Oryginał recenzji na blogu:
https://bookwormpl.blogspot.com/2019/01/124-wiez-anna-lewicka.html

Próbuję zebrać moje odczucia po "przemęczeniu" tej książki w jedną logiczną całość, ale niestety jest to niezmiernie trudne. Ponowne analizowanie tej powieści jest dla mnie niesamowicie bolesne, bo nie sposób znaleźć tu choć małego pozytywnego aspektu. Jednak zacznę jak zawsze od fabuły.
Pierwsze moje rozczarowanie właśnie nawiązuje do fabuły, bo z opisu nie wynika, że jest to książka z wątkiem FANTASY i nawiązuje do mitologii słowiańskiej. Byłam święcie przekonana, że to lekki romans, którego akurat wtedy bardzo potrzebowałam. A tu bum! Dostaję na talerzu książkę ze słabym wątkiem fantasy, który nie ukrywajmy pojawia się sporadycznie, przez co miałam wrażenie że czytam o niczym. Wiem, że to dość ostre słowa, ale co innego wynikało z pierwszego rozdziału a co innego zostało w książce rozwinięte. Akcja się wlecze, fabuła nie wiem w którym kierunku zmierza a styl pisarki pozostawia wiele do życzenia. Dostrzegam, że autorka ma pewne pojęcie o zasadach pisania powieści, ale raczej powierzchowne. Książka jest napisana prostym językiem, nie wzbudza żadnych emocji. Więcej frajdy chyba miałabym przy czytaniu ulotki od syropu na kaszel.

Do tego oczywiście nie można zapomnieć o bohaterach. Główna bohaterka Alicja, mimo przekroczeniu progu dorosłości zachowuje się jak infantylna nastolatka, która reaguje na wiele rzeczy dziecinnym entuzjazmem. Jest niecierpliwa, przez co wszystko musi mieć teraz, zaraz. Totalnie nie myśli nad konsekwencjami podejmowanych decyzji. A Wiktor? Czasami miałam wrażenie, że autorka próbuje zrobić z niego delikatnego faceta, przez co zamienia go w ciamajdę.

Totalnie nie mój gust czytelniczy. Zakończenie pozostawia wiele do życzenia, ale na pewno nie sięgnę po kontynuację. Wiele bym dała by cofnąć czas i zapomnieć tą historię. Jak już pisałam z koleżanką z ig (Natalią z @books_holic), po przeczytaniu tej książki, zaczynam doceniać resztę swoich zbiorów. To było tak złe, że cierpię nadal i ubolewam nad straconym nad tą książką czasem. Nie ma nic gorszego jak wysokie wymagania wobec książki, które choćby w najmniejszym stopniu ta powieść nie potrafi zaspokoić. Próbuję doszukać się jeszcze w niej jakże ważnego elementu, który jest dla mnie istotny w młodzieżówkach - puenty, wzorca zachowań. NIE MA.
Może nie jestem zbyt uczuciowa, ale ta książka zamiast mnie poruszyć, to tylko mnie zdenerwowała i czuję się oszukana. Tak, to chyba najlepsza ocena mojego aktualnego stanu.
Nie polecam!

Oryginał recenzji na blogu:
https://bookwormpl.blogspot.com/2019/01/124-wiez-anna-lewicka.html

Próbuję zebrać moje odczucia po "przemęczeniu" tej książki w jedną logiczną całość, ale niestety jest to niezmiernie trudne. Ponowne analizowanie tej powieści jest dla mnie niesamowicie bolesne, bo nie sposób znaleźć tu choć małego pozytywnego aspektu. Jednak zacznę jak zawsze od...