Zacznę od okładki, która jest przepiękna, prawda? Subtelna, delikatna i idealnie komponuje się z tytułem powieści. Uwielbiam motyw aniołków, uwielbiam piórka, wszystko co lekkie, zwiewne i klimatyczne. Chociaż, w tej powieści nie wszystko jest takie, jakie może się wydawać. Autorka pokazała, że nie warto oceniać powieści po okładce.

Główną bohaterką tej książki jest Olga, trzydziestoletnia kobieta, która na co dzień pracuje w korporacji. Wyzysk i brak szacunku do pracownika to coś, z czym bohaterka spotyka się każdego dnia. Najważniejszy w pracy jest oczywiście szef, który jest tu panem, władcą, królem i monarchą bezwzględnym. Zostajesz po godzinach – nie możesz się sprzeciwić. Ogólnie wszystko musi być tak, jak jaśnie pan powie. I właśnie podczas jednych z wielu nadgodzin Olga dostaje nietypowego maila, którym w ogóle nie zamierza się przejmować, gdyż jest pewna, że to żart kolegów z pracy. Jednak po czasie… a no właśnie, tego warto się dowiedzieć samemu.

Ta książka jest pełna humoru, tajemniczości i pozytywnych wydarzeń. Uczy, że warto inaczej patrzeć na świat, życie i ludzi. Najczęściej zapamiętujemy osoby, które negatywnie wpłynęły na nas dzień, a nie te, które zrobiły zwyczajny, mały, miły gest. Zastanówcie się, kiedy powiedzieliście komuś bliskiemu „Koleżanka w pracy się do mnie uśmiechnęła”, „Kolega w pracy zrobił mi kawę”? A kiedy „Szef znowu się czepiał”, „Koleżanka mnie zdenerwowała, bo…”? Bardziej przywiązujemy uwagę do negatywnych wydarzeń, gdyż nas trapią. Jest to zupełnie normalnie, ale ani nie wpływa dobrze na nasze samopoczucie, ani nie jest przyjemnym tematem do rozmów. Prawda?

„Anielski kokon” to książka, która w zupełnie nieznany mi sposób ukazała motyw anioła, anielskości. Pokazała, że anioły są wśród nas, na ziemi. Każdy z nas takiego na pewno ma, tylko niekiedy tego nie dostrzegamy, bo działają subtelnie i nie oczekują oklasków za swoje działania. Zastanówcie się nad tym.

Ta książka jest naprawdę ciekawa, nie jest typową powieścią o której zapomnicie następnego dnia. Każdy z Was odbierze ją inaczej i wyciągnie z niej inne wnioski. Tę powieść pochłania się na raz, na jeden wieczór. Przeczytajcie, pokochajcie, przemyślcie i jeśli wywarła w Was takie wrażenie jak na mnie, to zostawcie ją w sercu na dłużej.

Zacznę od okładki, która jest przepiękna, prawda? Subtelna, delikatna i idealnie komponuje się z tytułem powieści. Uwielbiam motyw aniołków, uwielbiam piórka, wszystko co lekkie, zwiewne i klimatyczne. Chociaż, w tej powieści nie wszystko jest takie, jakie może się wydawać. Autorka pokazała, że nie warto oceniać powieści po okładce.

Główną bohaterką tej książki jest Olga,...