„… Gdy idę samotny chodnikiem wilgotnym,
Aleją ponurą i ciemną,
Mówię sam do siebie, bo nawet w potrzebie
Nikt nie chce rozmawiać ze mną …”

Wpis będzie inny niż zwykle. Dotyczy on pasji czytania. Na samo spotkanie z książką potrzebny jest czas. Nieważne ile dana publikacja kosztuje. Opasłe tomisko, czy kompaktowa książeczka do torebki i tak musi zostać poznana. Czy jesteś w metrze, busie, czy samochodzie jako pasażer – nie marnuj czasu! Czytaj! Pasja to chwila dla Ciebie! Realizacja tego, co cieszy najbardziej. W moim przypadku to czytanie, stało się mówiąc szczerze – pozytywnym nałogiem.

Jedna z moich cichych czytelniczek – liczyła, że zarabiam pewnie tyle, że nie mieści mi się już na koncie ! Wyprowadzę Panią z błędu – czytam dla własnej przyjemności. Nie wszystko w życiu można przeliczyć na lukratywny zysk. Mój ojciec mawiał, „że lepiej liczyć swoje wszy, niż cudze pieniądze”. Dlatego pozdrawiam serdecznie i mam nadzieję, że w tym momencie - się ze mną zgodzicie!

Przejdźmy do konkretów. Fantastyczny świat pomaga w ucieczce od szarej codzienności. Powieści Tolkiena udają przenieść się nie tylko w świat smoków, krasnoludów, czy hobbitów. Nowa książka, którą trzymam w ręku opowiada też o niebezpieczeństwie. Baśnie mają to do siebie, że można się w nich zatracić, odnaleźć morał, ale i zabłądzić, gdy popełnimy niewłaściwy krok.

To czarodziejskie opowieści o elfach, lub przeróżnych istotach. W baśniach zwierzęta i inne stworzenia mówią ludzkim głosem. Współgrają ze sobą. Bajki są „jak sny”, zaś zabawa, rozmowa i ludzie stanowią prawdziwą skarbnicę wiedzy. Pewne cechy i zachowania można wzorcowo przekopiować.

J.R.R Tolkien urodził się trzeciego stycznia 1892 roku w Bloemfontein. Po odbyciu służby wojskowej podczas I wojny światowej rozpoczął błyskotliwą karierę naukową i został uznany za jednego z najlepszych filologów na świecie. Największą sławę zdobył jako twórca Śródziemia i książek pt. „Hobbit”, „Władca Pierścieni”, czy „Silmarillion”. Zmarł drugiego września 1973 roku w wieku 81 lat.

Ilustratorem „Opowieści” jest Alan Lee, który stworzył ponad pięćdziesiąt akwarelowych ilustracji z okazji setnej rocznicy urodzin Tolkiena. Od wielu lat zajmuje się celtyckimi i nordyckimi mitami. Otrzymał wiele nagród. W 1998 roku zdobył World Fantasy dla najlepszego grafika. Na swoim koncie ma także Oscara za najlepszą scenografię do filmu „Władca Pierścieni: Powrót króla”. Muszę przyznać, że jego rysunki są plastyczne i dopracowane w stu procentach. Wydają się jakby płynąć po kartkach papieru. To cień i światło odgrywają największą rolę.

Przed Wami ptactwo, zwierzęta, bolesne prawdy, ale i radości i smutki. Powieść to dla mnie sprawiedliwość i strach. Plastyczne opisy wpływają na wyobraźnię. Łazikanty ma ciekawe przygody. Psoci, ale i poznaje. Nawet lata na grzbiecie mewy. Ponadto poznacie Gospodarza Giles z Ham, cykl wierszy Przygody Toma Bombadila, czy fenomenalnego Kowala z Przylesia Wielkiego. Przyznam szczerze, że czasami nie rozumiem Tolkiena i jego wyobraźni. „Opowieści z Niebezpiecznego Królestwa” zmieniły moje zdanie. Bohaterowie nie są nudni, a ich zadania świetnie wyważone. Nie pogubiłam się w czytaniu i notatkach. Najlepsze jest to, że czytelnik w każdym wieku, znajdzie w tej publikacji coś dla siebie.

Gorąco polecam
Katarzyna Żarska
http://zarska18.blogspot.com/

Wydawnictwo: ZYSK i S – KA
Ilustrował: Alan Lee
Tytuł oryginału: Tales from the Perilous Realm
Oprawa: twarda
Liczba stron: 320
Premiera:09.11.2018 r.(wersja ilustrowana)
(nowość wydawnicza)

„… Gdy idę samotny chodnikiem wilgotnym,
Aleją ponurą i ciemną,
Mówię sam do siebie, bo nawet w potrzebie
Nikt nie chce rozmawiać ze mną …”

Wpis będzie inny niż zwykle. Dotyczy on pasji czytania. Na samo spotkanie z książką potrzebny jest czas. Nieważne ile dana publikacja kosztuje. Opasłe tomisko, czy kompaktowa książeczka do torebki i tak musi zostać poznana. Czy jesteś...