Po pozycję “O pisaniu. Na chłodno” raczej bym nie sięgnęła, gdyby nie obdarował mnie nią Mikołaj. On to wie jak mnie zaskoczyć! 😉
Druga część książki, a zacznę tak na przekór od końca, jest zbiorem porad, swoistym kompendium wiedzy w pigułce, które mówi m.in. o narracji, budowaniu dialogów, redakcji tekstu. Sporo tych zasad okazało się dla mnie nowością i zapewne, kiedy już zasiądę przed migającym kursorem na ekranie komputera, przypomnę sobie, co kiedyś przeczytałam u Mroza. 😉
O wiele ciekawsza okazała się jednak pierwsza część książki, w której autora możemy poznać jako człowieka z krwi i kości. Wiele faktów z dzieciństwa, okresu dojrzewania oraz pierwszych kroków w drodze do kariery, zaciekawi nie tylko fanów Remigiusza, ale również sceptyków, zarzucającym autorowi, że za jego sukcesem stoi grupa ludzi, którzy piszą za niego… dla niego… Co sam autor postrzega jako największy komplement. 😉
Czy polecam tę pozycję? Fanom autora oraz osobom, które podobnie jak ja po cichu marzą o napisaniu własnej powieści, polecam jak najbardziej. Pozostali mogą nie znaleźć dla siebie niczego interesującego i ostatecznie poczuć się zawiedzeni lekturą. Ja, pomimo że wielką fanką Remigiusza Mroza nie jestem (owszem lubię jego książki, ale nie uważam się za fankę) przeczytałam tę książkę z przyjemnością.

Po pozycję “O pisaniu. Na chłodno” raczej bym nie sięgnęła, gdyby nie obdarował mnie nią Mikołaj. On to wie jak mnie zaskoczyć! 😉
Druga część książki, a zacznę tak na przekór od końca, jest zbiorem porad, swoistym kompendium wiedzy w pigułce, które mówi m.in. o narracji, budowaniu dialogów, redakcji tekstu. Sporo tych zasad okazało się dla mnie nowością i zapewne, kiedy...