przedpremierowa recenzja;)
Ona, Celestine. On, Roy. Małżeństwo od półtora roku, które wbrew pozorom przykładnym małżeństwem nie jest. I pewnej nocy w wyniku niefortunnego zbiegu okoliczności, Roy zostaje oskarżony o gwałt na starszej kobiecie, która w tym samym czasie przebywała w tym samym hotelu. Do pokoju małżonków wpadają uzbrojone służby i aresztują niczego niepodejrzewającego Roya, by zakuć go w kajdanki i wyprowadzić z hotelu. Szybki proces i więzienie. A za murami świat wygląda inaczej, Dzień wyznaczają posiłki, sen, spacerniak i obowiązki, które lepiej mieć, by zagłuszyć nadzieję na czyjekolwiek odwiedziny. A te stają się coraz rzadsze. Przestaje pojawiać się matka, potem żona. Można liczyć jedynie na adwokata, który wojuje bez ustanku próbując udowodnić niewinność swojego klienta. I te mury właśnie wystawiają na próbę małżeństwo Celestine i Roya. Ona przestaje go odwiedzać, otwiera własny sklep, szyje lalki i układa sobie życie bez Roya u boku. Roy w tym czasie traci nadzieję. Dwa lata niewidzenia rodzi coraz więcej pytań - Czy to jeszcze jest małżeństwo, czy to już nie jest nic? Czy można o kimś zapomnieć z dnia na dzień, nawet o własnym mężu? Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej, gdy Roy zostaje zwolniony. Wolność. Lecz nie ma do czego ani do kogo wracać. Obmyślając skrzętny plan, jedzie do byłej-obecnej-żony by poznać prawdę. By zobaczyć samego siebie oczyma Celestine. Więzienie pozbawia nadziei, lecz nie osłabia emocji. Nie wymazuje pamięci. Roy wtarga w życie Celestine lecz z jakim skutkiem?
Tayari Jones powinna treść tej powieści okrasić tytułem :Nasze drogi". On i ona. Dwoje ludzi w jednej rzecze, która każde z nich zabrała innym odpływem. Oddalają się od siebie i nie ma drogi powrotnej. Ona ułożyła sobie życie od nowa, przewartościowała siebie i uczucia, jakie miała. On zaś w obliczu prawdy staje się brutalny, agresywny, nieobliczalny. Czy ta dwójka ma jeszcze szansę na związek?
Autorka bawi się czytelnikiem. Niby przypuszczamy co się wydarzy, niby czujemy kolejny ruch, lecz przekręcamy kolejne kartki, zaczynamy nowy rozdział, pędzimy z fabułą, by przekonać się, że zostaliśmy na manowcach. Tu nic nie jest oczywiste. Mamy nadzieję na ponowne zejście się tej dwójki, na ich walkę o siebie, by stronę dalej nie życzyć im tego. Ranią się, a my szukamy zdrowego kompromisu.Gdy doradzamy rozwój, oni nagle chcą ponownie spróbować. Gra autorki toczy się do samego końca, do zaskakującego finału, który oczywisty nie jest.
Dobra powieść, która intryguje. "Nasze małżeństwo" czy już tylko "Ty i Ja"? Fabuła stanowi idealne odbicie naszych żyć i ról, jakie w nich gramy. Wchodzimy w nieswoje buty i odgrywamy sztukę z trzema postaciami pierwszoplanowymi. Kto jest tym trzecim?
To już niespodzianka.

przedpremierowa recenzja;)
Ona, Celestine. On, Roy. Małżeństwo od półtora roku, które wbrew pozorom przykładnym małżeństwem nie jest. I pewnej nocy w wyniku niefortunnego zbiegu okoliczności, Roy zostaje oskarżony o gwałt na starszej kobiecie, która w tym samym czasie przebywała w tym samym hotelu. Do pokoju małżonków wpadają uzbrojone służby i aresztują niczego...