Przyznam się, że trochę bałam się sięgnąć po kolejną część. Nie byłam pewna czy ta książka sprostej tej poprzedniej. Bałam się, że może mnie zawiedzie, ponieważ pierwsza część Detoksu postawiła poprzeczkę naprawdę bardzo, bardzo wysoko.
Powiem tak, pierwsza część podobała mi się zdecydowanie bardziej. Według mnie, w drugiej części było za dużo postaci. Ja po prostu miejscami pogubiłam się i nie wiedziałam kto jest kim, a tego bardzo nie lubię. Mając jednak przed sobą sześćset stron, jest to całkowicie możliwe, jeżeli jest tyle akcji, tak różnorodnej fabuły i ogólnie tego wszystkiego.
Jednak treść i fabuła zdecydowanie były genialne! Jejku, to będzie dosłownie powtórzenie poprzedniej recenzji Detoksu, te same plusy i brak minusów, pomijając fakt, z ilością postaci.
Ah, ten Kawęcki- to zdecydowanie moja ulubiona postać! Jest mi jednak trochę szkoda tego człowieka, wszyscy mają do niego jakieś pretensje, czepiają się go, oskarżają o zabójstwo Magdy, a tymczasem według mnie jest to jedyna osoba, która na poważnie prowadzi śledztwo od początku do końca. Jego życie nie było łatwe, a dodatkowe wydarzenia, problem z alkoholem, sprawiają, że ma w życiu jeszcze bardziej pod górkę. Większe problemy jeszcze bardziej rodzą się w momencie, kiedy Kawęcki zaczyna zadawać się z mafią, w celu wniknięcia do tego świata, po to aby dowiedzieć się czegoś nowego, bo każdy istotny fakt liczy się w tej sprawie, która tak naprawdę ciągnie się już szmat czasu.
Byłam w szoku, kiedy dowiedziałam się, że Magda nie żyje, że ktoś w tak brutalny sposób zmasakrował jej ciało i wyrządził jej taką krzywdę. Miałam do niej sentyment, bardzo lubiłam tę postać w Detoksie.
Trans zaskakuje, wywołuje u czytelnika jeszcze większe emocje, jeszcze większe niedowiedzanie! Brniemy przez te historie i chcemy wreszcie dojść do końca, poznać koniec, zależy nam na rozwikłaniu tej zagadki. A tu im bliżej, tym coraz to więcej nowych faktów, które jeszcze bardziej mieszają nam w głowie, ojej!
Wydaję mi się, że ta część również trzyma się na takim samym poziomie jak poprzednia część. Mam tutaj na myśli język, styl i ogólny całokształ kryminału. Pan Krzysztof odwalił naprawdę kawał dobrej roboty! Bardzo rzadko spotyka się tak dobre książki. Powiem szczerze, jaki trzeba mieć łeb żeby napisać coś takiego! No kurcze! Ja - taka zwykła czytelniczka mam problem z przetworzeniem fabuły, zapoznaniem się z postaciami, poukładaniem sobie wszystkiego w głowie - a tutaj, taki Autor tworzy coś tak niesamowitego!
I kolejny, ogromny plus - to Łódź. Mówiłam to już w poprzedniej recenzji, ale powiem jeszcze raz. Kocham tę książkę za Łódź. Z racji tego, że tam mieszkam, mam po prostu sentyment do tego miasta.
I taka mała rada: Jeżeli nie czytałeś pierwszego tomu, to nie zaczynaj od drugiego. Jest to jedna historia w dwóch tomach, więc ciężko byłoby zacząć od Transu!


Opis fabuły

Książka zaczyna się w dosyć przykry sposób. A mianowicie w Lesie Łagiewnickim w Łodzi zostaje odnaleziona Magda - młoda policjantka z wydziału, która pod koniec poprzedniej części zaginęła. Najlepsze jest jednak to, że zostaje znaleziona jako martwa. I na dodatek jej ciało jest potwornie zmasakrowane. Została przecięta, przepołowiona na pół.
Wszyscy od razu ożywiają się i zaczynają prowadzić kolejne śledztwo, po woli już zapominając o tym poprzednim. Na szczęście jako jedyny - mądry Kawęcki, czuje że to wszystko jest ze sobą pozwiązane, a przestępca, seryjny morderca jest prawdopodobnie jeden. Na dodatek wszyscy zaczynają po woli skupiać się na osobie Tomka Kawęckiego, uważają że może być w jakiś sposób wmieszany w zabójstwo Magdaleny, ponieważ z nią pracował. Lecz czy to miałoby jakikolwiek sens? Czy byłoby logiczne?
Bohater wpada na jeszcze jeden trop, zaczyna ponownie badać przeszłość i dochodzi do wniosku, że w województwie łódzkim wiele było takich zabójstw, w których to kobiety zostawały brutalnie zamordowane. Tylko... czemu akurat te kobiety? Co je łączy? I oto kolejny trop, Kawęcki zaczyna podejrzewać, że chodzi o coś więcej i wpada na trop aborcji! Postanawia dalej iść tym śladem. Lecz czy da rade? Czy to wszystko go nie przerośnie?

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Czarna Owca.

Przyznam się, że trochę bałam się sięgnąć po kolejną część. Nie byłam pewna czy ta książka sprostej tej poprzedniej. Bałam się, że może mnie zawiedzie, ponieważ pierwsza część Detoksu postawiła poprzeczkę naprawdę bardzo, bardzo wysoko.
Powiem tak, pierwsza część podobała mi się zdecydowanie bardziej. Według mnie, w drugiej części było za dużo postaci. Ja po prostu...