niestety jest najsłabszy.
Zaskoczył mnie trochę fakt istnienia kolejnego 3-tomowego cyklu o losach znanych nam bohaterów. Myślę, że na pewno po niego sięgnę,ze względu na ciekawość dalszej fabuły, jednakże po pewnej przerwie:)

Trzeci, ale jak się okazuje, nie ostatni tom przygód Sparhawka. Bardzo ciężko ocenić mi tę książkę, gdyż niesamowicie mnie denerwowała ale zarazem była ciekawa i wciągająca.
Zacznę od tego co mi nie pasuje. Po pierwsze cała historia trylogii jest dosyć rozwlekła i w tym tomie czuć to szczególnie.
Po drugie nie podobają mi się niektóre pomysły na losy bohaterów, o których...

Ostatnia część cyklu Elenium jest zdecydowanie najbardziej udaną. Świat stał się bardziej realny, przemawiający do mnie a sama historia nabrała rozpędu którego brakowało w poprzednich częściach. Udane zakończenie. Historię w całości mogę ocenić na dobry plus, to na pewno nie był stracony czas a jakbym wziął się za całość w późnej jesieni to łatwiej mógłbym sprostać ponurym samotnym wieczorom przy herbacie.

Ostatnia część cyklu Elenium jest zdecydowanie najbardziej udaną. Świat stał się bardziej realny, przemawiający do mnie a sama historia nabrała rozpędu którego brakowało w poprzednich częściach. Udane zakończenie. Historię w całości mogę ocenić na dobry plus, to na pewno nie był stracony czas a jakbym wziął się za całość w późnej jesieni to łatwiej mógłbym sprostać ponurym...