Szczęśliwi ci, którzy potrafią swoim życiem pokierować w taki sposób, by przeciwności losu nie były w stanie ich złamać. Szczęśliwi ci, którzy potrafią znaleźć sposób na czerpanie z życia radości. Polskie społeczeństwo uchodzi za, delikatnie rzecz ujmując, melancholijne. Często mówi się, że nie ma na świecie bardziej narzekającego narodu. Czy tak jest naprawdę? Trochę tak, dlatego każda próba wpłynięcia na sposób postrzegania rzeczywistości, aby odbierać ją z większym uśmiechem i dystansem, jest jak najbardziej wskazana.

Helen Russell w książce „Atlas szczęścia” prezentuje trzydzieści sposobów na szczęście. Każdy sposób pochodzi z innego kraju. Organizacja Narodów Zjednoczonych co roku publikuje ranking najszczęśliwszych krajów świata i niestety w tym roku Polska zajęła w nim dalekie 42. miejsce, podczas gdy takie kraje, jak Finlandia czy Norwegia, od dawna plasują się na szczycie tej listy. Kraje zimy i krótkiego dnia są zatem szczęśliwsze od Polski. Dlaczego się tak dzieje, to pytanie do psychologów, antropologów, a może i do nas samych. Jedno jest pewne, żeby być szczęśliwym, trzeba nad sobą pracować, bo niestety szczęście nie przychodzi samo.

Autorka wybrała te kraje, które mają sprawdzone modele zachowań poprawiających nastrój. W Anglii na przykład obowiązuje zasada, by nie marudzić. Zamiast narzekać na swoje krzywdy i ubolewać nad problemami, lepiej porozmawiać o pogodzie. Anglicy nie lubią ludzi melancholijnych, smutnych i zrzędliwych. Najlepszym tego przykładem jest Kłapouchy z „Kubusia Puchatka”, zepchnięty na margines wesołej opowieści o misiu o bardzo małym rozumku, albo znienawidzony przez Piotrusia pan McGregor z „Powiastek Beatrix Potter”. Czy to na pewno jest dobry sposób? Czasami przecież trzeba porozmawiać o swoich smutkach i trochę popłakać, tyle że Anglikom chodzi chyba o to, by nie robić tego zbyt często. Na co dzień trzeba szukać radości, która płynie z dobrych relacji, życzliwości, uśmiechu i drobnostek dnia codziennego.

Duńczycy czerpią radość z pracy, którą wybierają sobie zgodnie z głosem serca, natomiast Grecy poszukują w życiu pasji, która stanowiłaby odskocznię właśnie od pracy. Jedni najlepiej czują się w realizacji powierzonych zadań, kiedy mogą stać się pożyteczni, inni potrzebują robić coś tylko dla siebie. W czym tkwi sekret? Islandczycy natomiast robią coś, co spodobało mi się najbardziej – czytają książki. Badania naukowe dowodzą, że podczas czytania uruchamiają się podobne procesy, jak podczas autentycznego przeżywania, czyli jeśli czytamy o żeglowaniu, to trochę tak jakbyśmy naprawdę żeglowali. Czyż to nie piękna hipoteza?

Książka jest doskonałą propozycją dla wszystkich introwertyków i tych, którzy w natłoku spraw i obowiązków mają problemy z uśmiechem na co dzień. Autorka każdy z wybranych krajów przedstawia na kilku stronach, starając się ukazać mentalność żyjących w nim ludzi i charakterystyczne cechy ich codzienności. Na koniec każdego rozdziału zamieszcza podsumowanie w punktach, które stanowi właściwie gotową receptę na szczęście – wystarczy ją zrealizować.

Izabela Straszewska