Mimo, że dla mnie to nie był dobry czas na książkę takiego kalibru, ze śmiercią w roli narratora, to wow. Jak to można pisać o wojnie i holocauście nie epatując przemocą, (co sprawia, że odpowiednia jest także dla młodzieży). Zbyt bajkowo i symbolicznie? Może, choć na rynku mamy tyle książek wykorzystujących holocaust i obozy zagłady i niezdrową fascynację nazistowskimi zbrodniami, banalizujące i komercjalizujące holocaust, że takie spojrzenie na śmierć z szacunkiem, niedomówieniem, zadumą, przestrzenią do przemyśleń i oddania pamięci zmarłym, zastąpi setki pop komercyjnych książek z holocaustem, Auschwitz, nazizmem w tytule. Sam fakt, ze sięgając po książkę nie miałam świadomości o jakiej tematyce będzie mowa, i treść mnie kompletnie zaskoczyła - myślałam, że to młodzieżówka o złodziejce książek - świadczy o tym jak różna jest to książka od tych o których pisałam powyżej.
Przepiękna przeplatanka ciepła, smutku, miłości, ale też antagonizmów międzyludzkich, równoważonych przez przyjaźnie, symbolicznych przypowieści i wplecionych fragmentów rzeczywistości dziejących się w miasteczku niedaleko Dachau. Są chwile szczęścia i rozpaczy, wszystko jest ulotne. Mocna dawka emocji.

Mimo, że dla mnie to nie był dobry czas na książkę takiego kalibru, ze śmiercią w roli narratora, to wow. Jak to można pisać o wojnie i holocauście nie epatując przemocą, (co sprawia, że odpowiednia jest także dla młodzieży). Zbyt bajkowo i symbolicznie? Może, choć na rynku mamy tyle książek wykorzystujących holocaust i obozy zagłady i niezdrową fascynację nazistowskimi...

Wzruszająca, słodko-gorzka acz budująca historia.
Bardzo podobał mi się język, którym jest napisana gdzie co drugie zdanie mogłoby być samodzielnym cytatem. Aż nie chciało się spieszyć czytając, żeby móc w pełni chłonąć słowa :).

Wzruszająca, słodko-gorzka acz budująca historia.
Bardzo podobał mi się język, którym jest napisana gdzie co drugie zdanie mogłoby być samodzielnym cytatem. Aż nie chciało się spieszyć czytając, żeby móc w pełni chłonąć słowa :).

Są takie historie, przez które płynie się na fali pięknych słów. Słów trudnych, zakazanych.. tych pełnych smutku i nadziei. Są takie historie, które spija się prosto z ust śmierci. To właśnie jest taka historia i jednocześnie jedna z piękniejszych książek, jakie było mi dane przeczytać.

To pełna wrażliwości historia o odwadze, której niechcianym tłem jest wojna. Wspaniała opowieść o ludziach, którzy w najtrudniejszych momentach nie bali ryzykować życiem, by podać pomocną dłoń.

Z duszą na ramieniu czytałam o losach Liesel, która trafia na przedmieścia Monachium, by zamieszkać z przybranymi rodzicami. Dziewczynka ma przy sobie książkę ukradzioną podczas pogrzebu młodszego brata. Książkę, dzięki której nauczy się czytać, zapragnie poznawać i rozumieć słowa. Książkę, która rozpocznie niezwykłą opowieść o Złodziejce..

Polecam Wam zatopić się w tej lekturze, wzruszać się, chłonąć słowa i przekonać się, że Śmierć ma ludzkie oblicze.

Są takie historie, przez które płynie się na fali pięknych słów. Słów trudnych, zakazanych.. tych pełnych smutku i nadziei. Są takie historie, które spija się prosto z ust śmierci. To właśnie jest taka historia i jednocześnie jedna z piękniejszych książek, jakie było mi dane przeczytać.

To pełna wrażliwości historia o odwadze, której niechcianym tłem jest wojna....

"Złodziejka książek" okazała się wzruszającym i nietuzinkowym doświadczeniem czytelniczym. Słyszałam o niej już bardzo dawno temu, ale zebrałam się do czytania dopiero teraz. Czy żałuję, że to zrobiłam? Ani odrobinę, choć muszę przyznać, że nie porwała mnie aż tak, jak się tego spodziewałam przed rozpoczęciem lektury. Bardzo podobała mi się gra słów autora, która sprawiała, że tematyka powieści wydawała się zdecydowanie lżejsza, niż w rzeczywistości była, a także nietypowość bohaterów - ich działania wiele razy przypominały mi, że nie ocenia się książki po okładce. Ponadto, książka została pięknie wydana. Z drugiej za to strony, momentami jednak brakowało mi tego patosu, który powinien towarzyszyć ludzkim tragediom, których jesteśmy świadkami podczas czytania historii (choć autor słusznie skłonił się ku opisaniu ich w inny sposób, skoro pokazywał świat oczami nastoletniej dziewczynki).

"Złodziejka książek" okazała się wzruszającym i nietuzinkowym doświadczeniem czytelniczym. Słyszałam o niej już bardzo dawno temu, ale zebrałam się do czytania dopiero teraz. Czy żałuję, że to zrobiłam? Ani odrobinę, choć muszę przyznać, że nie porwała mnie aż tak, jak się tego spodziewałam przed rozpoczęciem lektury. Bardzo podobała mi się gra słów autora, która sprawiała,...

Pierwszymi stronami byłam zachwycona, coś innego, ciekawa narracja, natomiast dalej rozczarowałam się... Nie mogłam polubić bohaterów, "biedni" Niemcy i jak im było ciężko podczas wojny... Nie, nie trafiło to do mnie.

Pierwszymi stronami byłam zachwycona, coś innego, ciekawa narracja, natomiast dalej rozczarowałam się... Nie mogłam polubić bohaterów, "biedni" Niemcy i jak im było ciężko podczas wojny... Nie, nie trafiło to do mnie.

Dobra książka którą wciągnęła mnie od pierwszych stron, jednak czegoś mi w niej brakowało. Wątki ciekawe i nie są naciągane jednak charakterystyka postaci sprawiła że od początku nie do końca lubię Rosę Huberman a im dalej w las tym bardziej mnie irytowała przez co nie do końca potrafiłam wczuć się w ich sytuację. Rodzinna. Jednak Liesel polubiłam i bardzo chciałam poznać jej historię do końca.
Koniec bardzo mnie zaskoczył.

Dobra książka którą wciągnęła mnie od pierwszych stron, jednak czegoś mi w niej brakowało. Wątki ciekawe i nie są naciągane jednak charakterystyka postaci sprawiła że od początku nie do końca lubię Rosę Huberman a im dalej w las tym bardziej mnie irytowała przez co nie do końca potrafiłam wczuć się w ich sytuację. Rodzinna. Jednak Liesel polubiłam i bardzo chciałam poznać...

- forma niezbyt do mnie trafia; sam tekst trąci grafomanią przez trywialne porównania i przenośnie, które chyba miały być poetyckie; "ozdobne" fragmenty też wydają się bardziej infantylne niż ciekawe czy klimatyczne
- przedstawienie biedy i smutku z perspektywy dziecka przypomina mi "Niepokój przychodzi o zmierzchu"
- nie czytałem nigdy nic Coelho, ale tak to sobie mniej-więcej wyobrażam
- mało wciągająca, nijaka, fabularnie miałka, po 1/3 nie miałem ochoty wracać do lektury

- forma niezbyt do mnie trafia; sam tekst trąci grafomanią przez trywialne porównania i przenośnie, które chyba miały być poetyckie; "ozdobne" fragmenty też wydają się bardziej infantylne niż ciekawe czy klimatyczne
- przedstawienie biedy i smutku z perspektywy dziecka przypomina mi "Niepokój przychodzi o zmierzchu"
- nie czytałem nigdy nic Coelho, ale tak to sobie...

Na początku w ogóle nie mogłam się przekonać. Później bardzo fajnie się czytało. Bardzo ucząca książka.

Na początku w ogóle nie mogłam się przekonać. Później bardzo fajnie się czytało. Bardzo ucząca książka.

Nie urzekła mnie historia dziewczynki, niemki, która podczas II wojny światowej musiała kraść jedzenie żeby przeżyć praktycznie od początku wojny a jej ojciec za swoje usługi otrzymywał kawę lub pół papierosa. I to wszystko w czasach cudu gospodarczego w Niemczech, tak wielbionego przez historyków. Nie wiem dlaczego ale postrzegałem tę książkę w bardziej romantycznych barwach, dziewczynki która „ratuje” kradnie książki przed ich unicestwieniem przez ówczesny aparat władzy. Niestety bardzo rozczarowałem się.

Jednakże dostrzegłem w tej historii inny ważny aspekt który ewoluuje w kolejnych rozdziałach. Mianowicie stosunek a raczej zmiana stosunku do wojny przez bohaterów powieści i ich członków rodziny. W jaki sposób postrzeganie pewnych spraw może zmienić się gdy dana sytuacja zaczyna dotyczyć ich bezpośrednio. Nie bez kozery użyję tutaj przysłowia „Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia”.
Niewątpliwie jest to dobry materiał na dysputę socjologiczną.

Nie urzekła mnie historia dziewczynki, niemki, która podczas II wojny światowej musiała kraść jedzenie żeby przeżyć praktycznie od początku wojny a jej ojciec za swoje usługi otrzymywał kawę lub pół papierosa. I to wszystko w czasach cudu gospodarczego w Niemczech, tak wielbionego przez historyków. Nie wiem dlaczego ale postrzegałem tę książkę w bardziej romantycznych...

Książka ta zaskoczyła mnie totalnie. Początek był odrobinę irytujący ale nie na tyle aby ją rzucić w kąt. Stopniowo jednak losy bohaterki zaczęły mnie wciągać. Zaczynałem ją rozumieć, czuć to co ona czuła. Zastanawiać się dlaczego taka dobra osoba doznaje tyle nieszczęść - ale równocześnie doznaje tylu malutkich chwil szczęśliwości. Czy to jaka była spowodowało, że Bóg skierował jej losy w to a nie inne miejsce ? Bo ona ze swoją dobrocią i charakterem tam właśnie była potrzebna ? Cóż, historia jest wciągająca, wzruszająca i troszkę "ryjąca beret". I jest ona w 150% warta poświęconego jej czasu.

Książka ta zaskoczyła mnie totalnie. Początek był odrobinę irytujący ale nie na tyle aby ją rzucić w kąt. Stopniowo jednak losy bohaterki zaczęły mnie wciągać. Zaczynałem ją rozumieć, czuć to co ona czuła. Zastanawiać się dlaczego taka dobra osoba doznaje tyle nieszczęść - ale równocześnie doznaje tylu malutkich chwil szczęśliwości. Czy to jaka była spowodowało, że Bóg...