Książka pomimo sielankowego klimatu jest totalnie męcząca. Skoki z wątku do wątku są bardzo drażniące. W połowie książki ma się wrażenie ze dotrwanie do końca po prostu wkurzy. Brak spójnej fabuły, brak zwrotnych momentów i taka ogólna nuda połączona z frustrującym zmianami wątków. To taka obyczajowa opowiadanka o nie wiadomo czym. Mierna książka i fabuła. Nie polecam.

Książka pomimo sielankowego klimatu jest totalnie męcząca. Skoki z wątku do wątku są bardzo drażniące. W połowie książki ma się wrażenie ze dotrwanie do końca po prostu wkurzy. Brak spójnej fabuły, brak zwrotnych momentów i taka ogólna nuda połączona z frustrującym zmianami wątków. To taka obyczajowa opowiadanka o nie wiadomo czym. Mierna książka i fabuła. Nie polecam.

Wypożyczona z biblioteki trafiła kupiona na prywatną półkę. Trochę poetycka, trochę baśniowa. Trudno określić co ma w sobie takiego, że chce się ją czytać. Mamy tu polską wieś, mamy realizm magiczny i dobry humor. Mamy Noc Kupały, uroki i magię. Bohaterkę - Jagodę można polubić od pierwszych stron. Ja polecam książkę, abyście choć na chwilę przenieśli się z nią do Radosnej i pozwolili tam sobie na oderwanie się od szarej rzeczywistości.

Wypożyczona z biblioteki trafiła kupiona na prywatną półkę. Trochę poetycka, trochę baśniowa. Trudno określić co ma w sobie takiego, że chce się ją czytać. Mamy tu polską wieś, mamy realizm magiczny i dobry humor. Mamy Noc Kupały, uroki i magię. Bohaterkę - Jagodę można polubić od pierwszych stron. Ja polecam książkę, abyście choć na chwilę przenieśli się z nią do...

Zaczynam coraz bardziej cieszyć się z tego, że czytam książki polskich autorów. W ogóle co to za przekonanie, że nasz rodowity pisarz, miałby być zły. Mogę wymienić multum zagranicznych pisarzy, którzy nigdy w życiu nie powinni sięgnąć po pióro. Nasze pochodzenie nie ma żadnego wpływu na pisany przez nas tekst. Wbijcie to sobie raz a pożądanie do głowy!( Nie piszę, że wszyscy tak sądzą x-D)

Ekhem! Tak więc przechodząc do powieści, jest ona przepiękna i zabawna zarazem. Niemal cały czas wywoływała mój uśmiech. Gwara chłopska zdecydowanie na plus, ubawiłam się wyśmienicie w trakcie czytania. Wiersze, opowieści i wyliczanki po prostu cudowne!

Moimi ulubionymi bohaterami są przede wszystkim Tomek i Jakub. Tomcio za swoje prześmieszne wyliczanki i zadziorny charakterek, Jakub za to, że jest tak po skurczybyku kochany, ale także za te czułe gesty <3 Miód na me serce! A do tego jaki wspaniały z niego artysta. Prawie zapomniałabym wspomnąć Mirosława i jego cudaczne w dobrym tego słowa znaczeniu „objawienia”. Genialnie wykreowana postać na wsiowego wariata. Ptaki, które na okrągło siedziały mu na ramieniu i za każdym razem były inne, dodawały tajemniczego nieco nadnaturalnego klimatu.

W powieści nie spodobały mi się tylko występujące współcześnie słowa typu „spoko” czy „oki”, które bardzo gryzły się z językiem włościan. Za mało także dla mnie było Tomka i Joasi. Nie jest to jednak nie do przeżycia, książka całościowo jest bardzo dobrze napisana.

Polecam z całego serca, lekka i przyjemna, idealna na zabicie nudy. Ja przebrnęłam przez nią w ciągu jednego dnia. „Czarownica z Radosnej” na pewno zostanie w mojej biblioteczce. Warto dać szansę polskiej literaturze.

Zaczynam coraz bardziej cieszyć się z tego, że czytam książki polskich autorów. W ogóle co to za przekonanie, że nasz rodowity pisarz, miałby być zły. Mogę wymienić multum zagranicznych pisarzy, którzy nigdy w życiu nie powinni sięgnąć po pióro. Nasze pochodzenie nie ma żadnego wpływu na pisany przez nas tekst. Wbijcie to sobie raz a pożądanie do głowy!( Nie piszę, że...

Książka powodująca podniesienie nastroju o kilka punktów. Przywracająca wiarę w świat. Nie ma tu wartkiej akcji, wbrew tytułowi nie jest to fantazy. To piękny, nieco poetycki opis wsi z jej mieszkańcami, ich problemami, ułomnościami, ale i dobrocią i akceptacją życia takiego jaki jest. Dzieje się tu wiele i nic, ktoś wyjeżdża, ktoś przyjeżdża. Wszystko to na tle zwyczajów, no... niechrześcijańskich nazwijmy to. Bo wiecie w wierzbach to diabeł mieszka i do złego namawia. Świetne opisy zwyczajów, tych drobnych codziennych. Gwara. Konie, dzieci i chatka za wsią... Książka pełna uroku, ciepła, obniżająca ciśnienie i podwyższająca optymizm. Super.

Książka powodująca podniesienie nastroju o kilka punktów. Przywracająca wiarę w świat. Nie ma tu wartkiej akcji, wbrew tytułowi nie jest to fantazy. To piękny, nieco poetycki opis wsi z jej mieszkańcami, ich problemami, ułomnościami, ale i dobrocią i akceptacją życia takiego jaki jest. Dzieje się tu wiele i nic, ktoś wyjeżdża, ktoś przyjeżdża. Wszystko to na tle zwyczajów,...

Jest baśniowa nuta w tej opowieści, niby o niczym ważnym i poważnym, ale czuje się taki nieuchwytny balsam dla duszy. Są konie, są dzieci i jest dwóch mężczyzn wokół głównej bohaterki. Ładne ale jak się nie przeczyta, to się nic nie straci ;)

Jest baśniowa nuta w tej opowieści, niby o niczym ważnym i poważnym, ale czuje się taki nieuchwytny balsam dla duszy. Są konie, są dzieci i jest dwóch mężczyzn wokół głównej bohaterki. Ładne ale jak się nie przeczyta, to się nic nie straci ;)

Rozczarowanie to za małe słowo na opisanie tej pozycji literackiej.
Opis na okładce wprowadza czytelnika w ogromny błąd, obiecuje gruszki na wierzbie, a dostajemy figę z makiem.

Książka nie ciekawa, z dziwną nie wciągająca fabułą. Kolejna pozycja literacka która utwierdza mnie w przekonaniu że Polacy nie za bardzo znają się na pisaniu (oczywiście istnieją wyjątki, nie wkładam wszystkich do jednego worka). Z całą pewnością styl pisania pani Staniszewskiej nie jest porywający jak dla mnie.

Rozczarowanie to za małe słowo na opisanie tej pozycji literackiej.
Opis na okładce wprowadza czytelnika w ogromny błąd, obiecuje gruszki na wierzbie, a dostajemy figę z makiem.

Książka nie ciekawa, z dziwną nie wciągająca fabułą. Kolejna pozycja literacka która utwierdza mnie w przekonaniu że Polacy nie za bardzo znają się na pisaniu (oczywiście istnieją wyjątki, nie...

Napisana z humorem i szczyptą magii literatura kobieca. Przeczytałam na temat tej książki kilka niezbyt przychylnych opinii, ale mnie się podobała.
Autorka stworzyła plejadę nietuzinkowych postaci, ale zdecydowanie da się je podzielić na dwie kategorie: pierwsza to osoby rzeczywiście nieco oryginalne jak choćby sama główna bohaterka, Paweł i jego kuzyn malarz Jakub, młynarz Mirek... - ludzie inteligentni, o otwartych umysłach i naprawdę nieprzeciętni; do drugiej zaliczają się ludzie, którzy wydają się pozbawieni nutki fantazji, uosabiający przywary społeczeństwa - dewotka i wioskowa plotkara Ryśkowa, koleżanka Jagody Kamila będąca typowym przykładem zabieganej bizneswomen, siostra tytułowej czarownicy - Aga, dla której niesamowicie ważną rzeczą jest zachowanie nieposzlakowanej opinii lekarki. Słowem, w tej powieści każdy może odnaleźć siebie lub nawet kogoś, kim mógłby się stać, zmieniając się pozytywnie lub niekoniecznie.:)
Podobały mi się bardzo baśnie, które snuła Jagoda oraz nawiązania do różnorakich mitologii - słowiańskiej, celtyckiej, a nawet greckiej i egipskiej. Autorka przemyca też trochę pogańskiego światopoglądu i zagadnień metafizycznych - na plus.
Język powieści jest bogaty i ciekawy(wprowadzenie do powieści gwary).
Mimo kilku niedociągnięć całość wywarła na mnie jak najbardziej pozytywne wrażenie i na pewno zapamiętam tę książkę na dłużej.

Napisana z humorem i szczyptą magii literatura kobieca. Przeczytałam na temat tej książki kilka niezbyt przychylnych opinii, ale mnie się podobała.
Autorka stworzyła plejadę nietuzinkowych postaci, ale zdecydowanie da się je podzielić na dwie kategorie: pierwsza to osoby rzeczywiście nieco oryginalne jak choćby sama główna bohaterka, Paweł i jego kuzyn malarz Jakub, młynarz...

Książka lekka i przyjemna, emanująca dużą dawką spokoju, wyciszenia, nostalgii ale i humoru. Powieść ta ma swój specyficzny klimat, dzięki któremu nie pochłonęłam jej jednej nocy ale delektowałam się smakując każdą stronę. To co najbardziej mnie urzekło, to baśnie, język i stylizacja na gwarę. Obraz polskiej wsi, ukazany przez autorkę, jest wyśmienity, wychwalający związki z naturą, zwierzętami. Czytając, jednocześnie się wyciszamy jak i śmiejemy, gdyż powieść jest bardzo naturalna i serdeczna. Jedynym minusem jest przeskakiwanie między narracjami, przez co czasami można się zgubić, kto dany fragment opowiada.
Cieszę się, że przeczytałam książkę z serii „myśli kobiet” bo ukazała ona, że nie wszystko musi być tanim romansidłem, a może być całkiem udanym dziełem, nie tylko dla kobiet.

Książka lekka i przyjemna, emanująca dużą dawką spokoju, wyciszenia, nostalgii ale i humoru. Powieść ta ma swój specyficzny klimat, dzięki któremu nie pochłonęłam jej jednej nocy ale delektowałam się smakując każdą stronę. To co najbardziej mnie urzekło, to baśnie, język i stylizacja na gwarę. Obraz polskiej wsi, ukazany przez autorkę, jest wyśmienity, wychwalający związki...

przyjemne opisy wsi, warto się zatopić w tej ksiązce

przyjemne opisy wsi, warto się zatopić w tej ksiązce

Przyjemna lektura o życiu w polskiej wsi. Nie ma tu za grosz magii, chyba że mówimy o samym spokojnym, sielskim klimacie.

Przyjemna lektura o życiu w polskiej wsi. Nie ma tu za grosz magii, chyba że mówimy o samym spokojnym, sielskim klimacie.