Tego się nigdy nie wie. Nie wiemy , kogo mijamy codziennie, nie analizujemy tego wcale".

To moje drugie spotkanie z książką Pani Magdaleny Ludwiczak. Czy było ono udane??? Przekonajcie się sami.
Jakuba poznajemy jako bezdomnego mężczyznę, który pomieszkuje w ruinach nad rzeką albo zimą w schronisku dla bezdomnych. To miły i ciepły mężczyzna, którego nie da się nie lubić. Utrzymuje się z żebrania, bo taki jest jego wybór. To człowiek wykształcony, były nauczyciel geografii, którego koleje losu potoczyły się tak, że znalazł się na ulicy i tak prawdę powiedziawszy zupełnie do niej nie pasuje, nie pije alkoholu, a jego pasją są książki. Przypadek sprawił, że pod owym pomnikiem poznaje staruszkę, której pomaga zanieść ciężkie siatki z zakupami. Starsza pani, jak sam mówi, jest jak anioł, którego zesłał mu ktoś z góry. To ona jako pierwsza mu zaufała i wyciągnęła do niego rękę. Nie przeszkadzała jej zupełnie, że jest brudny, niedomyty i śmierdzący, bo tak nie oszukujmy się bezdomność śmierdzi, śmierdzi niemytym ciałem i przetrawionym alkoholem. Czy mu mielibyśmy odwagę tak jak starsza kobieta wyciągnąć pomocną dłoń? To dzięki staruszce Jakub krok po kroku podnosi się jak Feniks z popiołów. Co sprawiło, że mężczyzna znalazł się ulicy? Czy uda mu się po raz kolejny odnaleźć w społeczeństwie? Jak będzie funkcjonował???
Więcej na blogu https://rudabiblioteczka.blogspot.com/2018/11/magdalena-ludwiczak-dokadkolwiek-byle.html

Tego się nigdy nie wie. Nie wiemy , kogo mijamy codziennie, nie analizujemy tego wcale".

To moje drugie spotkanie z książką Pani Magdaleny Ludwiczak. Czy było ono udane??? Przekonajcie się sami.
Jakuba poznajemy jako bezdomnego mężczyznę, który pomieszkuje w ruinach nad rzeką albo zimą w schronisku dla bezdomnych. To miły i ciepły mężczyzna, którego nie da się nie lubić....