Początek roku jest dla mnie szczególnie trudny, bo sesja, bo lenistwo po świętach daje o sobie znać i przez to trudniej jest wrócić do szarej rzeczywistości. Dlatego też postawiłam na przebudzenie i pobudzenie szarych komóreczek sięgnąć po książkę, po którą normalnie bym nie sięgnęła, ale przekonał mnie tekst na okładce: „Kulisy zawodu, który codziennie spotyka śmierć”. Pomyślałam sobie, że czemu by nie? Przekonajmy się co kryje się za zawodem koronera.

Choć daleko mi do bycia fanką „CSI – Kryminalne zagadki…” (wstawcie sobie odpowiednie miasto) to muszę przyznać, że z ciekawością wkroczyłam w świat pana Kena Holmesa i jego pracy, jako koronera opisaną przez Johna Batesona w jego książce „Sprawa dla koronera. Kulisy zawodu, który codziennie spotyka śmierć”. Człowiek, który od wielu lat, jako jeden z pierwszych znajdował się na miejscu najprzeróżniejszych zbrodni i badał, kiedy nastąpił zgon, czym prawdopodobnie został zadany ostateczny cios i wiele innych czynników, które miały ustalić kto zabił i doprowadzić do wymierzenia sprawiedliwości. Ken Holmes postanowił opowiedzieć co nie co na temat wykonywanej pracy. Początki – jak zwykle trudne, ale potem to prawdziwy rollercoaster. Z każdą kolejną stroną byłam coraz bardziej ciekawa, lekko przerażona i pod wielkim wrażeniem osoby każdego koronera. Nie jest to łatwy zawód, a osobliwe przypadki, z jakimi miał styczność Holmes tylko to potwierdza.

Dowiedziałam się wielu ciekawych, interesujących rzeczy, dla przykładu jak rozpoznać, od jakiego czasu denat jest denatem na podstawie temperatury ciała i całego otoczenia, a także tego, w jakim stadium rozwoju są wszelakie robale zamieszkałe w ciele zmarłego. Proszę mnie nie uznawać za ignorantkę, że nie wiem takich rzeczy, po prostu wcześniej mnie one nie interesowały. W książce znajdują się również opisane przypadki najróżniejszych spraw z jakimi się spotkał Ken Holmes (czy to nie ciekawy zbieg nazwisk z innym sławnym Holmesem?) i wiele z nich, uwierzcie, jest ciekawa i mogłaby posłużyć do kilkunastu odcinków „CSI”, „Kości” czy „Dexter”.

Choć tematyka śmierci jest dość trudna, to ja przeczytałam książkę jednym tchem i jestem pod wrażeniem zarówno wykonywanego zawodu jak i samego złożenia książki w całość. Wybranie kilkudziesięciu spraw, tych najciekawszych i przyprawiających o gęsią skórkę było na pewno nie lada problemem, ale dzięki temu powstała książka, która fascynuje i porywa już od pierwszej strony. Fanom kryminalnego świata z pewnością się spodoba, ale także taki laik jak ja znajdzie w niej coś dla siebie. Coś, co sprawi, że oczy będą robiły się coraz szersze ze zdziwienia, a po skończeniu będzie w stanie się powiedzieć jedynie „Wow!”.

Początek roku jest dla mnie szczególnie trudny, bo sesja, bo lenistwo po świętach daje o sobie znać i przez to trudniej jest wrócić do szarej rzeczywistości. Dlatego też postawiłam na przebudzenie i pobudzenie szarych komóreczek sięgnąć po książkę, po którą normalnie bym nie sięgnęła, ale przekonał mnie tekst na okładce: „Kulisy zawodu, który codziennie spotyka śmierć”....