Autorka zawarła tu dwa niedługie opowiadania- tytułową "Kuchnię" i "Moonlight Shadow". Tym, co łączy oba teksty jest temat śmierci, który jednak w każdym z opowiadań służy czemuś innemu. W "Kuchni" śmierć rodziców i babci staje się tym, co popycha główną bohaterkę do rozwoju, dojrzewania. Trochę tak, jakby Mikage, kiedy została sama, obudziła się i zaczęła otwierać oczy na ludzi i uczucia, których nie była świadoma. "Moonlight Shadow"zaś jest bardzo sugestywną opowieścią o żałobie, o sposobach radzenia sobie ze stratą.

Co ciekawe w obu opowiadaniach fabuła nie jest szczególnie porywająca, streszczanie jej nie ma większego sensu. Cała siła tych utworów pochodzi bowiem z warstwy, w której autorka zamknęła emocje bohaterów, a nie z wydarzeń, które były ich tłem.

"Kuchnia" i "Moonlight Shadow" to bardzo ciepłe i spokojne teksty. Najbardziej wyraźną cechą tych opowiadań jest dla mnie jednak atmosfera oniryczna, momentami wręcz surrealistyczna. Można by mieć wrażenie, że sen i jawa dowolnie się przeplatają i rzeczywistość nie musi być ani trochę bardziej racjonalna niż senne marzenia. Zdaje się, że stosowanie tego zabiegu to cecha wspólna znanych mi pisarzy, którzy pochodzą z Kraju Kwitnącej Wiśni.

Co podobało mi się najbardziej? Wyrażanie uczuć za pomocą jedzenia- urocze i niebanalne. Najsłabsze z kolei były pseudofilozoficzne fragmenty, kiedy bohaterowie silili się na mówienie aforyzmami, w efekcie zaś brzmieli jak bliscy krewni Paulo Coelho. Na ich usprawiedliwienie muszę jednak dodać, że autorka pisała o młodych ludziach, którzy dopiero uczą się życia i mają pełne prawo do górnolotnych przemyśleń.

ekruda.blogspot.com

Autorka zawarła tu dwa niedługie opowiadania- tytułową "Kuchnię" i "Moonlight Shadow". Tym, co łączy oba teksty jest temat śmierci, który jednak w każdym z opowiadań służy czemuś innemu. W "Kuchni" śmierć rodziców i babci staje się tym, co popycha główną bohaterkę do rozwoju, dojrzewania. Trochę tak, jakby Mikage, kiedy została sama, obudziła się i zaczęła otwierać oczy na...