Pielęgniarki. Sceny ze szpitalnego życia
- Kategoria:
- reportaż
- Tytuł oryginału:
- The Language of Kindness: A Nurse's Story
- Wydawnictwo:
- Marginesy
- Data wydania:
- 2019-02-13
- Data 1. wyd. pol.:
- 2019-02-13
- Liczba stron:
- 320
- Czas czytania
- 5 godz. 20 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788366140158
- Tłumacz:
- Ewa Borówka
- Tagi:
- reportaż zawód pielęgniarka
Wzruszający, liryczny portret pielęgniarki i zarys losów ludzi, o których się otarła Christie Watson.
Przepracowała dwadzieścia lat jako pielęgniarka, a w tej osobistej, przejmującej książce uchyla drzwi szpitala i zdradza jego tajemnice. Prowadzi nas szpitalnymi korytarzami na rozmaite oddziały i poznaje z najbardziej niezapomnianymi pacjentami. Pójdziemy z nią pod rękę korytarzami i odwiedzimy maleńkie wcześniaki, które walczą o życie, zawieszone na granicy przetrwania dzięki sieci cewników i opiece pielęgniarek; usiądziemy pośród pacjentów onkologicznych i dowiemy się, jak na nich wpływa chemioterapia, zobaczymy z daleka, jak instrumentariuszka współtworzy łańcuch pomocy podczas operacji na otwartym sercu; staniemy z boku, gdy pielęgniarki z zatłoczonego SOR-u będą zmuszone odpierać fale pacjentów otumanionych alkoholem i narkotykami.
Podejrzymy wnętrze apteki szpitalnej i zadumamy się nad tysiącami wydawanych recept, spędzimy trochę czasu w kostnicy w towarzystwie pielęgniarek i rodzin pacjentów. Przekonamy się, że ten najbardziej niedoceniany z zawodów to źródło podstawowej opieki i życzliwości. Zbyt rzadko słyszymy głos pielęgniarek, a Christie jest tak szczera, mądra i przenikliwa, że godnie oddaje im sprawiedliwość. To wspaniała opowieść o życiu w jego najkruchszej fazie.
„Płakałem. Zamyślałem się. Śmiałem. Bardziej niż zwykle doceniłem tę najbardziej niedocenianą z profesji” – Adam Key, autor „Będzie bolało”.
„Wyjątkowa książka. Watson pokazuje, dlaczego pielęgniarka pracuje ciężej niż 99 procent prawników (w tym ja) i zasługuje na wyższą od nich płacę. Coś wspaniałego!” – Clive Stafford Smith, oficer Orderu Imperium Brytyjskiego, prawnik specjalizujący się w prawach człowieka.
„Te piękne wspomnienia – czułe, pouczające, bezlitosne, przepojone współczuciem, przypominają mi, że gdy czuję się najbardziej osamotniona, oczywiście wcale sama nie jestem” – Rachel Joyce, autorka książki „Niezwykła wędrówka Harolda Fry”.
„Podczas dwudziestoletniej kariery pielęgniarskiej Christie Watson widziała wszystko. Bez owijania w bawełnę opisuje kulisy pracy w państwowym szpitalu, gdzie cuda są na porządku dziennym” – „You Magazine”.
Christie Watson przez dwadzieścia lat pracowała jako dyplomowana pielęgniarka dziecięcia. Większość tego czasu spędziła na dziecięcych oddziałach intensywnej opieki medycznej w rozmaitych szpitalach państwowej służby zdrowia, po czym została specjalistką medycyny ratunkowej i zajmowała się między innym szkoleniem personelu i pracą kliniczną w międzyoddziałowych zespołach ratunkowych.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Dotykając cząstki ludzkiej duszy
„Pielęgniarki. Sceny ze szpitalnego życia” to jedna z najlepszych książek o zawodach medycznych, jakie miałam okazję czytać. Powstało ich w ostatnich latach sporo i zawsze brakowało mi w nich tej wrażliwości na drugiego człowieka, która przecież powinna być najważniejszą cechą osoby zajmującej się chorymi. Bez znaczenia jest zawód, jaki wykonuje ktoś, kto wchodzi w interakcje z chorym, bo czy będzie to lekarz, ratownik medyczny, pielęgniarka, czy salowa, chory zawsze jest na przegranej pozycji. Jeśli pracownicy szpitali nie będą podchodzić do pacjenta z szacunkiem, życzliwością i chęcią bycia partnerem w procesie zdrowienia, pacjent zostanie skazany na osobisty dramat. Nie ma niczego dobrego w przedmiotowym traktowaniu chorego, a jednak we wszystkich innych książkach ten „model opieki” dominował.
U Christie Watson jest inaczej i nie wiem, czy sama autorka jest po prostu tak mądrą i dobrą osobą, wrażliwą, tolerancyjną i wyrozumiałą, czy jest to charakterystyczne dla wszystkich pielęgniarek pracujących w Wielkiej Brytanii. Bardzo przykra jest świadomość, że w Polsce pacjenci nie mają szans na takie traktowanie.
Książka stanowi rodzaj autobiografii. Autorka prezentuje nam drogę, jaką przebyła, od poszukującej swego miejsca w świecie nastolatki, przez naukę w szkole pielęgniarskiej i staże odbywane w różnych placówkach medycznych, aż po pracę w jednym z londyńskich szpitali – już jako doświadczona pielęgniarka. Ma przy tym mnóstwo przemyśleń nad naturą człowieka i zawsze doszukuje się pozytywnych aspektów, stara się zrozumieć, akceptować i wspierać każdego, kim się opiekuje, nawet jeśli jest to matka, która urodziła chore dziecko, bo spożywała alkohol i przyjmowała narkotyki w ciąży. Każdy potępiłby taką kobietę, zwłaszcza że była to jej dziesiąta ciąża i wszystkie poprzednie dzieci oddała do adopcji. Dobra pielęgniarka jednak nie ocenia nikogo, nie jest to jej zadaniem, skupia się na chwili obecnej, a obecnie ma do czynienia z kobietą tuż po porodzie, obolałą, zagubioną, której ma służyć wsparciem, uśmiechem i życzliwością.
Czytając wspomnienia Christie, odnosi się wrażenie, że w tym nietolerancyjnym świecie, pełnym zakłamania, płytkich uczuć i wszechobecnej niegodziwości, dobro jednak istnieje. Wrażliwość na uczucia innych, nawet te najdrobniejsze, na ich godność, okazywanie szacunku tym, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji, towarzyszenie im całą sobą, wspieranie na każdym etapie życia, czy to w bólu i strachu, czy na łożu śmierci, czy też w ocieraniu łez wzruszenia – to wszystko jest sednem pracy pielęgniarek. Christie Watson pisze tak, że czytelnik uczy się od niej szacunku do chorego psychicznie, który wykrzykuje wulgaryzmy, do bezdomnego ubrudzonego własnymi odchodami i do każdego człowieka, bez względu na wszystko. Uczy się nikogo nie oceniać i nie potępiać, ponieważ każdy popełnia błędy. To, jakie ktoś błędy popełnił, nie jest sprawą ani pielęgniarki, ani też nikogo innego, kto nie jest bezpośrednio pokrzywdzony w ich wyniku. Jakże to prosta zasada, a ile dobra może wnieść do życia.
Podsumowując, przykro mi to mówić, ale wychodzi na to, że bardzo wiele polskich pielęgniarek powinno zatrzymać się na chwilę w tej szpitalnej gonitwie i zastanowić nad sensem wykonywanego zawodu. Być może lektura tej książki uzmysłowi im, jak powinna wyglądać praca z chorymi.
Izabela Straszewska
Oceny
Książka na półkach
- 502
- 417
- 113
- 41
- 34
- 14
- 12
- 10
- 10
- 9
Opinia
„Pielęgniarki” Christie Watson
Książkę napisała pielęgniarka z dwudziestoletnim stażem pracy. W swojej karierze zawodowej pracowała na wielu oddziałach, co w efekcie dało jej doświadczenie zarówno w pracy z dziećmi, jak i z dorosłymi, chorymi fizycznie oraz psychicznie, przewlekle i ostro. Autobiografia zawodowa opisująca przypadki, z którymi Christie spotykała się na co dzień oraz historię tych, które wydają się najmniej doceniane za wykonywaną pracę, czyli pielęgniarek.
„Michel de Montaigne, szesnastowieczny filozof francuski, rozmyślał intensywnie nad istotą człowieczeństwa. Według niego lekarze są w o tyle korzystniejszym położeniu, że <słońce opromienia ich zwycięstwa, a ziemia skrywa klęski>. Wiem już, że pielęgniarkę, która popełnia błąd, traktuje się inaczej niż w analogicznej sytuacji lekarza.
- My nie stajemy za sobą murem, a środowisko lekarskie owszem – mówi mi koleżanka po tym, jak ktoś zamiast wstrzyknąć lek do żyły, podaje go dooponowo i środek trafia wprost do kanału kręgowego czy do przestrzeni podpajęczynówkowej, co jest fatalne w skutkach. Prosta sprawa. Właściwy lek, właściwy pacjent, właściwa dawka, błędny sposób podania. – Założę się, że prawo do wykonywania zawodu straci pielęgniarka, która lek dostarczyła, a nie lekarz, który go podał.”
Towarzyszenie Christie jej we wspomnieniach jej drogi zawodowej jest poruszającym przeżyciem. Książka wywołuje łzy rozpaczy, ale także radości i śmiechu. Podczas czytania nie sposób nie docenić tego zawodu, który często wymaga osobistych poświęceń w postaci depresji spowodowanej zbyt głębokim przywiązaniem się do pacjenta oraz rodziny samej pielęgniarki, która często jest pokrzywdzona przez system pracy w tym zawodzie. Ta historia otwiera oczy na złożoność zawodu pielęgniarki. Oczywiście, jak wszędzie, nie wszystkie pielęgniarki są stworzone do wykonywanej pracy. Zdarza się, że część z nich nie wykonuje swojego zawodu z głębokim przeświadczeniem o robieni u czegoś właściwego, nie wszystkie odznaczają się troską i szacunkiem do drugiego człowieka. Ja jednak mam nadzieję, że każdy z nas będąc w potrzebie spotka się z tymi życzliwymi duszami, a dzięki tej książce będziemy potrafili docenić trud ich pracy. Gorąco polecam zapoznanie się z tą pozycją, która napisana jest bardzo przejrzyście i nie wymaga znajomości terminologii medycznej do zrozumienia opisanych sytuacji.
www.czytampierwszy.pl
„Pielęgniarki” Christie Watson
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toKsiążkę napisała pielęgniarka z dwudziestoletnim stażem pracy. W swojej karierze zawodowej pracowała na wielu oddziałach, co w efekcie dało jej doświadczenie zarówno w pracy z dziećmi, jak i z dorosłymi, chorymi fizycznie oraz psychicznie, przewlekle i ostro. Autobiografia zawodowa opisująca przypadki, z którymi Christie spotykała się na co...